Chapter 42

Ng araw na iyon hindi niya makayang makakain o kahit uminom manlang dahil sa pangambang naiisip para kay Luke. Gayundin ang mag-ina na laging nakamasid kay Lumiere. Maaari din kasi itong biglang umalis at lumala lang ang lahat. Nayuko lamang ito at tila ang lalim ng iniisip. Lumapit si Coreen kay Lumiere at dinala siya sa may beranda. Samantalang nakabantay si Drake sa mga telepono.

"Hindi ba magandang malaman na ni Drake kung ano si Luke sa buhay niya. It will help para hindi ganoon ka bigat ang dinadala mo"

"Para saan pa pong malaman niya. Lalo lang po ako mahihirapan. Kailangan na nating makita si Luke dahil para akong nauubusan ng lakas sa tuwing naiisip ang anak ko" sunod-sunod na pag-agos ng luha ni Lumiere habang kausap ang kanyang biyenan.

"Oh Lumiere, kasalanan ko ito"

Niyakap niya si Lumiere na parang nanghihina sa mga nangyari. "Hindi ko na kakayanin pa kung mawala si Luke sa akin. May sumpa ba ako? bakit lahat ng mahal ko sa buhay ganito sa akin"

"H'wag mong isipin iy