เพราะไอ้หน้าตัวเมียนี่แคลร์ถึงถูกตบไปทั่วใบหน้าทำให้ร่างแคลร์หมุนตลบไปครึ่งรอบแคลร์กุมใบหน้าที่บวมเป่งและถามว่า “คุณเป็นใคร? นี่คุณกำลังทำอะไร?"หญิงสาวกัดฟัน "ฉันกำลังทำอะไรงั้นเหรอ? ฉันอยากจะฆ่าแกไง นังแพศยา!”จากนั้นเธอก็หันไปหาบอดี้การ์ดข้าง ๆ เธอ “มีดอยู่ที่ไหน ส่งมาให้ฉัน! ฉันจะทำลายใบหน้าของอีตัวนี้!”“ได้ครับ นายหญิง!”ผู้คุ้มกันหยิบมีดปลายแหลมขึ้นมาและพูดว่า “นายหญิงครับ อย่าเอาเลือดอีตัวมาเปื้อนมือของคุณ ให้ผมทำเถอะครับ!”หญิงสาวยกมือขึ้นตบเขา เธอคว้ามีดออกจากมือเขาแล้วตะโกนว่า "หุบปาก ไอ้โง่!"ผู้คุ้มกันคุกเข่าบนพื้นตกตะลึง “นายหญิง ผมขอโทษครับ ยกโทษให้ผมด้วยนะครับ!”ผู้หญิงคนนั้นกระทืบเขา และคำราม “ออกไปจากทางของฉัน ไอ้โง่!”เธอกำมีดไว้ในมือแน่น เธอหันไปหาแคลร์และกำลังจะพุ่งใส่เธอแคลร์ตกใจมาก ร่างกายของเธอสั่นอย่างรุนแรง เธอดิ้นอย่างสิ้นหวังแต่พวกผู้ชายกำยำก็จับเธอไว้แน่น นอกจากนี้เธอยังอ่อนแอมากเนื่องจากฤทธิ์ของยาในช่วงเวลาสำคัญเช่นนั้นเสียงตะโกนของใครบางคนดังมาจากประตู “เอามีดโสโครกของแกออกไปซะ!”หญิงสาวหันมาเห็นชายหนุ่มวิ่งเข้ามาพร้อมชายชุดดำสิบคน!“แกเป
มนุษย์ป้าสูดลมหายใจของเธอและโพล่งว่า “ฟังให้ดี ไอ้พวกโง่! ฉันชื่อ ชารอน ฟราย! ฉันเป็นลูกสาวของตระกูลฟรายในแลนคาสเตอร์! แกเคยได้ยินเกี่ยวกับตระกูลฟรายไหม? เจ้านายของเราคือตระกูลเวด แห่งอีสต์ คลิฟฟ์! ไม่ว่าแกจะคิดว่าแกแข็งแกร่งแค่ไหน ถ้าแกมายุ่งกับฉัน ตระกูลฟรายจะไม่ไว้ชีวิตแกแน่! ตระกูลเวดจะตามล่าแก!”“โอ้?” ชาร์ลียิ้มกว้าง “ตั้งใจฟังนะ ฉันเป็นลูกชายของตระกูลเวดในอีสต์คลิฟฟ์! ฉันเป็นเจ้านายของแก! ชื่อของฉันคือ! ชาร์ลี! เวด!!!""ฮะ!!!"ตาของชารอนเบิกกว้างจนแทบหลุดจากเบ้า ปากก็อ้าค้างจนกามจะล่วง!เธอจ้องไปที่ชาร์ลีเหมือนกำลังมองผี“คุณ… คุณ… คุณคือนายน้อยของตระกูลเวด? เป็นไปได้ยังไง?! ทำไมลูกชายของตระกูลเวดถึงอยู่ในเมืองเล็ก ๆ อย่างโอลรัส ฮิลล์!”ไอแซคเดินไปข้างหน้าและตะโกนว่า “ชารอน ฟราย! ระวังปากด้วบ! เขาคือชาร์ลี เวดนายน้อยของตระกูลเวด!”ในที่สุดชารอนก็เห็นไอแซค!ไอแซค คาเมรอน!เขา…เขาเป็นตัวแทนของตระกูลเวดในโอลรัสฮิลล์!เขายังเป็นผู้ชายที่พ่อของเธอพยายามประจบ!ทำไม… เขามาที่นี่ทำไม?เป็นไปได้ไหมว่า…มันอาจจะเป็น…ชายหนุ่มคนนั้นจริง ๆ …. คือนายน้อยของ…. ของตระกูลเวด?!?!
