Anthony's POV:"Son, kailangan ka ni Sharmaine ngayon. Please, puntahan mo siya sa Hospital. She's bleeding, tumawag kanina. Nandito na kami, come here immediately" ani ni Mama sa akin mula sa telepono. "What? Anong nangyari?" Tanong ko saka nilagok ang alak na nasa baso ko. I'm currently here at the Bar. Drinking and sobbing. Ito lang ata ang gusto kong gawin mula nang mawala sa Hospital si Marisse at hanggang ngayon, hindi pa namin siya nahahanap. Is she safe? Kamusta na siya? Sino ang may hawak sa kaniya?Pero nang makarating sa akin ang balita, sa tawag ni Mama, alam ko sa sarili ko na dapat pumunta na ako sa Hospital. Naitext naman na ni Mama kung saang Hospital iyon. Walang kasalanan rito ang bata. Anak ko naman siya, diba? Hangga't hindi pa namin nahahanap si Marisse, siguro ay libangin ko man lang muna ang sarili ko, sa anak ko. At kapag nakabalik na siya, gumaling na, at nahanap na namin, maari ko naman sigurong isama sa puder ko ang anak ko. Mamumuhay kami ng masaya at ma
"I'm full, Anthony, kailangan ko lang magpahinga" ani ni Sharmaine nang makarating na kami sa bahay na tinutuluyan n'ya, na ngayon ay bahay ko na rin. "Alright, kung ayaw mo, ano pa ba ang magagawa ko?" Patanong na sagot ko rito. Nakakapikon talaga ang babaeng ito. Ang daming arte. Tanghali na nang makarating kami sa bahay. Good thing, nagluto na si Yaya ng pagkain namin. Nag take out na rin kami ng pagkain namin, just in case na hindi pa nakakaluto si Yaya. "Yaya, pakilagay naman sa refrigerator ng pinamili namin" utos ko sa katulong namin na naroroon. Tumango naman ito saka umalis bitbit ang pinamili namin. Nananatili naman sa tabi ko habang nakatayo ang isa naming katulong. "Ako na, kaya ko naman" ani ko rito nang tangkain nitong lagyan ng pagkain ang plato ko. Napatungo naman ito. "Pakipuntahan na lang si Sharmaine sa kwarto, baka may kailangan iyon" sa halip ay utos ko rito. Walang pasabi na umalis naman ang katulong namin na ito. Siguro ay natatakot sa init ng ulo ko.
Warning: Medyo SPG! Slight lang, haha. "Ahhhh" sa pagkakataon na ito ay hindi ko na mapigilan ang malakas na pang ung*l nang pang gigilan ni Sharmaine ang aking kahabaan doon. Bukod sa malakas na pag daing ay hindi ko na mapigilang ikul*ng ang kaniyang buhok sa aking mga kamay, saka iginabay ang ulo niya para mas idiin pa ang kaniyang ginagawa. Ilang sandalin pa nang makaramdam na ako na malapit na akong labas*n kaya nabitawan ko na lang si Sharmaine. Habang inilalabas ang lahat ng organism* ko ay nakatayo na ito at busy sa panonood ng ginagawa ko. Hindi pa ako tapos sa aking ginagawa ng lumapit ito at walang sinayang na sandali, sinakop na nito ang aking labi. "I love you" bulong nito sa pagitan ng aming mga halik. Hindi na lang ako umimik at ipinagpatuloy pa rin ang ginagawang paghalik sa kaniya. "Anthony, please fvck me" ani muli nito saka pinutol ang aming mga halik. "Ha?" Tanging sagot ko na lamang. "Y-you're pregnant, baka mapaano ka" dagdag ko pa.Mabilis naman itong
"Nay, 'tay, magandang umaga po. Nakaluto na po ako ng ulam" masiglang bati ni Marisse sa mga magulang ng makita nito na palapit ito sa kanila. "magandang umaga din anak" may ngiti sa labing tugon ng mga magulang nito. "Ah, sya nga pala 'nay, 'tay, susunod po ako mamaya sa inyo sa taniman, ipaghahanda ko po kayo ng meryenda at tanghalian, sabihan nyo na rin po na h'wag ng magbaon sina Mang Tomas, ako na po ang bahala sa kanila" dugtong ng dalaga. "napaka-sipag naman ng anak namin, kaya mahal na mahal kita e" usal ng ina ni Marisse sabay yakap sa kaniya. "Naku, Vanessa, dapat itong nakababata mong kapatid ang gayanin mo. Huwag puro ka diyan gala at inom, ano ba 'tong batang to" sermon ni Inay sa aking nakatatandang kapatid na si ate Vanessa. marami ang nagsasabi na magkasalungat daw kami ng ugali ng ate ko. kung ako ay raw ay mabait, masiyahin, walang arte at matulungin, si ate naman daw ay matapobre, laging nakasimangot, naglalakwatsa at nag iinom kasama ang mga kaibigan. "oh edi
