บทที่ 81 เขาก็เดินละเมอเหมือนกัน

ครู่หนึ่งแซคคารีรู้สึกราวกับว่ามีมือที่มองไม่เห็นกำลังบี้หัวใจของเขา เขาโยนหนังสือจากมือออกไปโดยไม่คิดซ้ำสองและตรงไปช่วยเธอขึ้นจากพื้น

อย่างไรก็ตาม ชาร์ล็อตลุกขึ้นเองเรียบร้อยแล้วในตอนที่แซคคารีรีบอยู่ข้าง ๆ เธอ ตาของเธอยังคงปิดขณะที่เธอเดินอีกครั้งบนโต๊ะทำงานเหมือนกับซอมบี้

ท่าทีที่ประหลาดใจปรากฎขึ้นบนใบหน้าอันหล่อเหลาของแซคคารี ก่อนที่เขาจะได้สติกลับมา เขาเห็นบางอย่างที่ทำให้ตกตะลึง ชาร์ล็อตมาถึงขอบโต๊ะทำงานแล้ว และเธอจะร่วงหน้าคะมำลงพื้นถ้าเธอก้าวอีกแค่หนึ่งก้าว

แซคคารีสูญเสียความเยือกเย็นและตะโกนว่า “ระวัง!” ยังดีที่ขาของเขายาว มันทำให้เขาเดินก้าวใหญ่ ๆ แค่ก้าวเดียว และเขาก็เข้าไปอยู่ต่อหน้าชาร์ล็อตแล้ว ทำให้เธอล้มลงเข้าสู่อ้อมกอดของเขา

“นี่เธอ เธอคิดว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่?” แซคคารีถามพร้อมจับคางของเธอและใช้แขนโอบเอวเล็ก ๆ ของเธอ เมื่อเขารอยสีแดงบนหน้าผากของเธอ เขาไม่รู้เลยว่าทำไม แต่หัวใจของเขาเจ็บราวกับว่าใครบางคนกำลังแทงเขาด้วยเข็ม

ชาร์ล็อตไม่ตอบ เธอยื่นแขนสีขาวเหมือนกับดอกลิลลี่เข้าไปใต้รักแร้ของเขาอย่างไม่ได้สติ โอบเขาแน่นในอ้อมกอดของเธอ จากนั้น เธอส่ายหน้าไปมาเพื่อสลัด