Share
บทที่ 264 กระเป๋าดอกไม้ไฟ
Related chapter
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 265 เมื่อแอนนาลิต้าเปิดกล่องของขวัญ
"แม่!"มิแรนด้าแทบจะไม่เชื่อหูของตัวเอง"นี่ดอกไม้ไฟระเบิดสติออกไปจากหัวของแม่แล้วเหรอ? ชาร์ล็อต ซิมมอนส์ เป็นลูกสาวของ คอร์ทนีย์ ไคล์นแมน ผู้หญิงสำส่อนนั่น และเธอเป็นก็คนชั้นต่ำที่พยายามอย่างหนักที่จะย้ายออกไปจากบ้านของเรา และแม่ก็กำลังเรียกเธอว่าลูกสะใภ้ของฉัน?"แอนนาลิต้าส่งสายตาดุปรามมิแรนด้า "มิมี่ แม่สอนเธอตั้งแต่เด็กว่าอย่าพูดว่าใครลับหลัง ทำไมหนูถึงพูดไม่ดีกับเธอซ้ำแล้วซ้ำอีก?""แม่! เกิดอะไรขึ้นกับแม่! ลืมไปแล้วเหรอคะ? เมื่อไม่กี่วันก่อน ตอนที่แม่รู้เรื่องการแต่งงานของเธอกับแซค แม่กัดฟันกรอดและบอกว่าแม่จะทำให้เธอต้องทนทุกข์ทรมาน เช่นเดียวกันกับลอร์เรน เธอจะถูกทำร้ายจนเธอต้องหนีถอยไปเอง...""พอ! พอเลย!"แอนนาลิต้าพูดตัดบทมิแรนด้าทันที"แม่อยากรู้แล้ว หนูรออะไรอยู่? ไปเอาของขวัญมาแม่"มิแรนด้าไม่รู้จะทำอย่างไร เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทำตามคำขอของแอนนาลิต้าไม่กี่นาทีต่อมา มิแรนด้าก็นำของขวัญล้ำค่านั้นมาให้แอนนาลิต้า"เปิดเลย" แอนนาลิต้าพูดเร่งมิแรนด้าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเปิดกล่องของขวัญนั้นมากกว่าสิบวินาทีต่อมา แอนนาลิต้าคว้าสายลูกประคำทองคำบริสุทธิ์จา
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 266 ผมจะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคุณ
ทันที่ที่พวกเขาผ่านประตูเข้ามา พ่อบ้านเบ็นสันก็ทักทายแซคคารีกับลูคัส "คุณหมอสจ๊วตคุณอยู่ที่นี่มานานแล้ว กลับไปเถอะ"ตอนนี้ดร.สจ๊วตอยู่ในห้องนอนของแซคคารีชาร์ล็อตคิดว่าแซคคารีจะไม่ยอมให้เธอเข้าไปในห้องนอนของเขา ดังนั้นเธอจึงหยุดยืนอยู่นอกประตูห้องนอนของเขาหลังจากที่เดินตามเขาไปตลอดทางเมื่อเห็นเธอหยุดเดิน ริมฝีปากบางของแซคคารีก็เผยอขึ้นเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร จนในท้ายที่สุด ทุกคนเดินเข้าไปในห้องนอนของแซคคารี ขณะที่ชาร์ล็อตนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นเพียงลำพังลูคัสบอกเธอว่าแซคคารีสบายดี แต่เมื่อเธอนึกถึงปริมาณเลือดบนร่างกายของเขาแล้ว ชาร์ล็อตรู้สึกหดหู่ใจขณะที่นั่งรอครึ่งชั่วโมงต่อมาดร.สจ๊วตเดินออกมาจากห้องนอนของแซคคารีชาร์ล็อตลุกขึ้นทันที "แซคคารีเป็นยังไงบ้าง?"ดร.สจ๊วตที่ดูสุภาพปรับแว่นสายตาสีเงินของเขาเล็กน้อย "นายท่านรองแข็งแรงกว่าคนทั่วไปมาก ดังนั้นหลังจากการรักษาของผมแล้ว รอยแผลที่เกิดจากแส้ส่วนใหญ่บนร่างกายของเขาจะหายดี อย่างไรก็ตาม มีจุดหนึ่งของร่างกายที่พิเศษและสำคัญมากที่ผมไม่สามารถรับประกันได้ เป็นจุดที่เมื่อติดเชื้อแล้ว นายท่านรองไม่เพียงแต่ต้องทรมานจากผลร
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 267 การทายาขี้ผึ้ง
