บทที่ 125

ดาเนียลพาแคลร์เข้ามาในห้องทำงานของเขา ทันทีที่ประตูปิดลงความปรารถนาอันเร่าร้อนก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของดาเนียล

เขาล็อกประตูเงียบ ๆ และเชิญให้แคลร์นั่งบนโซฟา

แคลร์รู้สึกอึดอัดเล็กน้อยและทำอะไรไม่ถูก เธอนั่งตรงข้ามกับเขาพร้อมวางมือไว้บนหน้าขา

ดาเนียลเริ่มต้นด้วยการยิ้ม “คุณวิลสัน ผมขอทราบได้ไหมว่าวันนี้คุณมาที่นี่เนื่องด้วยในโอกาสอะไร?”

แคลร์ยิ้มเขิน ๆ และพูดว่า “พูดตรง ๆ นะคะคุณค็อค เมื่อไม่นานมานี้บริษัทของเรากำลังมีปัญหากับกระแสเงินสด ดิฉันอยากถามว่าคุณสามารถให้เราซื้อวัสดุชุดแรกด้วยเครดิตได้ไหมคะ?”

“เครดิตเหรอครับ?” ดาเนียลถอนยิ้มและแทนที่ด้วยการขมวดคิ้ว “คุณวิลสัน ผมคิดว่าว่าคุณต้องตระหนักถึงนโยบายของบริษัทของผมก่อน ทางเราไม่อนุญาตให้ค้างเครดิตไว้ก่อนหรือส่งมอบวัสดุก่อน คุณต้องจ่ายก่อนและวัสดุจะถูกส่งในภายหลัง... ”

“ดิฉันทราบดีค่ะ” แคลร์กล่าวขอโทษ “ตอนนี้มือของดิฉันถูกมัด แต่ไม่ต้องกังวลนะคะ โครงการที่เรากำลังดำเนินการคือความร่วมมือกับเอ็มแกรนด์กรุ๊ปซึ่งเป็นบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในโอลรัสฮิลล์ พวกเขาจะไม่ผิดนัดชำระเงินโครงการของเราแน่นอนค่ะ ดังนั้นเมื่อการชำระเงินเสร็จสิ้นเราจะจ่ายเงิ