Share

บทที่ 22

“งั้นพี่จะจำเอาไว้นะ”

"ค่ะ"

หลังจากวางสายโทรศัพท์แล้ว เสิ่นหยินอู้ก็ส่งต่ออีเมลไปยังบัญชีอีเมลของเจียงหนิงฉวน เพราะกลัวมีข้อผิดพลาดใดๆ หลังจากส่งไปแล้ว เธอจึงพิมพ์เนื้อหางานส่วนใหญ่และส่งไปที่เจียงหนิงฉวนอีกครั้ง

เขาใช้เวลานานในการตอบกลับ

“โอเค พี่เข้าใจแล้วไม่ต้องห่วง ไปพักผ่อนเถอะ”

ในตอนที่ป่วย มีคนให้ส่งมอบงาน และยังเป็นคนที่ไว้ใจได้ เสิ่นหยินอู้ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เดิมทีเธอยังวางแผนจะกลับเข้าบริษัทในวันนี้

ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอคงต้องพักผ่อนอยู่ที่บ้านต่อไปสักวันแล้วล่ะ

ที่สำคัญที่สุดคือเธอต้องใส่ใจกับอีกปัญหาหนึ่ง

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เสิ่นหยินอู้ก็ลดสายตาลงและมองไปที่ท้องของเธอ อดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นลูบท้องของตัวเอง

ก่อนที่จะรู้ว่าตรงนี้มีหนึ่งชีวิตน้อยๆแล้ว

และตอนนี้เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเอาเด็กคนนี้ไว้ยังไง

หรือจะทำแท้ง

จิตใจของเสิ่นหยินอู้สับสนวุ่นวาย

เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วโทรหาเพื่อนสนิทของเธอ

*

“อะไรนะท้องเหรอ พร๊วด!”

ใน ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง

ผู้หญิงที่นั่งตรงข้ามกับเสินหยินอู้อดไม่ได้ที่จะพ่นกาแฟออกมาครึ่งคำ น้ำเสียงดุเดือดและการกระทำของเธอทำให้หลาย
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status