การโจมตีที่รุนแรงดังสนั่นกึกก้อง!ชารอนกระดูกสันหลังแตกด้วย!ส่วนอีกคน!ทั้งสามีและภรรยาโดนทำร้ายเป็นสี่เท่า!จะไม่มีโอกาสกละบมาเป็นเหมือนเดิมได้อีก!ไอแซคเดินไปข้างหน้าและกล่าวด้วยความเคารพว่า “นายน้อนครับ รถขุดและรถปรับหน้าดินสามร้อยคันที่ผมระดมมามาถึงแล้วครับ เราจะแบนอีลิทวอลต์ เอ็นเตอร์ไพรส์ ทั้งหมดให้ราบด้วยคำสั่งจากคุณแค่คำเดียว!”"ดี!" ชาร์ลีพยักหน้าและพูดอย่างเย็นชา “แจ้งให้คนงานทั้งหมดอพยพออกจากที่นี่ อีกสิบนาทีเราจะกำจัดที่นี่ให้ราบคาบนอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน!”ทั้งดาเนียลและชารอนอ้าปากค้างด้วยความตกใจสุดขีดธุรกิจที่พวกเขาต่อสู้สร้างมาจะจบลงแบบนี้ได้อย่างไร?พวกเขาจบสิ้นแล้ว พวกเขาอาจเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่ตายไปแล้ว ถ้าพวกเขาไม่มีเงินใครจะดูแลพวกเขา?ชาร์ลีไม่แม้แต่แยแสเขาขอให้คนของเขาเปิดสัญญาณเตือนไฟไหม้ ทันใดนั้นผู้คนทั้งโรงงานก็เริ่มอพยพทันทีชาร์ลีอุ้มแคลร์ที่กำลังสลบอยู่และขอให้คนของเขาช่วยพาดาเนียลและชารอนที่เป็นอัมพาตออกไปเมื่อพวกเขาเดินออกจากอาคารสำนักงาน คนในโรงงานทั้งหมดก็ถูกอพยพออกไปเกือบหมด คนงานวิ่งออกไปราวกับว่าพวกเขากำลังหนีอย่างสุดชีวิตโดยคิดว่
ชาร์ลีค่อย ๆ วางแคลร์ลงบนเตียงและดึงเรกิออกจากร่างของเธออย่างระมัดระวังหลังจากนั้นแคลร์ก็ค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา"ที่รัก!" ทันทีที่แคลร์สบตาชาร์ลีหลังจากลืมตา เธอก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว และกอดเขาอย่างตื่นตระหนก จากนั้นเธอก็เริ่มร้องไห้ชาร์ลีรีบปลอบเธอ “ไม่เป็นไรนะ ที่รัก ไม่ต้องกลัวเรากลับบ้านแล้ว”“เราถึงบ้านแล้วเหรอ?”แคลร์เงยหน้าขึ้นและมองไปรอบ ๆเธอแปลกใจที่มันเป็นห้องของพวกเขา เธอหันไปมองชาร์ลีและถามอย่างสงสัยว่า “ดาเนียล และภรรยาของเขาทำอะไรกับคุณไหมคะ?”“ไม่ พวกเขาไม่ได้ทำอะไรผมเลย” ชาร์ลีพูดอย่างใจเย็น “ทั้งเขาและภรรยาของเขาเป็นอัมพาต ตอนนี้อีลิทวอลต์ทั้งหมดไม่มีอะไรเลยนอกจากซากปรักหักพัง โบราณเขาว่าไว้ ผู้ที่ไม่มีความยุติธรรมจะต้องถูกทำลายอย่างแท้จริง”แคลร์ตกใจอย่างที่สุด "อะไรนะ? ได้ยังไง? เกิดอะไรขึ้นคะ?"ชาร์ลียิ้มจาง ๆ “ผมขอให้เพื่อนสองสามคนช่วย แล้วช่วยชีวิตคุณด้วย จากนั้นเราพบว่าอาคารสำนักงานทั้งหมดและโรงงานในอีลิทวอลต์ เอ็นเตอร์ไพรส์ใช้วัสดุก่อนสร้างถูก ๆ ตอนที่เราออกมา โรงงานนึงของพวกเขาก็ระเบิด โรงงานทั้งหมดก็ถูกระเบิดและถล่มลงมา! น่าเสียดายที่คุณสลบอยู่ ไม่อ
