Ang kumpiyansa na saloobin ni Calista ay makabuluhang nabawasan, pero siya ay nanindigan."Mananatili ka dito sa ayaw at sa gusto mo. Doc, please magpatuloy na po kayo." Alam niya si Lucian, inaasahan ni Calista na gagawa siya ng kaguluhan. Pero, nagulat siya sa pamamagitan ng pananatiling kalmado at tahimik.Bukas pa rin ang admission office. Hindi nagtagal ay bumalik si Calista dala ang mga kinakailangang dokumento. Ang pribadong ward ay matatagpuan sa isang hiwalay na gusali.Iminungkahi ni Calista, "Aayusin ko ba ang isang nurse na tutulong sa iyo?" "Hindi ako sanay matulog na may mga stranger na nanonood sa akin." "Kung ganoon, hihintayin ko sila sa labas ng pinto. Tawagan mo na lang sila kung may kailangan ka," sabi ni Calista habang humihikab.Nakaramdam siya ng pagod pagkatapos ng lahat ng mga pangyayari. Nanatiling malamig ang ekspresyon ni Lucian habang sumagot, "Sa tingin mo ba ay may lakas akong tumawag ng tulong kapag may concussion ako?" Sumagot si Calista,
Ginagalit ba siya ni Lucian? Nagsimula na siyang mag-sleepwalk. Nang matapos ang kanyang morning routine, bumisita si Calista sa doktor para kumpirmahin na maayos na si Lucian. Pagkatapos, nagpatuloy siya sa pagkumpleto ng mga pamamaraan sa paglabas."Uuwi ka bang mag-isa o ipapasundo kita kay Mr. Whitman?" Sumandal si Lucian sa bedhead.Ngumisi siya, "Sabi ng doktor pwede na akong umalis?" Si Lucian ay binantayan magdamag dahil sa isang minor injury sa kanyang noo. Walang ibang hinangad si Calista kundi ang mabilis na maalis ang problemadong lalaki na ito, kaya pinigilan niya ang kanyang karaniwang matalas na dila at inulit ang payo ng doktor."Oo. Iwasan mong basain ang sugat hanggang sa gumaling, at iwasan ang alak at maanghang na pagkain." Ngayon ay taglamig, at ang hindi paghuhugas ng kanyang buhok sa loob ng ilang araw ay hindi magreresulta sa anumang makabuluhang amoy. Pero, tiyak na magiging hamon ito para sa isang taong mahilig sa kalinisan gaya ni Lucian.Tinatama
Si Calista at Paul ay pumili ng isang mataas na restawran para sa tanghalian. Pagbaba ni Calista sa taxi, nakita niya ang lalaking kasalubong niya na naghihintay sa kanya. Kaswal na kinuha ni Paul ang toolbox mula sa kanyang kamay."Kumusta ang pakikitungo sa iyo nitong mga nakaraang araw?" "It's been going well," sagot ni Calista. Inakay siya ni Paul sa loob ng restaurant.Hesitated before warning, "Medyo palakaibigan ang lolo ko, kaya huwag kang magtaka." Naguguluhan si Calista. Pero, naging malinaw ang lahat nang makarating sila sa pribadong dining room. Inakala niyang lolo lang ito ni Paul. Laking gulat niya nang makitang puno ng tao ang kwarto. Paul cleared his throat."Lahat ito ay mga kaibigan ng aking lolo. May naka-iskedyul silang laro sa golf ngayong hapon at may matinding interes sa pagtatasa ng sining, kaya nagpasya silang sumama sa amin. Kung ito ay isang isyu para sa iyo ..." Umiling si Calista."Huwag mag-alala. Pero dapat kong banggitin na hindi ako eksperto
Binigyan siya ni Lucian ng isang tingin na nagsasabing, "That's such an obvious question.""Walang pag-asa!"Hinding-hindi siya papayagan ni Calista na manatili rito."Isang libong dolyar sa isang gabi."Sinubukan niyang makipag-ayos."No. Who knows kung ano ang gagawin mo sa akin.""Bakit parang confident ka na may gagawin ako sayo?"Natural na naalala niya ang hindi kasiya-siyang karanasan, na nagpakibot sa gilid ng kanyang mga labi."Anyways, you cannot stay here."Nagkaroon siya ng ideya na gawin ang diborsiyo—mamuhay nang hiwalay sa kanya sa loob ng dalawang taon. Nagyeyelo ang ekspresyon ni Lucian habang naiinip siya."Alam ni mom na magkahiwalay tayo.""Ito ay hindi pa rin.""Sampung libong dolyar bawat araw."Napakarami niyang inalok kaya sa wakas ay sumuko na si Calista. Naging mabuti ang kanyang saloobin nang tanggapin niya ang alok."The payment shall be done at the end of the day. No checks accepted. You can wire the money to me."Habang siya ay nawalan ng sa