ชาร์ล็อตนั่งลงที่ข้างเตียง ถือขวดยาขี้ผึ้งในมือข้างหนึ่งและมืออีกข้างหนึ่งถือสำลีก้าน เธอจ้องมองไปที่บริเวณที่เธอกำลังจะทายาให้แซคคารีอย่างแน่วแน่ หัวใจของเธอเต้นแรงร้าวกับเสียงของสายฝนที่ตกกระทบกระจกหน้าต่างถี่ ๆ และมือของเธอก็สั่นอย่างแรงราวกับกำลังร่อนแป้ง"เธอจะช่วยฉันทายารึเปล่า?" เสียงอันไพเราะและเย่อหยิ่งของแซคคารีดังขึ้นในทันที"เอ่อ... ทำ... ทำสิ..." ชาร์ล็อตตาเบิกกว้างและยิ้มแห้ง ๆ ออกมา เธอพยายามทำให้มือที่สั่นเทาของเธอนิ่งลง จากนั้นจึงจุ่มสำลีก้านลงไปในขวดยา แล้วยื่นไปทางแซคคารีทีละนิ้ว ๆ"เธอจะทายาแบบนี้เหรอ?" เสียงนุ่มทุ้มที่ฟังเหมือนกับเสียงของเครื่องดนตรีดังขึ้นมาจากทิศทางเดิมอีกครั้งชาร์ล็อตอึ้งไป "ใช่... ฉันก็ทำตามที่หมอสจ๊วตบอก"คิ้วที่สมบูรณ์แบบของแซคคารีย่นเล็กน้อย "แล้วเธอจะทายาให้ฉันผ่านเสื้อผ้าหรือไง?"'อะไรนะ!?' จู่ ๆ ชาร์ล็อตก็นึกขึ้นได้ว่าอย่างน้อยเธอก็ควรถอดเสื้อผ้าออกเพื่อที่จะได้ทายาให้กับเขาได้... นี่เป็นเรื่องปกติ!อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอคิดว่าตัวเองจะต้องถอดเสื้อผ้าชิ้นสุดท้ายบนร่ายกายของแซคคารีออก ชาร์ล็อตก็หายใจลำบากขึ้นราวกับจะสามารถเป็นลมได้ใน
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 268 การมาของลอร์เรน
'ทำไมมีแต่คนอารมณ์ดีมากมายอยู่รายล้อมผู้ชายที่เย็นชาและเฉยเมยอย่างเขานะ!?'ดร.สจ๊วตพูดต่ออย่างเคร่งขรึม "นอกจากนี้ คุณควรจำไว้ว่าต้องทายาให้นายท่านรองวันละครั้งตลอดหนึ่งสัปดาห์นับจากนี้ และหลังจากสัปดาห์นั้น คุณควรทามันทุกสามวันจนกว่านายท่านรองจะหายดี"ชาร์ล็อตผู้ได้รับความเดือดร้อนเกือบจะอาเจียนออกมาเป็นเลือดเนื่องจากคำกล่าวนั้น"นายหญิง สิ่งที่ผมบอกคุณมันสำคัญมากนะครับ คุณได้จดบันทึกไว้ไหมครับ?"ชาร์ล็อตตอบพร้อมแก้มแดง ๆ ของเธอ "ฉันรู้! ฉันรู้! ไปได้แล้วค่ะ!"ดร.สจ๊วตพยักหน้าแล้วเดินจากไปอย่างมั่นใจชาร์ล็อตถอดหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเธอได้ยินเสียงที่ชัดเจนและอ่อนโยนมาจากบันไดที่ด้านนอก"คุณหมอสจ๊วต เขาเป็นยังไงบ้าง""อ่า! คุณลาร์สัน คุณนี่เอง! นายท่านรองถูกทุบตีมาอย่างรุนแรง แต่คุณคอนน์... เฮ่ คุณซิมมอนส์และผมได้ทายารักษาให้กับเขาแล้ว ดังนั้นเขาจะไม่เป็นอะไร" น้ำเสียงของดร.สจ๊วตฟังดูน่านับถือมากเสียงใสและนุ่มทุ้มกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า "รับทราบ"เสียงฝีเท้าค่อย ๆ ก้าวเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ และไม่กี่วินาทีต่อมา ชาร์ล็อตก็เห็นลอร์เลนเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นเมื่อเห็นชาร์ล็อต
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 269 แผนการของลอร์เรน
