Share

บทที่ 13

เธอพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ

และไม่อ้อมค้อมเหมือนเจียงฉูฉู่

จู่ๆ เจียงฉูฉู่รู้สึกเขินอายเล็กน้อย:"ฉัน ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น"

เสิ่นหยินอู้เองก็ขี้เกียจจะใส่ใจว่าเธอหมายถึงอะไร

ก่อนออกเดินทางกู้ตงเฉิง ได้สั่งยาให้เธอและพูดกับเจียงฉูฉู่:"ถึงเพื่อนของคุณไม่อยากดื่มยาแต่เท่าที่ดูอาการถ้าพอไหวก็ดื่มสักหน่อยเถอะที่ผมสั่งคือยาจีนโบราณซึ่งไม่ทำร้ายร่างกาย แค่ดื่มสักหน่อยก็พอ”

“ตกลง”เจียง ฉูฉู่รับยาจีน ไป

ทั้งสามคนออกจากคลินิกและกลับไปที่บ้านของตระกูลฉิน

ณ บ้านตระกูลฉิน

ทันทีที่ประตูรถเปิดออก เสิ่นหยินอู้รู้สึกอึดอัดจนเดินออกไป ตอนนี้เธอแค่อยากกลับขึ้นไปชั้นบนแล้วนอนพัก

แต่เมื่อเธอลงจากรถ เธอก็โซเซและเกือบจะพุ่งไปข้างหน้า แต่ฉินเย่เอื้อมมือคว้ารับเธอได้ทันเวลา

เขาขมวดคิ้วมองดูเธอ:"สภาพแบบนี้แล้วเธอยังไม่อยากกินยาอีก หรือจับฉีดยาเลย เธอนี้จริงๆเลย... "

เจียงฉูฉู่ ที่กำลังลงจากรถ เห็นมือของคนสองคนสัมผัสกันจึงรีบเดินเข้าไปช่วยประคองเสิ่นหยิ่นอู้

"เย่ ให้ฉันช่วยเถอะ"

เจียงฉูฉู่ ช่วยประคองเสิ่นหยิ่นอู้เข้าไปในประตูและทักทายบรรดาคนรับใช้ที่เห็น

เมื่อคนรับใช้เห็นเจียงฉูฉู่ สายตาของพวกเขาต่างก็แสดงความประหลาดใจออกมา

เมื่อเจียง ชูชูส่งคนขึ้นไปชั้นบนพวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะรวมตัวกันและกระซิบกระซาบ

“ฉันมองผิดหรือเปล่า? เมื่อกี้คือคุณเจียงใช่ไหม?”

“ใครคือคุณเจียง?”

คนรับใช้ที่เริ่มมีอายุในคฤหาสน์ล้วนรู้จักเจียงฉูฉู่แต่คนมาใหม่บางคนไม่รู้จัก

“เจียง ฉูฉู่ คนที่คุยชายเราชอบไง ไม่คิดว่าเธอจะไม่รู้เรื่องนี้นะเนี้ย”

“คุณชายชอบไหม?”สาวรับใช้ตาโต:“แต่คุณชายเราแต่งงานแล้วไม่ใช่เหรอ?”

“การแต่งงานตระกูลที่มีทั้งเงินและอิทธิพลส่วนมากคือการแต่งงานเพื่อธุรกิจ แล้วจะไปมีความรู้สึกที่แท้จริงได้ไงล่ะ?”

คนที่พูดอาศัยความจริงที่ว่าอยู่ในตระกูลฉินมาหลายปีพูดอย่างชัดเจนและภาคภูมิใจ:"พวกเธอเพิ่งมาที่นี่ยังไม่เข้าใจ แต่ฉันน่ะเจอมาแล้ว ในปีนั้นเจียง ฉูฉู่ หล่อนไม่เพียงแต่เป็นคนที่คุณชายเราชอบ แต่ยังคนช่วยชีวิตคุณชาย แต่ทว่าก่อนหน้านี้เธอไปเรียนต่อที่ต่างประเทศและเขาก็รอเธอมาตลอด”

“แล้วทำไมคุณชายจึงแต่งงานกับภรรยาอีกครั้งในภายหลัง?”

“นี่ถ้าไม่ใช่เพราะ คุณท่านของตระกูลฉินป่วย อยากเห็นคุณชายของเราแต่งงานและเริ่มต้นธุรกิจ คุณชายไม่มีทางเลือก เลยต้องหาคนมาทำหน้าที่นี้แทน ประกอบกับตระกูลเสิ่นล้มละลายในช่วงนี้เข้าใจรึยัง?”

หลังจากพูดอย่างนั้น ชายคนนั้นก็เลิกคิ้ว:"นี่เป็นความลับของครอบครัวที่ร่ำรวย มีน้อยคนนักที่จะรู้ ดังนั้นอย่าบอกนะ"

“เอ่อ ฉันคิดว่าคุณชายกับคุณนายรักกันมาก ไม่คิดเลยว่าจะเป็นเรื่องโกหก”

“มันจะจริงได้ยังไง ก็แค่แกล้งทำแกล้งแสดงออกมา ยัยเด็กโง่เอ๋ย

คนกลุ่มหนึ่งอยากจะพูดอะไรบางอย่างมากกว่านี้ แต่กลับมีเสียงกระแอมดังๆขึ้นมา

บรรดาสาวใช้หันกลับมา ถึงได้เห็นพ่อบ้านที่ไม่รู้มาตอนไหน ยืนมองสีหน้าขุ่นหมอง

“ไม่ต้องทำงานทำการกันแล้วใช่ไหม?

ทุกคนกระจัดกระจายเหมือนฝูงนกแตกรัง

หลังจากที่พวกสาวใช้ออกไปแล้ว พ่อบ้านยืนอยู่ที่นั่น เขาอายุเกินห้าสิบแล้ว คิ้วมีสีขาวเล็กน้อยถูกขมวดขึ้น

ที่แท้เจียง ฉูฉู่กลับมาแล้ว

มิน่าละเมื่อคืนถึงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับนายหญิง

เจียง ฉูฉู่ ประคองเสิ่นหยินอู้กลับห้อง

"ขอบคุณ."

"ไม่เป็นไร"เจียงฉูฉู่ยิ้ม "คุณรีบไปพักผ่อนเถอะ”

"โอเค หยินอู้ ถอดรองเท้าแล้วเอนลง จากนั้นเธอก็เห็นฉินเย่เดินช้าๆ เข้ามาข้างหลังของเธอ วงตาของเขากวาดมองเธออย่างสบายๆ และในที่สุดก็หยุดสายตาที่เจียง ฉูฉู่

“ให้ฉันไปส่งเธอไหม?”

ยังไงนี้ก็คือตระกูลฉิน ไม่มีเหตุผลที่จะต้องอยู่ที่นี่ในตอนนี้ เจียงฉูฉู่พยักหน้า

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status