Ng oras na iyon nakuha na ni Lumiere ang kailangan ni Drake malaman. Nagngingit ito sa galit dahil sa ginawa ni Lumiere. Tumayo at lumuhod siya sa harap ni Drake umiiyak. Inabot niya ang laylayan ng pants nito. "Pa-Patawarin mo ako, Drake?!" sabi niya "Ganyan ba kalala ang galit mo sa akin para paniwalain ako sa isang kasinungalingan? Ipinagkait mo sa akin ang anak ko? K-kaya pala ganoon ang pakiramdam ko para kay Luke. Ka-Kaya pala sobra akong nadudurog sa loob ng hindi ko lubusang naiintindihan dahil anak ko siya!" Lumevel si Drake kay Lumiere. "Patawarin mo ako, Drake!" pagsamo niya ngunit iisang emosyon lang ang nakikita ni Lumiere sa mga mata ni Drake. Galit at nakakatakot ito. Hinablot niya ang braso ni Lumiere. "Nakaganti kana sa akin. Siguro ngayon masaya kana. Ka-kapag nahanap ko si Luke sisiguraduhin kong ilalayo ko siya sa iyo" "H'wag mo sa aking gawin ito. Natatakot lang akong malaman mo at ipagpilitan mo na magsama tayo" "Lumiere! I hate you as much you hate me. Kah
Lumipas ang isang buwan matapos ang paglisan ni Luke ay kinailangan ni Drake at Lumiere na bumalik sa kanilang sariling mga buhay. Ngunit si Drake ay tuluyang nagbago ng araw na iyon. Lagi na itong nasa opisina at hindi na nakikipag-usap pa kay Lumiere o kahit kanino pa. Lagi itong nagpapaka-lango sa alak at nagbabasag ng kanilang gamit. Walang araw na hindi lumipas na hindi siya umiiyak kapag nasasagi sa kanyang isipan ang nagyari sa kanyang anak. Kaiba sa isipan ni Lumiere na noo'y nais niyang palalimin ang imbestigasyon sa pagkawala ni Luke kahit walang makuhang lead sa kumuha ng araw na iyon. Lagi niyang kausap ang isang pulis na may hawak sa imbestigasyon. Lingid ito sa kaalaman ni Drake dahil simula ng mawala si Luke ay hindi na ito nagpakita pa ng interes na maging maayos sila. Matapos niyang makapaglinis ng katawan ay lumabas siya ng shower room para makapagpalit na ng pantulog. Kailangan niya pang maaga kinabukasan para sa pakikipagmeet para imbetigasyon. Ngunit halos malagl
Muli niya ulit narinig ang boses ni Drake na umaalingawngaw sa loob ng bahay. Galit ito at pangalan niya ang tanging isinisigaw nito kaya ang isang katulong ay nagmamadali siyang pinigilan bago paman siya makarating sa pintuan. "Maam, pinagbabawal po ni Sir Drake na lumabas kayo? Ngayon nga po ay tinatawag na niya kayo" "Bakit naman niya ako pagbabawalan?" hanggang-ngayon ay naninibago parin si Lumiere sa mga ginagawa ni Drake. "Eh, Maam siya nalang po ang tanungin ninyo" agad naman niyang sinundan ng tingin ang katulong na tumingala at niyukod ang mata ulit. Nagtama ang kanilang mga paningin ngunit iniwas niya rin ulit dahil sa pagkailang. Nakapamayang ang isa nitong kamay habang ang isa ay may hawak na baso na ang hula niya ay alak. Balak niyang magsagawa ng follow-up sa prisinto kaya nais na lumabas. Ngunit masama na naman ang tingin ni Drake sa kanya kaya imposible siyang makalabas. Umakyat siya at dumeretso sa kanilang kwarto. Ilang saglit pa ay sumunod narin si Drake roon. "D
Nakapikit siya at dinadama ang hangin habang nakahiga sa damuhan. Hindi niya alintana ang lamig ng paligid dahil ngayon palang niya nararanasang maging malaya at mapanatag. Kasunod niyan ay isang tinig ang kanyang narinig na pilit sa kanya ay kumakausap. Nanatili siya sa ganoong posisyon hanggang ang mga tinig ay hindi na basta tinig lamang kundi maramdaman ang malambot na kamay nitong humahaplos sa kanyang pisngi."Ma-Mama" muli nitong sambit at minulat niya ang kanyang mga mata. Napangiti siya dahil ang napakainosenteng mukha ng kanyang anak ang bumungad sa kanya. Wala itong kahit anong sugat dahil sa aksidente bagkos mala anghel na ang itsura nito sa pagliliwanag. Nakasuot ito ng isang puting damit."Masaya kana ba talaga dito? Hindi mo na ba hinahanap si Mama?""Hindi na po. Diba I'm a big boy now.. Saka sabi ng tinig na lagi kong naririnig dito raw ako nakatira kasama ang mga ibang bata na narito""Anak.." umupo siya sa tabi ng anak at hinaplos ang buhok nito."Oo nga big boy kan
