บทที่ 193 คุณคอนเนอร์ทิ้งตัวบนหญิงสาว

ทันใดนั้น เธอรู้สึกว่าร่างกายของแซคคารีสั่นเทา จากนั้น เขาก็หยุดเคลื่อนไหวแล้วนอนนิ่งอยู่บนตัวเธอ

ชาร์ล็อตมองเขาอย่างสับสนและถามว่า “อะไร เป็นอะไรรึเปล่า?”

แต่แซคคารียังคงนิ่งเงียบขณะที่จ้องมองเธอ ใบหน้าแกะสลักอันงดงามของเขาไม่มีอารมณ์ใด แต่คิ้วเข้มของเขาขมวดเล็กน้อย

"นายโอเครึเปล่า?" ชาร์ล็อตสงบลงและหยุดดิ้นรนเมื่อเธอเห็นปฏิกิริยาแปลก ๆ ของแซคคารี

“ฉัน…” แซคคารีเจ็บปวดมากและอ่อนแอจนพูดไม่ออก หลังจากหายใจเข้าลึก ๆ สักพัก เขาก็พูดอย่างเจ็บปวดว่า “ไป… โทรหาหมอ”

ตอนนั้นเองที่ชาร์ล็อตตระหนักว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง เธอพยายามพยุงตัวเองโดยให้แซคคารีนอนทับตัวเธอและมองดูแผ่นหลังของเขา ผ้าก๊อซที่ใช้พันแผลที่หลังของเขามีเลือดปน และนิ้วของเธอก็เปื้อนเลือดเช่นกัน

'ฉันเผลอไปโดนแผลของเขาตอนที่ฉันดิ้นรึเปล่านะ?'

ไม่นานนัก หมอก็มาถึงและรีบเย็บแผลให้แซคคารี จากนั้น ก่อนจะจากไป เขาก็กล่าวด้วยความเคารพว่า “คุณคอนเนอร์ครับ ต่อให้คุณแข็งแกร่งแค่ไหน คุณก็ยังเป็นคนเหมือนกับเรา ผมต้องขอต้องแนะนำว่าอย่าทำแบบนี้อีก ก่อนที่แผลจะหายนะครับ”

ขณะที่เขาพูด เขาเหลือบมองชาร์ล็อตซึ่งยืนอยู่ข้างเตียง

หมอ