น่าแปลกใจเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่อีลิทวอลต์ เอ็นเตอร์ไพรส์ คนที่เศร้าที่สุดคือคุณท่านวิลสันเนื่องจากสภาพการเงินที่ซบเซาของวิลสันกรุ๊ป เธอจึงหวังว่าแคลร์สามารถขออีลิทวอลต์ เอ็นเตอร์ไพรส์ให้พวกเขาซื้อวัสดุก่อสร้างโดยใช้เครดิตได้ มันจะช่วยแก้ไขข้อจำกัดทางการเงินในปัจจุบันที่พวกเขากำลังเผชิญอยู่แต่น่าเศร้าเสียจริง อีลิทวอลต์ เอ็นเตอร์ไพรส์ทั้งหมดหายไปจากอากาศในบ่ายวันหนึ่ง!ตอนนี้ความกังวลที่เลวร้ายที่สุดของคุณท่านวิลสันคือปัญหาเรื่องเงินกองทุน ความปรารถนาสูงสุดของหญิงชราคือว่าจะหาเงินทุนให้กับบริษัทของเธอได้อย่างไรแคลร์ไม่ได้บอกคุณย่าของเธอว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อวานนี้ หลังจากประสบการณ์นั้นเธอตัดสินใจว่าจะมุ่งความสนใจไปที่โครงการกับเอ็มแกรนด์กรุ๊ปและจะไม่ยุ่งกับเรื่องครอบครัวในตอนนี้ แม้ว่าคุณย่าของเธอจะขอร้องก็ตามหลังจากพักผ่อนมาทั้งคืนแคลร์รู้สึกกระปรี้กระเปร่าและมีพลังในเช้าวันรุ่งขึ้น เธอไปทำงานอย่างตื่นเต้นชาร์ลีออกไปตลาดในตอนเช้าและเมื่อกลับถึงบ้านก็เห็นจาค็อบพ่อตาของเขานั่งอยู่บนโซฟาพลางถอนหายใจไม่รู้จบเขาขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วถามว่า “คุณพ่อเป็นอะไรไปครับ? มีใครมารบ
จนกระทั่งแคลร์กลับบ้านจากที่ทำงาน จาค็อบก็ยังคงดูบึ้งตึง และไม่มีชีวิตชีวาชาร์ลีรู้ว่าเขากำลังบูดบึ้งเพราะเรื่องการ์ดเชิญของการประมูลในขณะนี้จัสมินโทรมาและพูดว่า “สวัสดีค่ะ คุณเวดขอโทษนะคะ วันนี้พอดีฉันจะไปทำธุระที่แลงคาสเตอร์ในช่วงบ่าย ตอนนี้ฉันอยู่ที่ชั้นล่างของบ้านคุณแล้วค่ะ ช่วยมารับบัตรเชิญหน่อยได้ไหมคะ?”ชาร์ลีตอบทันทีว่า “ได้ครับ เดี๋ยวผมลงไป!”เขารีบปิดประตูและลงไปชั้นล่างจัสมินอยู่ใน Rolls Royce ของเธอรอชาร์ลี เมื่อเธอเห็นเขา เธอก็รีบลงจากรถ และยื่นบัตรเชิญสองใบให้เขาชาร์ลีขอบคุณอย่างสุภาพและกลับเข้าบ้านเมื่อกลับถึงบ้านจาค็อบยังคงบึ้งตึงและโกรธอยู่แคลร์พยายามเกลี้ยกล่อมเขา “คุณพ่อคะ ใจเย็น ๆ นะคะ คุณย่าให้บัตรเชิญแฮโรลด์เพื่อให้เขาได้รู้จักกับผู้คนในวงการธุรกิจและสังคมระดับสูง แล้วยังสร้างเครือข่ายทางสังคมของเขาเองด้วย”จาค็อบถอนหายใจ “หึ คุณย่าของลูกชอบแฮโรลด์กับพ่อของเขาตั้งแต่ยังเด็กนั่นแหละ แล้วเขาก็ชอบดูถูกพ่อ มันเป็นแบบนั้นมาตลอด! อ๊าก! พ่อหงุดงหงิดจริง ๆ !”แคลร์พยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้ เธอรู้ด้วยว่าย่าของเธอชอบลูกพี่ลูกน้อง และลุงมากกว่าครอบครัวของเธอต
