บทที่ 1501

ชายหญิงที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะอาหารนั้น แม้จะไม่ได้มองที่รูปลักษณ์ นิสัยใจคอ และชุดลำลองที่สวมใส่อยู่ ทั้งคู่ก็ดูหรูหราและมีรสนิยมมาก

ชายคนนั้นดูซูบผอมนิดหน่อยและมีใบหน้ากับริมฝีปากที่ดูซีดเซียวเล็กน้อย เมื่อมองแค่แวบแรกก็เห็นได้ชัดว่าเขาป่วยมานานแล้ว ยิ่งกว่านั้นเขาดูเหมือนคนป่วยระยะสุดท้ายที่กำลังจะตาย

แต่ผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ เขานั้นกลับดูแลตัวเองเป็นอย่างดี เธอเป็นผู้หญิงที่สวยมาก ๆ รูปร่างหน้าตาของเธอดูคล้ายกับควินน์และดูเหมือนคนมีอายุแค่สามสิบกว่า ๆ เท่านั้น

ชาร์ลีจำคนทั้งสองได้ตั้งแต่เห็นแวบแรก นี่คืออาโกลดิ้งที่เขารู้จักตั้งแต่เด็ก ๆ และภรรยาของเขา… น้าโกลดิ้ง

ในขณะที่ชาร์ลีจำได้ว่าพวกเขาเป็นใคร คนทั้งคู่นั้นก็จำเขาได้ทันทีเช่นกัน!

ยูลมีสีหน้าตกใจสุดขีด ใบหน้าของเขาดูซูบเซียวเป็นอย่างมาก ตอนนี้ดวงตาของเขาเบิกกว้างและตัวสั่นเทาเหมือนอยากจะพูดอะไรแต่ก็พูดไม่ออก

ในเวลานี้ราเชลซึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ เขาก็ตกตะลึงเช่นกัน เธอลุกขึ้นยืนก่อนจะใช้มือชี้ไปที่ชาร์ลี แล้วใช้มืออีกข้างหนึ่งปิดปากตัวเอง แล้วพูดออกมาว่า “เธอ… เธอ… เธอคือชาร์ลี… เธอคือชาร์ลี เวดใช่ไหม?”

ชาร์ลีรู้สึกสะเทือนใจมากในเ