Share

บทที่ 135

เมื่อเอเลนได้ยินเกี่ยวกับสร้อยข้อมือที่มีมูลค่าห้าหรือหกสิบล้าน ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างแวววับ!

“สร้อยข้อมือ? ไหน อยู่ไหน? เอามาดูซิ!!”

ชาร์ลีระมัดระวังตัวเล็กน้อย เขาพูดอย่างใจเย็น “อยู่ที่ห้องผมครับแม่ แต่ผมว่าจะคืนให้พวกเขาครับ”

"อะไรนะ? คืนทำไมล่ะ?” เอเลนขมวดคิ้วด้วยความตกใจ “นี่แกสติดีอยู่ไหม? แกจะคืนของล้ำค่าขนาดนี้ทำไมกัน?”

“ก็แค่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เอง ผมไม่สมควรได้รับของขวัญราคาแพงแบบนี้หรอกครับ”

"หุบปากไปเลยแก!" เอเลนโพล่ง “ในเมื่อเขาให้แกไปแล้ว งั้นก็รับไปสิ! สร้อยข้อมืออยู่ไหน? ถ้าแกไม่เอา ฉันจะเอาเอง!”

ชาร์ลีรู้ว่าแม่ยายของเขากำลังคิดอะไรเหลี่ยมจัด จริง ๆ แล้วเขาต้องการให้สร้อยข้อมือกับแคลร์แต่เขาคิดหาข้ออ้างที่เหมาะสมไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงวางเรื่องนี้ไว้สักพักก่อน ใครจะรู้ว่าพ่อตาของเขาจะโพล่งออกมาอย่างนี้!

ไม่ใช่ว่าชาร์ลีไม่เต็มใจที่จะมอบสร้อยข้อมือให้ เขามีเงินในบัตรเกือบแสนล้านบาทเขาสามารถซื้อกำไลทั้งหมดในโลกได้ด้วยซ้ำ!

แต่ประเด็นหลักคือเพราะแม่ยายของเขาฉลาดแกมโกงและไม่มีเหมาะกับเครื่องประดับล้ำค่าพวกนี้ เธอจะเหมาะกับเครื่องประดับราคาถูกกว่านี้ตามสไตล์ของเธอมากกว่า
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status