เมื่อเอเลนได้ยินเกี่ยวกับสร้อยข้อมือที่มีมูลค่าห้าหรือหกสิบล้าน ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างแวววับ!“สร้อยข้อมือ? ไหน อยู่ไหน? เอามาดูซิ!!”ชาร์ลีระมัดระวังตัวเล็กน้อย เขาพูดอย่างใจเย็น “อยู่ที่ห้องผมครับแม่ แต่ผมว่าจะคืนให้พวกเขาครับ”"อะไรนะ? คืนทำไมล่ะ?” เอเลนขมวดคิ้วด้วยความตกใจ “นี่แกสติดีอยู่ไหม? แกจะคืนของล้ำค่าขนาดนี้ทำไมกัน?”“ก็แค่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เอง ผมไม่สมควรได้รับของขวัญราคาแพงแบบนี้หรอกครับ”"หุบปากไปเลยแก!" เอเลนโพล่ง “ในเมื่อเขาให้แกไปแล้ว งั้นก็รับไปสิ! สร้อยข้อมืออยู่ไหน? ถ้าแกไม่เอา ฉันจะเอาเอง!”ชาร์ลีรู้ว่าแม่ยายของเขากำลังคิดอะไรเหลี่ยมจัด จริง ๆ แล้วเขาต้องการให้สร้อยข้อมือกับแคลร์แต่เขาคิดหาข้ออ้างที่เหมาะสมไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงวางเรื่องนี้ไว้สักพักก่อน ใครจะรู้ว่าพ่อตาของเขาจะโพล่งออกมาอย่างนี้!ไม่ใช่ว่าชาร์ลีไม่เต็มใจที่จะมอบสร้อยข้อมือให้ เขามีเงินในบัตรเกือบแสนล้านบาทเขาสามารถซื้อกำไลทั้งหมดในโลกได้ด้วยซ้ำ!แต่ประเด็นหลักคือเพราะแม่ยายของเขาฉลาดแกมโกงและไม่มีเหมาะกับเครื่องประดับล้ำค่าพวกนี้ เธอจะเหมาะกับเครื่องประดับราคาถูกกว่านี้ตามสไตล์ของเธอมากกว่า
จาค็อบตื่นเต้นมาก นี่เป็นครั้งแรกที่เขามาร่วมงานระดับไฮเอนด์เช่นนี้ เขาหยุดมองไปรอบ ๆ ไม่ได้เลย แต่แขนขาของเขาเคลื่อนไหวไปอย่างเชื่องช้าเพราะความตื่นเต้นนั่นเองเขากำบัตรเชิญแน่นและยื่นไปที่ทางเข้าของงานด้วยความกังวลว่าคำเชิญที่ชาร์ลีได้มานั้นเป็นของปลอมอย่างไรก็ตามเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูได้สแกนบัตรและตรวจสอบแล้ว จากนั้นเขาก็หันไปหาทั้งสองคนแล้วพูดด้วยความเคารพว่า "ยินดีต้อนรับครับ ขอให้สนุกนะครับ!"จาค็อบถอนหายใจอย่างโล่งอกและเดินเข้าไปพร้อมกับชาร์ลีทันทีที่พวกเขาเข้ามา แฮโรลด์ซึ่งแต่งตัวราวกับเขาอยู่ในงานปาร์ตี้ริมชายหาดก็เดินเข้ามาพร้อมกับท่าทีหยิ่งผยองเมื่อเห็นพวกเขา แฮโรลด์ก็ขมวดคิ้วขณะที่รู้สึกตกใจชาร์ลีและจาค็อบก็มาที่นี่ด้วย!ไอ้ขี้แพ้สองคนกำลังทำอะไรที่นี่? ตระกูลวิลสันมีบัตรเชิญเพียงใบเดียว และเขาเป็นคนได้มันมา! พวกเขาพยายามแอบเข้ามาโดยไม่มีใครสังเกตเห็นหรือเปล่า?เมื่อเขานึกถึงความทุกข์ยากที่เขาต้องทนทุกข์เพราะชาร์ลี โทสะก็เริ่มลุกโชนอยู่ภายในตัวเขา เขาพุ่งเข้าหาทั้งสองและคำรามว่า “ชาร์ลี นายเข้ามาที่นี่ได้ยังไง? นายรู้หรือเปล่าว่าที่นี่คือที่ไหน? ช