บทที่ 185 ลูกศรเคลือบด้วยยาพิษ

สิ่งเดียวที่เธอคิดคือ แซคคารีที่โชกไปด้วยเลือด

ทุกวินาทีในขณะกำลังเดินทาง มันก็เทียบเท่ากับความหวังริบหรี่สำหรับการรอดตายของแซคคารี

“โอ้พระเจ้า ดูสิ! นั่นอะไร?!"

ยามที่โรงพยาบาลลืมไปว่าควรทำอะไร เขามองตรงไปที่มอเตอร์ไซค์ที่กำลังแล่นอย่างเร็ว และผู้หญิงผมหยักศกขี่รถในชุดที่เปิดเผยมาก

ยามอีกคนจ้องไปที่การแสดงความสามารถอย่างว่างเปล่า

พวกเขาไม่ได้คิดที่จะขวางทางจนมอเตอร์ไซค์จะขับผ่านไปโดยทิ้งร่องรอยของกระแสน้ำเชี่ยวกรากไว้ข้างหลัง "เฮ้! ขี่รถเข้าโรงพยาบาลไม่ได้! หยุดนะ!"

"เฮ้!"

“เฮ้... พระเจ้า!”

รถจักรยานยนต์ตรงขึ้นบันไดสู่ห้องโถงผู้ป่วยนอกของโรงพยาบาล และขับตรงเข้าไปในห้องโถงผู้ป่วยนอก

"อะไรเนี่ย!" มีเสียงกรีดร้อง ห้องโถงผู้ป่วยนอกที่แออัดยัดเยียดก็เข้าสู่ความโกลาหล ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร? เธอเอารถมาที่นี่ได้ยังไง?”

“ไล่เธอออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!”

"เดี๋ยวก่อน! ดูสิ เธอกับชายคนนี้มีเลือดไหลท่วมตัว พวกเขาบาดเจ็บ!”

“หมอคะ มาช่วยคนนี้ก่อน!”

"หมอคะ! หมอ..."

การแข่งขันในโรงพยาบาลได้ระบายพลังงานทั้งหมดของชาร์ล็อต เธอจึงเริ่มรู้สึกวิงเวียนและพร้อมที่จะหมดสติได้ตลอดเวลาก่