Share
Chapter 22
Kaugnay na kabanata
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 23
Nagmamadali akong lumabas ng auditorium para hanapin ang mama ko nagtataka nga lang ako kung bakit uuwi siya agad. Nagtampo ba siya dahil iba ang nagkabit ng medal ko. Galit ba si mama dahil hindi ko man lang siya hinihintay? Pero hindi ganyan ang pagkakakilala ko kay mama. Alam ko na sasabihin niya sa akin na ayos lang iyon dahil baka mamaya aabotan kami ng gabi. Alam ko yan ang gustong sabihin ni mama ko. Pero kailangan ko paring humingi ng tawad sa kanya. Pero bakit siya umalis at parang nagmamadali?Alam kong bastos na bigla na lang akong lumabas kung saan ako kanina, for sure maintindihan nila kapag pinaliwanag ko sa kanila. Mas kailangan ako ng mama ko ngayon kung nagtatampo nga siya sa akin para makahingi agad ako ng sorry.Palabas na ako ng gate ng paaralan ng may bigla na lang humawak sa aking kaliwang braso."Ikaw ba si Shemaia?" tanong nito sa akin."Opo," I nodded habang nagtataka kung bakit niya ako nilapitan."Ikaw nga..Ineng may sasabihin sana ako sa'yo 'wag ka sanang m
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 24
( WARNING: Trigger scene)"Shemaia!!" narinig ko na may tumawag sa pangalan ko. Hindi ako lumingon, nakayuko lang ang ulo ko, hindi ko sila kayang tingnan. Ayokong kaawaan nila ako."Sorry Oh my God, sorry Rey ngayon lang kami nakapunta, kanina lang namin nabalitaan ang nangyari kaya pumunta agad kami para makasiguro kung tama ba ang narinig namin tapos tinatawagan ka namin sa cellphone mo ay hindi ka sumasagot," paliwanag ni Cathy habang hinihimas ang aking likod saka si Gail. Si Sophia and Mercy ay sa aking ulo ng makalapit sila, pinapakalma nila ako."Pagsubok lang itong lahat Rey, 'wag kang mag-alala malalampasan mo rin lahat ng ito," si Mercy habang yinayakap ako ng mahigpit. "Tahan na please, Gosh! Shemaia may sugat ka," pag-alala nito at tiningnan ang mga galos ko. Walang tigil ang luha ko, naramdaman ko sa mga oras na ito na hindi ako nag-iisa, may karamay ako at ito ang mga kaibigan ko. Nandito sila hindi para kaawaan ako kundi samahan ako sa kalungkutan."Drink this," may in
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 25
Pahalagahan…bawat segundo ang buhay natin habang nabubuhay pa tayo sa mundong hiram lang sa atin. Darating ang araw na isa-isa tayong kukunin. Walang pinipili ang panahon mapa bata man o matanda, may mauuna. Masaya ka man o malungkot ay may mauuna parin. Mabait ka man o may masamang nagawa kung panahon muna, paalam na, iba na ang mundo ang mararanasan mo. Ma swerte na lang ang iba na nabigyan ng panahon para magpaalam sila sa mundo na ito dahil sa katandaan. Atleast naranasan nila ang dekada na nagdaan. Ang masakit lang na isipin na mamamatay ka sa isang iglap lang. Hindi ka man lang nakapagpaalam ng maayos. Yun ang pinakamasakit sa lahat katulad na lang sa nangyari sa mama ko. Kung hindi nangyari yun hindi ko man lang malalaman na may mas matagal na pala siyang may nararamdaman na sakit sa katawan na akala ko simpleng sakit lang ng paa at balikat pero may iba pa pala. Nakakalungkot lang kasi, nabangga pa siya, may cancer at namatay siya dahil sa cardiac arrest. Maswerte na lang ako
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 26
Maingay na electronic dance music, amoy ng alak at sigarilyo ang malalanghap mo sa club lalo ngayon na nag-uumpisa na ang ibang mga tao na magsaya, sumayaw at umandayog sa musika. Pagtitipon ng magbabarkada o kamag-anak o di kaya katrabaho na hindi na nagawang magpalit ng uniform at pumunta na dito para magsaya at dito napili sa club na ito, usap-inuman, usap-inuman at kung mawala na ang hiya sa katawan dahil sa alak na nainom ay kanya-kanya ng punta sa gitna para sumayaw at sabayan ang tugtugan.Sa limang taon ko dito na nagtatrabaho bilang waitress ay hindi madali lalo at may mga customers na bastos. Kahit ganito man ang trabaho ko ay napag-aral ko ang sarili ko at para mas madali at hindi masayang ang oras ko sa kakacommute lalo at ma traffic sa Manila, lalo kapag nagmamadali ka, saka pa mas bumagal ang usad ng sasakyan kaya online class na lang ang kinuha ko. Suggestion din nong kaibigan ng kaibigan ni Mercy na dito rin nagtatrabaho na si Rica ang pangalan 'pag gabi pero Rico ka
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 27
