46

46

"Maligayang kaarawan, Anton!" Masayang bati ko. Ngunit agad din nawala ang ngiti sa labi ko nang makita siyang wala manlang reaksiyon. Halata sa mukha niya ang lungkot. "Bakit? May problema ba?"

Umiling lang siya. Ni hindi siya kumibo. Kanina pa siya ganiyan. Kanina pa siya walang kibo at tanging pagtitig lang ang ginagawa. Ano bang problema niya? Dapat ay masaya siya dahil kaarawan niya ngayon. Ngunit bakit malungkot siya?

"Huwag ka nang malungkot." Nakangiting saad ko. "Birthday mo pa naman tapos ganiyan ka—"

"Birthday ko na nga po tapos wala ka pa." Natigilan ako. Bakas sa tono niya ang lungkot. "Ate, birthday ko na po pero wala ka pa rin. Kailan ka ba babalik dito?"

Natigilan ako at napatitig lang sa kaniya. Hindi ko alam paano siya sasagutin. Nakita ko ang paglandas ng luha sa mga mata niya. Sumakit ang dibdib ko.

"Sabi mo noon, mabilis ka lang diyan," humihikbing saad niya. "E, bakit birthday ko na wala ka pa rin? Bakit hindi ka pa rin nakakabalik? Ate, miss na kita, e."