Nababalikan ko nalang iyon kapag nasosobrahan ako sa naiinom ko pero mananatili nalang sa alaala ko ang lahat. Bumalik ako sa buhay ng isang Drake Achyls bago ko makilala si Lumiere. "Hi Sir" bati sa akin ng sekretarya ko. Asual ibibigay nanaman niya sa akin ang mga schedules ko. "Yes, Helen.." masungit kong sabi. Lumapit siya sa akin at binigay ang hawak na papel. "Ahhm.. eto po Sir" Hindi naman ako nagugulat dahil ikatlo na siya sa magreresign ngayong taon. Aminado naman akong mahirap akong makasama dahil masungit ako at agresibo. Sana ang ihire ng Human Resources para dito ay lalaki. Pinirmahan ko nalang para hindi narin sila mahirapan dahil ako ang dahilan ng pagalis nila. Alam kong lalo akong naging mas worst simula ng araw na iyon. Damage akong tao pero how can I able to heal? Hindi ko alam. Umalis sa harapan ko si Helen at iniwan ang schedules ko sa mga susunod na araw. Well, bukas mayroon na naman silang ipapakilalang bago. Matapos kong marundown ang mga reports ay nagtu
2years agoI was about to leave everything behind at alam kong iyon naman ang nararapat kong gawin. Pinagmasdan ko ang kanyang mukha bago ko pirmahan ang mga dokumento sa harap ko. Kahit ilang beses kong iprevent dito parin pala hahantong ang lahat. Bakit ang daming struggle ng union na ito at sa dami ng makakapareha ko ay si Lumiere pa? Hinaplos ko ang kanyang pisngi at hinalikan. Gusto kong umiyak pero pinigilan ko dahil sapat na ang kaawaan ko ang sarili ko at huwag ng maging kaawaawa sa harap niya. Hinawakan ko ang kamay niya ng sobrang higpit. Wala paring sign na nais niyang gumising. Natawa ako dahil alam kong ako ang dahilan ng mahaba niyang pagtulog."Lumiere, I'm sorry. Alam ko galit na galit ka sa akin kaya mas pinili mong ipikit ang mga mata mo para lang hindi ako makita pero I'm very sure that you're listening. Like you'd always wanted I will signed this divorce agreement para naman once na gumising kana maisasaayos na natin ang lahat at makakapagstart ka na ng bagong buha
Nagpunta ako sa exhibit kung saan naroon si Lumiere. Katulad parin siya ng dati napakasimple at malungkot parin dahil sa mga nangyari. I believe she was still stuck on that Tragedy same as me. 2nd death anniversary ni Luke at pangalawang taon na niya itong ginagawa to remember our son. Bumalik siya sa pagpipinta dahil ito lang ang maaari niyang gawin para makayanan ang mga nangyari. Malaya ko siyang napagmamasdan mula sa malayo dahil ayoko narin pabigatin ang kanyang kalooban na sa tuwing makikita niya ako ay parang nanariwa ang sakit. Ang gaganda parin ng mga paintings niya lalo pa ngayon na halos pictures ni Luke ang nasa exhibit. May pinadadala akong tao para subukang bilhin ang mga obra niya pero twice na rin akong nadeny dahil may mga paintings na binebenta at yung mga paintings ni Luke ay hindi. Lahat ng kinikita niya ay napupunta sa charity lalo na sa orphanage na halos gugulin niya ang panahon sa pagaalalaga ng mga bata. Lumiere become distant lalo nasa parents ko dahil wa
Iniwas ko ulit ang paningin ko dahil hindi siya si Lumiere at kahit kailan walang makakapalit sa kanya. Pero bumalik ang sakit na kanina ko pa iniinda. Paano kung bumalik na siya kay Orphen? Mas masaya siya at puro good memories lang hindi ba? Hanggang kailan ba ako aasa? Baka akala ko malungkot siya pero ang totoo ay nalinlang lang ako ng mga mata niya. Nabalik na ako sa babaeng ito. "Sir, okay lang ka? Bigla ka nalang natulala?" "Of course! Umuwi kana at sana marealize mong mas worth kung mas mamahalin mo ang sarili mo?" nagadvice na naman ako sa taong naroon din ako sa kinalalagyan. "Hindi na ako babalik sa kanya. Saka narealize ko na iyan ng bigla niya akong iniwan sa ere. Yung ang pakiramdam ko ay walang kwenta ang mga taon na pinagsamahan namin" sabi niya. Alam kong bata palang siya pero parang mas mature pa siya sa akin. "Umuwi kana.." sabi ko sa kanya dahil hating-gabi na. "Okay kana ba? Baka kailangan mong magpacheck-up?" pagpupumilit niya. "I'm okay. Saka maaga tayo buk