(Warning: Trigger warning)Nagising ako sa magandang panaginip. Binuksan ko ang dalawang mata ko ng dahan-dahan, pero medyo nanibago sa paligid kaya binalik ko ulit ang pagpikit ng aking mga talukap."Hey? How are you feeling right now? Feeling better?" tanong ni Ignacio, nagtataka man ay tumango lang ako. Nandito siya? Bakit hindi ko matandaan na pinapasok ko siya? Babangon na sana ako ng pinigilan ni Ignacio ang isa kong balikat, "Dahan-dahan, what do you want? Gusto mo bang kumain? O anything that you want to eat? Naiihi ka ba? Magbabanyo ka?" sunod-sunod na naman na tanong niya, nagtataka sa kanyang kinikilos pero dahil hindi ako makapagsalita ng maayos dahil feeling ko ilang araw akong dehydrated at hindi pa talaga umiinom ng tubig."Water please," sa mahina ang boses habang tinuturo ang plastic bottle."Alright! I'll be the one na," kinuha niya ang water bottle sa maliit ko na folding table at binuksan. Ng makalapit siya ay tinulungan niya ako na maiangat ang kalahating katawan
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 28
Giving a second life ay yun ang bagay na mas mabibigyan mo ng halaga ang buhay mo. Maraming pagsubok na dumating pero hindi ibig sabihin na susuko kana. Manalig ka lang at magtiwala walang mawawala, saka mo na sabihin sa sarili mo na hindi mo talaga kaya kung nangyari na. Marahil kung hindi ako naglakas loob na subukan na makalayo at lumaban baka sa isang iglap lang hindi ko na masilayan muli ang mundo. Pagkatapos ng nangyari sa akin ay nabigyan ako muli ng pag-asa kahit mahirap titiisin kong mamuhay ng normal."Run and don't look back," yun ang malalim na boses na narinig ko pagkatapos kong marinig ang pagputok ng baril. Akala ko para yun sa akin ang bala pero no'ng pagdilat ng mga mata ko ay doon ko lang nalaman na si Manong Danny pala ang sadyang pinatamaan. May tama ito sa ulo at may tumalsik sa mukha ko na tangkain niya akong hulihin.Umiiyak at nagmamakaawa na h'wag akong patayin dahil wala naman akong kasalanan sa isang estranghero. Mabuti na lang at nakinig pero. "Ako na ang
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 29
Kanina pa ako pinagmamasdan ni Ignacio, for sure naghahanap ito ng way na may sasabihin ako sa kanya na hindi maganda. Hindi madaling makalimot sa nakaraan lalo at naging trauma iyon sa akin pero dahil ayoko namang laging nag-alala ang mga kaibigan ko ay dapat magkunwari ako na walang nangyari at masaya ako sa araw na ito.Nasa apartment ako ngayon, nagpaalam ako kay nanay Berta na kunin ko na muna ang lahat ng gamit ko at mamaya na ako uuwi. Baka ihahatid ako ni Ignacio kung okay sa kanya kung hindi ayos lang at magtataxi na lang ako lalo at dala ko ang laptop ko at ibang mga gamit. Mahirap na baka hindi ko mabitbit lahat kapag sumakay ako ng jeep o bus ba pauwi ng condo unit."Sure ka na walang nangyari sa'yo na masama, Shemaia?" kanina pa itong nagtatanong sa akin ng ganyan. Nagluluto siya ngayon dito sa apartment ko at ako naman nandito lang sa silya ko at nakaupo. Tinawagan ko siya kagabi na uuwi ako dito kaya nagpabook agad siya ng ticket na pupunta din siya nanggaling parin siy
YOU'RE STILL THE ONE Chapter 30
Chapter 30"Hello beautiful ladies," unang bungad sa amin ni sir Edziel sa umagang ito. Nasa kusina kami ni Nanay Berta para asikasuhin ang kanyang agahan."Kumain kana iho, may lakad kaba mamaya at maaga kang nagising?" tanong ni nanay Berta. Kumuha ang amo namin ng mug para magtimpla ng kape, sabi ni manang kusa na lang itong nagtitimpla ng sariling kape basta naka on na yung pang brewed coffee."Wala naman po… dito lang po ako sa bahay, masakit pa kasi yung hampas ng alaga mo manang Berta, sabay na po pala tayong kumain," binalingan niya ako na may kasamang ngiti ang mga labi. Ngumuso ako nang-aasar eh, nilapitan ko siya at inangat ang panga na nahampas ko kagabi, nagulat man ito pero nakangisi na lang habang nakatingin sa akin. "Masakit dito oh…ouch!" hinawakan niya ang kamay ko para maperma kung saan ang masakit. "There…ouch!" tinaasan ko siya ng kilay, kung matagal ko na itong kakilala binatukan ko na ito eh.Paano ba naman kasi kung saan-saan na niya nilalapat ang kamay ko sa k
Pinakabagong kabanata
- YOU'RE STILL THE ONE SPECIAL CHAPTER ( The Last Farewell)
- YOU'RE STILL THE ONE DEVI CLOUD VALENTINO POV 03
- YOU'RE STILL THE ONE DEVI CLOUD VALENTINO POV 02
- YOU'RE STILL THE ONE Epilogue Devi Cloud Valentino POV 01
- YOU'RE STILL THE ONE Chapter 44
- YOU'RE STILL THE ONE Chapter 43
- YOU'RE STILL THE ONE Chapter 42
- YOU'RE STILL THE ONE Chapter 41
- YOU'RE STILL THE ONE Chapter 40
