Chapter 25

Pahalagahan…bawat segundo ang buhay natin habang nabubuhay pa tayo sa mundong hiram lang sa atin. Darating ang araw na isa-isa tayong kukunin. Walang pinipili ang panahon mapa bata man o matanda, may mauuna. Masaya ka man o malungkot ay may mauuna parin. Mabait ka man o may masamang nagawa kung panahon muna, paalam na, iba na ang mundo ang mararanasan mo. Ma swerte na lang ang iba na nabigyan ng panahon para magpaalam sila sa mundo na ito dahil sa katandaan. Atleast naranasan nila ang dekada na nagdaan. Ang masakit lang na isipin na mamamatay ka sa isang iglap lang. Hindi ka man lang nakapagpaalam ng maayos. Yun ang pinakamasakit sa lahat katulad na lang sa nangyari sa mama ko. Kung hindi nangyari yun hindi ko man lang malalaman na may mas matagal na pala siyang may nararamdaman na sakit sa katawan na akala ko simpleng sakit lang ng paa at balikat pero may iba pa pala. Nakakalungkot lang kasi, nabangga pa siya, may cancer at namatay siya dahil sa cardiac arrest.

Maswerte na lang ako