บทที่ 167

จบกัน เธอทำเกินไปงั้นหรอ?

หากเธอรู้ก่อนเธอคงจะอยู่เงียบๆ แต่เมื่อเธอรู้ว่าพี่หยินอู้กำลังท้องและประธานฉินยังไปพัวพันกับผู้หญิงคนอื่น หลินโยวโยวจึงได้แต่สงสารเธอจับใจ เธอคิดแค่เพียงอยากที่จะช่วยเหลือหยินอู้และไม่ได้คิดถึงสิ่งอื่นเลย

“หืม?”

เมื่อเห็นเธอหลบสายตา หัวใจของเสิ่นหยินอู้ก็ดิ่งลง เธอคงจะไม่ได้ยินจริงๆใช่ไหม?

แม้ว่าปกติหลินโยวโยวจะไม่มีความกล้า แต่สมองของเธอค่อนข้างมีไหวพริบ

เมื่อรู้สึกได้ถึงออร่าที่ผิดปกติ เธอก็จะตอบสนองทันที

“ที่จริงแล้ว มัรเป็นเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้” หลินโยวโยวลูบท้ายทอยของเธอด้วยความประหม่า “ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน พี่หยินอู้คงไม่โดนคุณชายเฉินพูดคำพูดเหล่านั้นใส่ ฉันแค่อยากจะชดใช้ในความผิดของตัวเอง”

ถ้าเธอพูดแบบนี้ พี่หยินอู้คงจะไม่สงสัยเธออีกต่อไปแล้วสินะ?

อย่างที่คิด หลังจากที่ฟังคำพูดของเธอแล้ว ในที่สุดสีหน้าของเสิ่นหยินอู้ก็ดีขึ้นเล็กน้อย

ที่แท้ก็เป็นเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ ถ้าเป็นเช่นนั้นเธอก็เข้าใจได้

เมื่อเช่นนั้น เสิ่นหยินอู้ก็หัวเราะออกมาเบาๆ "เมื่อคืนนี้เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นโดยไม่คาดคิด แต่ก็ถือได้ว่าเป็นบทเรียนเช่นกัน