HINDI na namalayan ni Samara na natapos na siyang paliguan ng kaniyang master sa pagitan ng kanilang pag-uusap. Maging ang kaniyang buhok ay na-shampoo-han na pala nito nang hindi niya napapansin. Masiyado kasi siyang okupado sa pagmamasid sa bawat salita at kilos nito. Nalulunod siya sa papalit-palit na ekspresyon sa perpekto nitong mukha.
Napuna na lamang na tapos na ang pagpapaligo nito sa kaniya nang muli itong tumayo at tinungo ang pinaglalagyan ng mga tuwalya at roba. Naglabas ito ng tig-isa at muling bumalik sa kaniya. Binuksan nito ang shower at sinipat sa tamang temperatura bago siya nito inalalayan sa pagtayo at paglapit doon upang mabanlawan siya.
At nang maalis ang sabon sa buo niyang katawan ay ito pa rin ang nagtuyo noon. Pakiramdam tuloy niya ay isa siyang prinsesang pinagsisilbihan ng kaniyang alipin, na kung tutuusin siya dapat ang nagsisilbi rito.
Tuluyan na nitong isinuot kay Samara ang roba matapos itong matuyo, bago ito pinangko dahilan ng p
IT'S BEEN A WEEK since their anniversary celebration. Samara became busy in school since their finals are approaching. Wala siyang ibang ginawa kundi ang mag-review nang mag-review dahil graduating na siya ng senior high.Iyong paghihintay nila sa pagbabalik ng kani-kanilang mga magulang ay mukhang hindi inaadya ng panahon. Lalo na nang umuwi ang matatandang Luther nang hindi kasama ang mga magulang ni Samara.Ayon sa senyor ay nagkaroon ng emergency ang kaniyang lolo't lola na nasa India dahilan upang agarang lumipad ang mga ito patungo roon. Kinagabihan ng pagdating ng mga ito ay tumawag din sa kaniya ang mga magulang para i-confirm sa dalaga ang sitwasyon.Walang nagawa si Samara kundi ang ipagdasal ang mabilis na paggaling ng kaniyang lola, na ayon sa ama ay inatake sa puso. At ang hilinging makauwi agad ang mga magulang."Uuwi ka na, Ara?" tanong ni Elizha nang makaalis ang huling lecturer para sa araw na `yon. Tumayo ito bitbit ang gamit at lumapit
Nangunot ang noo ni Jasson sa narinig kay Samara. Inilayo niya ang sarili dito at pinihit ito paharap sa kaniya."You promised yourself to me, baby. Only. To. Me," may babala sa tinig na paalala niya rito 'saka niya pinarusahan ang mga labi ng nobya gamit ang sariling mga labi."Let's not fight, baby. I don't want us like this," anas niya nang pakawalan ito."Sorry, Master."Muling niyapos ni Jasson ang katawan ni Samara. Pagal ang katawang panandaliang ipinahinga iyon sa dalaga."You look tired, Master," puna nito habang banayad na hinahaplos ang buhok niya."Hmmmm, I just arrived this morning, and I had to attend a meeting. Hindi ko maikansela ang mga meeting ko ngayong araw dahil kailangan kong umalis ulit bukas." Inilapat niya ang noo sa balikat nito."Aalis ka?"Nag-angat siya ng ulo.. "I don't want, but I have to." Isinandal niya ang likod sa sandalan ng sofa, pinasadahan ng kaliwang kamay ang buhok habang tinanataw ang d
Malalim na buntong-hininga ang kaniyang pinakawalan at mabagal ang kilos na tumayo na silang mag-ina nang tuluyan nang huminto ang eroplano at ianunsiyo ng piloto na ligtas na silang nakalapag at maaari nang bumaba.Akmang kukunin ni Samara ang hand carry bag sa compartment ngunit mabilis na umalalay ang lalaking staff upang kunin iyon, gayun din ang gamit ng ina. Sinundan niya ang ina matapos makapagpasalamat dito.Kung noong sumakay sila sa eroplanong iyon ay hindi niya alintana ang kapaligiran, ngayong pababa sila ay gayon na lang ang gulat ng dalaga sa mga sumalubong sa kanila.Men in military uniform were well-disciplined aligned on both side down the plane. Nang makababa sila sa huling baitang ay sabay-sabay na sumaludo ang mga ito kasabay ng pagbati sa kanilang pagdating. Doon lamang niya napagtanto na wala siyang ibang nakitang pasahero ng eroplano maliban sa kanilang tatlo at sa ilang crew na nag-assist sa kanila.Wala namang naging tugon ang kan
