บทที่ 30

ในขณะที่เควินกำลังข่มขู่คุกคาม ชายหนุ่มที่อยู่ข้างหลังดอน อัลเบิร์ต ก็ก้าวไปข้างหน้าและกระชากผมของเควินและตบหน้าเขาไปหลายฉาด!

“ไอ้เวรนี่ แกกล้าดียังไงมาขึ้นเสียงกับคุณดอน อัลเบิร์ต! แกอยากตายเหรอไง?!”

จากนั้นเขาก็จับเอเลนและตบหน้าเธอ เขาตะคอก “ยัยแก่โง่ กล้าดียังไงมาดูถูกคุณดอน อัลเบิร์ต! ฉันจะฉีกปากเหม็น ๆ ออกจากหน้าแกซะ!”

ตู้ม!

รู้สึกราวกับว่าเควินและเอเลนถูกฟ้าผ่า!

อะไรนะ?

ชายในชุดสูทที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาคือบุคคลอันตราย ดอน อัลเบิร์ต แห่งโอลรัสฮิลล์?

แถมเมื่อกี้พวกเขายังเหยียดหยามอัลเบิร์ตอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว...

ในไม่ช้าเลือดก็ไหลออกมาใบหน้าของพวกเขา ช่างดูซีดเซียวราวกับกระดาษสองแผ่น เหงื่อเย็นปกคลุมหน้าผากและร่างกายของพวกเขาสั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ด้วยความกลัว

เควินตอบสนองอย่างรวดเร็ว เขาทิ้งตัวลงบนพื้นคุกเข่าต่อหน้าดอน อัลเบิร์ตและร้องไห้ขณะที่เขาวิงวอนว่า “คุณดอน ผมขอโทษ ผมมันไม่ดีเอง! ผมขอโทษที่จำคุณไม่ได้ครับ ขอโทษที่ดูถูกคุณ! ผมไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคนแก่ ๆ พวกนี้เลย รวมถึงเงินพวกเขาด้วย! ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย!”

เขาคุกเข่าบนพื้น เขาทั้งตบตัวเองทั้งโหม่งหัวกับพื้