Sa wakas ay kumalma si Lily. Tumingin siya kay Lucian."Lucian, okay lang ako. Huwag kang mag-alala."Bago pumasok sina Lily at Queenie sa lounge, ibinunyag ng huli ang schedule ni Lily sa pamamagitan ng isang tawag. Katahimikan ang bumungad sa hangin. Maging ang musika ay napatigil. Lahat ng naroroon ay hindi maalis sa isip ang malamig na hangin na dumadaloy mula kay Lucian.Panunuya, inilipat ni Calista ang kanyang tingin at naisip, "Walanghiya ang dalawang ito.""Nag-piPDA sila kahit andito ako. Pano pa kung di ko nakikita."Bilang isang nahuling pag-iisip, itinuring niyang ang hiwalayan kay Lucian ang pinakamatalinong desisyon na nagawa niya. Nabasa ni Lucian ang kanyang ekspresyon, at ang iba ay pwedeng sabihin na siya ay lubhang nabalisa.Walang umimik. Ang hindi nakikitang bigat sa hangin ay bumabalot sa kanila habang ito ay lumabas mula sa kanya. Bilang host, tiniis ni Andrew ang pressure na i-relax ang atmosphere."Mr. Northwood, maupo ka na."Ang pangunahing layunin n
"Ipinahiya ka lang ni Mr. Yarrow dahil sa utos ni Calista. Kung hindi dumating si Mr. Northwood, ang puhunan ay nawala sa bintana.""Nagsayaw ka para sa wala," sabi ni Queenie.Kahit na walang gagawin si Lucian kay Calista dahil lang sa sinabi nito, naisip ni Queenie na maaaliw man lang siya kay Lily. Pero, wala siyang sinabi.Tumingin si Queenie sa kanya para lang makitang distracted ito. Hindi siya nakikinig sa kanya.Pagkatapos tumawag sa telepono, maingat na tinanong ni Andrew, "Mr. Northwood, matatagalan pa bago mai-print ang kontrata. Paano kung mag-inuman?""It's fine. Ipasa mo kay Ms. Yates pag tapos na. May aasikasuhin pa ako."Hindi nakaimik si Andrew sa bilis ng pagbabago ni Lucian. Kung hindi niya pinapanood si Lucian, iisipin ni Andrew na ang taong gustong makamit agad ang kontrata ay ibang tao.Tumayo si Lily."Hindi magtatagal. Isabay na natin si Queenie para ihatid siya pauwi sa daan."Matatagpuan ang pwesto ni Queenie sa daan papuntang Everglade Manor, pero sa
Walang pag-aalinlangan si Lucian. Naghintay si Calista, pero wala na siyang sinabi pa."Sabihin mo ang sasabihin mo, pero bitawan mo ako," naiinip niyang sabi.Tinitigan siya ni Lucian. Nakasimangot si Calista, halata ang inis sa kanya. Kinagat niya ang kanyang mga labi. Hindi niya nagustuhan ang kinikilos nito sa kanya.Noon, gaano man siya kalamig sa kanya, palagi siyang kaaya-aya. Pero ngayon …Kumunot ang noo niya."Tara na."Nataranta si Calista. Saan niya gustong pumunta? Ano ang mali sa kanya? Napaatras si Calista na parang isang pervert na nakatingin sa kanya. Hindi nagustuhan ni Lucian ang kanyang likas na reaksyon.Malamig niyang sinabi, "Kung gusto mong malaman kung sino ang taong iyon, susundan mo ako.""Sabihin mo na lang ang pangalan. Hindi ligtas na lumabas tayo ng disoras ng gabi."Galit na galit si Lucian. Mahigpit ang pagkakahawak niya sa hawakan ng pinto kaya nagsilabasan ang mga ugat sa kanyang mga kamay."Calista, ano sa tingin mo ang gagawin ko sayo?""
Pilit na iniiwasan ni Nikolette na sagutin siya. Ayaw niyang magpakita ng kahinaan sa harap ni Calista. Pero, bumuka ang bibig ng babaeng katabi niya. Siya ang waitress sa cafe."Magsasalita ako! Ms. Everhart…"Sinubukan niyang lapitan si Calista, pero hinila siya pabalik ng isa sa mga bodyguard."Nagkamali akong nagpadala ng audio recording sa isang kaibigan, at pagkatapos," galit na galit niyang itinuro si Nikolette, "lumapit siya sa akin at pinilit akong ibenta sa kanya ang recording. Kapatid mo raw siya, at sinisira ng recording ang iyong reputasyon. Akala ko ay mukhang mapagkakatiwalaan siya, kaya ipinagbili ko ito sa kanya. Hindi ko alam na magiging ganito siya kasama at ilalabas ito sa press!"Hindi lahat ng sinabi niya ay totoo, pero hindi ito pinabulaanan ni Nikolette. Itinaas niya ang ulo niya at tumingin kay Calista ng mayabang."So what if I leaked it to the press? It's the truth naman, di ba, Calista? Hindi ko lang nai-leak ang recording sa press, ni-leak ko rin ang m