71

71

Seven years later...

"Jossa, sabay ka na sa amin kumain!"

Nagpunas ako ng kamay at agad na nilakad ang kaunting distansya kung nasaan sila Klay at Tisoy, mga kakilala ko rito sa trabaho ko.

Pitong taon na ang lumipas.

Pitong taon na simula noong nangyaring iyon. Ni kailan ma'y hindi ko nakalimutan. Kahit kailan ay hindi nawala o nawaglit sa aking isipan ang mga pangyayaring iyon. Mga pangyayaring alam kong kahit balikan ko pa ay wala ng pag-asa na mabuo muli.

Masakit, oo.

Ngunit kahit na gano'n ay tanggap ko na. Tinanggap ko na bago pa man ako magdesisyon. Katulad nga ng sabi ko noon, para rin iyon sa aming lahat— para sa ikatatahimik naming lahat.

Sa lumipas na pitong taon, umasa ako na hahanapin kami ni Tyson. Umaasa ako na babalik sila rito sa probinsiya at kukuhain ako— kami. Umasa ako na magsasama ulit kami. Umasa ako na hindi masisira ang anomang nabuo naming relasiyon.

Ngunit nagkamali ako.

Umasa lang ako.

Ni anino niya ay hindi dumating— hindi nagpakita. Ang sakit kahit na