Masaya naming pinagsaluhan ang mga pagkaing dala-dala ko. naririto kami ngayon sa kubo. "sarap naman ng luto mo, Marisse. puwede ka nang magtayo ng sarili mong karinderya, tiyak magiging successful din kaagad" nakangiting usal ni Mang Jun saka uminom ng tubig. "salamat, Mang Jun! hayaan nyo po balang araw ay magtayayo po ako ng sariling karinderya" sagot ko naman. Kalahating oras, nang makatapos kami sa pagkain ay agad na bumalik sa kanya-kanyang gawain ang mga trabahador, pati na rin sina Nanay at Tatay. Nang maiwan ako ay naisip ko na naman si ate. Papaano nya nagawa ito sa amin. Bata pa rin siya, at hindi ito tama. Para makapag libang kahit saglit ay iniwan ko muna sa kubo ang mga lagayan ng pagkain, saka nagtungo papunta sa taniman. Nagpasungkit ako kay Aries ng ilang pirasong hinog at hilaw na mangga. Ang may ilan ring saging na naroon. Pinili ko na lamang na iwanan sa kubo ang mga hinog na saging para may makain sila, samantalang ang hilaw naman ay iuuwi ko sa amin mamaya. P
Ako naman ay naiyak na lamang muli sa nangyari saka dali-daling inayos ang sarili at ang kusina. Pagkatapos kong mag ligpit ng kalat ay dali-dali akong nagkulong sa kwarto, saka muling umiyak. Dahil sa kakaiyak ay nakatulog agad ako. Malamig na dami ng hangin ang dumampi sa balat ko dahil hindi ko pala naisarado ang bintana sa aking kwarto. Agad akong tumingin sa salamin. Hindi naman ako halata na umiyak, kaya naman ay maari na akong lumabas. Gabi na, nandidito na ang aking mga magulang. Ngunit bago pa man ako makatayo mula sa kama ay napadaing na lamang ako dahil masakit ang gitna ko. "Mukhang napagod ang dalaga namin ah, sarap ng tulog mo kanina anak e" bungad sa akin ni Nanay. "Hindi na kita ginising kanina, baka maistorbo kita. Oh sya, kumain ka na" dugtong pa nito. Nginitian ko naman ito saka umupo. "Kayo po ba, 'nay, 'tay, kumain na po ba kayo?" Tanong ko sa mga ito. "Oo anak, kakatapos lang namin" sagot ni Tatay. "Si ate po ba, kumain na?" Tanong kong muli. "Ah, oo an
"may s-sinabi kase sa akin 'yung Adrian. A-ate, okay ka lang ba?" Nag aalalang tanong ko rito. Agad nanlaki ang kaniyang mata. Isinarado nya ang pinto ng aking kwarto saka lumapit sa akin. "Anong sinabi nya sa'yo?" Matapang na tanong niya. Kahit na ganoon pa man ay ramdam kong kinakabahan siya."A-apat daw ang umaangkin sa'yo minsan" sagot ko saka tumungo. "Ikaw bata ka, hindi ko alam na chismosa ka rin" pikon na sabi nya. "Ikaw na nga ang best bait-baitan, ngayon kinacareer mo na rin ang pagiging chismosa. You're unbelievable. At tsaka, kailan ka pa nag-alala sa akin, ha? Kailan pa kayo nag-alala sa akin?" May bahid na sama ng loob na dugtong nito. "Ate, I'm just worried about you. Kapatid kita, kaya dapat ako ang karamay mo" sabi ko. "Well, hindi ko kailangan ang ramay mo. Ito ang tatandaan mo ha, malalagot ka sa akin kapag isinumbong mo ako kina Nanay at Tatay" bilin nito bago lumabas. Ako naman ay naiwan na lamang na tulala sa nangyari. Bakit ganoon, gusto ko lamang naman na
"dahil pinagaya mo ako at perfect din ang score ko, libre kita" nakangiting sabi ni Patricia nang recess na. "Sabi mo 'yan ah" sabi ko sa kaniya. "Oo naman, g na" sagot niya saka dali-dali akong hinila palabas ng room. Nang makarating sa canteen ay as usual, maraming estudyante. Medyo nahirapan pa kami na maghanap ng table. Mabuti na lamang at nag offer 'yung pinsan ni Patricia na makitabi kami sa kanila. Wala na akong nagawa nang maka-oo si Patricia. "Ah, Bes, anong gusto mo?" Tanong niya sa akin pagka-upo ko. "Anything" sagot ko rito saka umalis na siya para bumili ng pagkain namin. Naiwan naman akong mag-isa kasama kasama ng pinsan ni Patricia. Naroon din ang kaibigan ng lalaki. "So, ikaw pala si Marisse" usal ng lalaki. Napatingin na lamang ako rito saka tumango. "I'm Anthony" dagdag pa nito. "Nice meeting you" sagot ko na lamang. "Nice meeting you, too. So, this is my friends" usal nya saka ipinakilala ang mga kaibigan. Si Jhamir 'yung lalaki na matangos ang ilong, more