"อ๊ะ..." ลอร์เรนอุทานออกมาอย่างแผ่วเบา ในเวลาเดียวกัน เธอตกใจและผลักลิ้นชักของโต๊ะข้างเตียงปิดลิ้นชักนี้เต็มไปด้วยสิ่งของที่สำคัญมากสำหรับชาร์ล็อต ดังนั้นเธอจึงมั่นใจมากว่าลอร์เรนกำลังขโมยของของเธอ ชาร์ล็อตจึงก้าวเข้าไปข้างหน้าในทันที"เธอจะเอาอะไรจากลิ้นชักของฉัน? แบมือของเธอออกแล้วยกมันขึ้นไว้เหนือหัว ฉันต้องการค้นตัวของเธอ!""ได้สิ เชิญตามสบายเลย" ลอร์เรนยิ้มอย่างมีเลศนัยและยกมือขึ้นตามคำสั่งของชาร์ล็อตชาร์ล็อตโน้มตัวและสอดมือเข้าไปในกระเป๋าของลอร์เรน แต่เห็นลอร์เรนหยิบแก้วบนโต๊ะข้างเตียงขึ้นมาและในทันใดนั้นเธอก็ขวางมันลงไปกระแทกกับพื้นเพล้ง!แก้วแตกออกเป็นเสี่ยง ๆเสียงพึมพำในใจของชาร์ล็อตปรากฏขึ้นเธอไม่ชอบดื่มน้ำ ดังนั้นเพื่อให้เธอดื่มน้ำมากขึ้น โครอลไลน์จึงมอบแก้วนี้ให้เธอเป็นของขวัญวันเกิดเมื่อปีที่แล้ว ตั้งแต่นั้นมาเธอก็ดื่มน้ำโดยใช้แก้วนี้มาโดยตลอดแก้วใบนี้แสดงถึงมิตรภาพอันแน่นแฟ้นระหว่างเธอกับโครอลไลน์แต่ทว่าลอร์เรนได้ทำลายมันอย่างไม่มีเหตุผล!ชาร์ล็อตสูญเสียการควบคุมในทันที เธอคว้ากระโปรงของลอร์เรนและจ้องไปที่เธอด้วยความโกรธ "ลอร์เรน ลาร์สัน เธอเป็นอะไรของเธ
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 270 เรื่องบ้าบอที่เกิดขึ้นกับฉัน
ในตอนแรก ลอร์เรนแกล้งทำลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่ที่โต๊ะข้างเตียง เพื่อทำให้ชาร์ล็อตสงสัยและเข้ามาค้นตัวของเธอ จากนั้นเธอก็สร้างสถานการณ์ทีละขั้นให้เหมือนกับว่าชาร์ล็อตทำร้ายเธอด้วยเศษแก้วนั่นและดูเธอในตอนนี้!ลอร์เรนนอนขดตัวอยู่ที่พื้น ทำตัวเหมือนเป็นเหยื่อ ขณะที่ชาร์ลอตกำลังถือเศษแก้วที่แย่งมาจากมือของเธอ และตัวของเธอก็โน้มไปข้างหน้าอยู่เหนือร่างของลอร์เรน แล้วสถานการณ์ทั้งหมดในตอนนี้จะไม่ทำให้ดูเหมือนว่าเธอกำลังทำร้ายลอร์เรนได้อย่างไร?ไม่มีทางที่เธอจะเดินออกจากความยุ่งเหยิงนี้ได้โดยที่ยังดูเหมือนนางฟ้า!"เหอะ!" ชาร์ล็อตอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา "ลอร์เรน ฉันคิดว่าเธอจะแตกต่างจากทิฟฟานี่ แต่กลับกลายเป็นว่าเธอก็เป็นพวกสารเลวที่ไร้ยางอายเหมือนกัน""คาร์ลี่ เธอกำลังพูดเรื่องอะไร... อ่ะ! อย่าเข้ามาใกล้นะ! ได้โปรดอย่าทำร้ายใบหน้าของฉัน!" เมื่อเห็นว่าชาร์ล็อตจะเดินเข้ามาใกล้ ลอร์เรนก็ตื่นตกใจและเอามือทั้งสองปิดหน้าของเธอ "แซคคารี รีบช่วยฉันเร็ว..."ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค แซคคารีก็อุ้มเธอขึ้นมาจากพื้นหัวใจของชาร์ล็อตเหมือนถูกทิ่มแทงด้วยของมีคมเมื่อได้เห็นฉากนี้ ความเจ็บปวดรวดร้าวฉายผ่านดวงต
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 271 เย็บร้อยเจ็ดเข็ม
'พระเจ้า! ทำไมฉันถึงรู้สึกว่านายหญิงคอนเนอร์เย็นชาและใจแข็งกว่านายท่านรองในบางแง่มุมกันนะ?’ ลูคัสอยากจะร้องไห้แต่น้ำตาก็ไม่ไหล ชาร์ล็อตปฏิเสธที่จะอยู่ในห้องของเธออีกต่อไป เธอโยนแก้วลงบนพื้น หันกลับมา แล้วมุ่งหน้าไปที่ห้องนั่งเล่น เห็นได้ชัดว่าลอร์เรนมีไอคิวและอีคิวสูงเป็นพิเศษ เธอตีบทแตกกระจุย ชาร์ล็อตวิเคราะห์จากทุกมุมแต่ไม่สามารถหาวิธีที่จะเปิดเผยเธอได้ ที่จริงแล้ว ถ้าไม่ใช่จากอุบัติเหตุครั้งนี้ ชาร์ล็อตคงจะรู้สึกว่าลอร์เรนไม่ใช่คนเลวเลย ลอร์เรนเป็นงูพิษที่ร้ายกว่าทิฟฟานี่เสียอีก "นายหญิงคอนเนอร์ คุณรู้สึกดีขึ้นไหมครับ หากคุณเป็นแบบนั้น ผมอยากจะให้คำแนะนำแบบเดียวกันกับคุณ ตรงไปตรงมามากขึ้นกับนายท่านรอง…” "พอได้แล้ว!" ชาร์ล็อตตัดบทลูคัส “นายไม่ใช่คนขับรถส่วนตัวของเขาเหรอ? ลอร์เรนได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาอาจจะพาเธอไปโรงพยาบาล ทำไมนายไม่ไปขับรถล่ะ?” “เพราะว่า…” ลูคัสลังเล “เพราะนายท่านรองเร็วมาก ผมตามเขาไม่ทันครับ” ชาร์ล็อตตกตะลึง "ฮะ? ทำไมเขาถึงรีบร้อนขนาดนั้น?” “คุณลอร์เรนมีเลือดออกเยอะ นายท่านรองตกใจมาก เขาวิ่งเร็วกว่ากระต่ายซะอีกตอนที่อุ้มเธอ เขาขึ้นรถก่อนที่ผมจะต
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 272 ข้อตกลงก่อนสมรส
“พูดจบแล้วรึยัง?” "ยัง!" ชาร์ล็อตรู้ว่า ถ้าเธอเงยหน้าขึ้นและมองดูสายตาที่เย็นชาและสง่างามของแซคคารี เธอจะกลัวจนสมองตื้อและไม่กล้าที่จะตะโกนใส่เขาอีกต่อไป ดังนั้น เธอจึงก้มศีรษะลงอย่างดื้อรั้น “แฮะ แฮะ… มันตลกมากที่ได้ยินนายเรียกลอร์เรนว่า 'ลอรี่' ตอนนี้เธอไม่ใช่ป้าของนายหรอกเหรอ? ใครจะใช้ชื่อเล่นน่ารัก ๆ แบบนี้กับป้าของพวกเขากันล่ะ คุณคอนเนอร์? ฉันเดาว่านายเป็นคนเดียวนะ” “มีอะไรอีกไหม?” แซคคารีถามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ชาร์ล็อตส่ายหัว เธอได้พูดทุกอย่างที่จำเป็นต้องพูด เธอจะยอมรับทุกอย่างที่แซคคารีมีไว้เพื่อล้างแค้นให้ลอร์เลน “เอาล่ะ ไปโรงพยาบาลกับฉันเดี๋ยวนี้” แซคคารีตอบอย่างแน่วแน่ด้วยเสียงแม่เหล็ก ชาร์ล็อตขมวดคิ้วสวยของเธอ “ทำไมฉันต้องไปโรงพยาบาล?” “เพื่อขอโทษป้าของฉัน” แซคคารีตอบ เขาดูสง่างามราวกับพระราชา ชาร์ล็อตรู้สึกราวกับว่ามีระเบิดปรมาณูระเบิดอยู่ในหัวของเธอ “ฉันไม่ไป!” เธอเงยหน้าขึ้นอย่างกล้าหาญโดยไม่คำนึงถึงความกลัวของเธอ สายตาที่ชัดเจนของเธอไม่ยอมแพ้ “ฉันบอกนายแล้วว่าฉันไม่เคยทำร้ายเธอ ฉันจะไม่ขอโทษเธอ หัวใจของนายเจ็บแทนเธอรึไง? นายจะลงโทษฉันเพื่อเธอได
Latest chapter
- คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 300 คำเชิญของแอนนาลิต้า
- คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 299 ชาร์ล็อต เธอนี่มันหมอดูชัด ๆ
- คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 298 ความฝันหรือว่าเป็นบ้า
- คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 297 ความใจดีของแซคคารี
- คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 296 สะพานสายรุ้ง
- คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 295 แซคคารีอยู่ที่นี่
- คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 294 เขาคือพี่ชายของเธอ
- คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 293 แกริสัน ลาร์สัน
- คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 292 ลางสังหรณ์ที่ไม่ดี