"NASA meeting ka?" kunot ang noo ni Samara matapos marinig ang tila presentation ng kung sino, sa background ni Jasson.Katatapos lang ng agahan nila at nang makatulong sa mga kasambahay ay nagmamadali na siyang tumungo sa silid niya dahil sa mensahe ng nobyo na tatawag ito.Saglit na sumulyap sa unahan si Jasson bago muling ibinalik sa kaniya ang atensiyon."I was bored here. Ilang araw nang puro meeting. At nami-miss na kita."Ramdam ni Samara ang pag-iinit ng magkabilang pisngi dahil nakikinita niya ang kuryosong pagbaling ng mga ka-meeting nito rito. Hindi tuloy siya makasagot dahil sa hiya na baka marinig siya ng mga kasama nito.Napa-O na lamang siya nang marahang tinapik-tapik ng nobyo ang kaliwang tainga nito. Jasson is using a wireless earphone, ipinararating sa kaniya na ito lamang ang nakakarinig sa kaniya."Nami-miss na rin kita.” Idinaan ng dalaga sa paglabi ang ngiting nais kumawala."Kumusta ang lola mo?" tanong n
HINDI MAPAKALI si Samara sa kinatatayuan habang hinihintay ang pagdating ng kanilang lola. It's been a week since they arrived here in New Delhi at never nila itong nabisita. At ngayong lalabas na ito ng ospital, hindi niya alam kung bakit gano'n na lamang ang kaniyang kaba.Wala siyang mahagilap na alala mula rito, marahil dahil sa tagal na rin nang una at huli niyang nakasama ito, maliban sa hitsura nito na sa litrato lang niya nakikita ay wala na siyang matandaan pa.Ang ama at ang lolo nila ang sumundo rito habang silang mag-ina kasama ang mga tiyahin at mga pinsan ay naiwan sa mansion. Tumulong ang Mama Mara niya sa pagluluto habang siya at ang pinsang si Sittie ay inayos ang hapag-kainan. Abala naman ang mga tiyahin kasama ang ilang kasambahay sa pag-iistima ng mga dekorasyon sa sala.Katatawag lamang ng kaniyang ama sa panganay nitong kapatid upang ipagbigay alam na malapit na ang mga ito.Ilang minuto nga lamang, isa sa mga bantay ang pumasok at n
TEARS were drifting from her eyes down to her cheeks as she looked up at the dark sky. Her feet lead her to the backyard of the mansion the moment she walked out of the dining room. It was empty and away from the judgment of their visitors. Tanging mga halaman at iba't ibang tanim ng mga bulaklak lamang ang naroon at ang mga bituin sa kalangitan, and the metal swing.The shackles squeaked as she step on the swing and sat on its bench. Patuloy sa pag-agos ang kaniyang luha, gano'n ang pagkirot sa kaniyang dibdib. She never feel at home here, and she think she will never be at home here. Alam niyang ang isla at ang mansion ng mga Luther sa Pilipinas ang tanging tahanan niya. And she misses it. She missed being there. Away from judgement and scoffed from this people that supposed to be their family.She heard her lola's last words. Kung mayroon mang nakaaalam sa kung paano siyang pinalaki ng kaniyang ina, siya iyon. At alam niyang maayos siyang napalaki nito.Alam
SALUBONG ang kilay at matiim na tinitigan ni Samara ang lalaking nakaupo sa gilid niya at matamang nakatitig sa kaniya. Hinanapan niya ang bawat bahagi ng mukha ng binata na magpapatunay sa rebelasyon nito. Tulad sa master niya, mayroon itong makapal ngunit hindi kalat na mga kilay na nakadaragdag sa kakaibang intensidad sa tuwing tititig ang malatsokolate nitong mga mata. Her master has an aquiline nose, while this man she was with has a roman nose. Her master has this wide thin pinkish lips, while Raj has this plumpy curvy lips. Both of them possessed squared-jawed faces that made them look rugged and manly. Her master looks hard and rough with beards and mustaches on, but soft and clean without them. However, this man, with or without the stubble, appears dangerous— and playful at the same time. Napangiwi siya sa laman ng isip. Damn, Samara. Ang sabi hanapan ng pagkakatulad, hindi pagkumparahin! Kumurap-kurap ang dalaga upang iwaksi ang ini
“IT'S your presentation on Monday, ha! Don't forget!”Kasalukuyan silang nakaupo sa isa sa mga baitang ng hagdanang bato na nag-uugnay sa malaking pintuan ng kanilang campus, hinihintay ang kani-kanilang sundo. At nang dumating ang sundo ng kaibigan at kaklase ay iyon agad ang bilin nito.