ชาร์ล็อตมองแซคคารีอย่างเงียบ ๆ ขณะที่กลั้นน้ำตาไว้สำหรับแซคคารีแล้ว แม้ว่าเขาไม่อยากเห็นเซนิออสในสภาพเช่นนี้ เขาโล่งใจ ณ ช่วงเวลานี้ เมื่อเห็นเซนิออสปล่อยชาร์ล็อต เสียงของเขาไม่ได้เข้มงวดและเย็นชาอีกต่อไป “ฉันบอกนายเมื่อวานนี้แล้วว่าหากมีอะไรที่ไม่ได้ลิขิตมาเพื่อนาย ก็แค่ปล่อยมันไป วิธีนั้นมันจะดีกว่าสำหรับทุกคน”เซนิออสหยุดอย่างกะทันหัน “ผมบอกตั้งแต่เมื่อไหร่ว่าผมจะยอมปล่อยไป?”สีหน้าของแซคคารีมืดมัวอีกครั้งในทันที ขณะที่เห็นได้ชัดว่าชาร์ล็อตก็ตกตะลึงด้วยเช่นกันเซนิออสหันหน้าไปและเลิกคิ้วหนาสีดำของเขาขึ้น “คาร์ลี่เป็นคนเดียวที่ผมรัก ผมไม่ปล่อยให้ผู้หญิงคนอื่นเดินเข้ามาในใจของผมอีกต่อไปหลังจากที่ตกหลุมรักเธอ เพราะงั้น ตราบใดที่ผมยังมีชีวิตอยู่ ผมจะไม่ยอมปล่อยเธอไป”ชาร์ล็อตรู้สึกตระหนกและประหลาดใจเธอไม่รู้ตัวเลยว่าเซนิออสหลงรักเธอมาตั้งนานแล้ว นับประสาอะไรที่เขาจะรักเธออย่างลึกซึ้งที่ทำให้เธอตะลึงมากไปกว่านั้นคือการที่ความรู้สึกของเซนิออสที่มีต่อเธอได้กลายเป็นลึกซึ้งจนน่าสิ้นหวัง แต่เขาเก็บทุกอย่างเป็นความลับจากเธอมาตลอดสามปีที่ผ่านมาแววตาของแซคคารีขุ่นเคืองและน่าหวาดกลัว
ก่อนหน้านี้ เมื่อไหร่ก็ตามที่แซคคารีดูเคร่งขรึม เขาจะเป็นเหมือนกับทุ่งทุนดร้าที่เยือกแข็ง อย่างไรก็ตาม ชาร์ล็อตไม่เคยเห็นเขาเยือกเย็นเท่านี้มาก่อน แววตาที่มืดสนิทและเยือกเย็นของเขาดูเหมือนกับจุดสุดยอดของธารน้ำแข็งทุกแห่งบนโลก ชาร์ล็อตรู้สึกราวกับว่าอุณหภูมิในทางเดินได้ลดดิ่งลง“เธอจะเลือกอะไรในครั้งต่อไป?” แซคคารีถามอย่างกะทันหันชาร์ล็อตกลัวมากจนเธอคิดไม่ออก“นายกำลังพูด...อะไร...”“เซนิออสบอกว่าเขาจะตามหาลูกของเธอหนิ!” แซคคารีจับที่ไหล่ของชาร์ล็อต แววตาสีน้ำตาลเข้มและเห็นได้ชัดจ้องเธอไม่กระพริบ บังคับให้เธอต้องคิดซ้ำไปซ้ำมาชาร์ล็อตนึกขึ้นได้ทันท่วงที “ฉันจะไม่แต่งงานกับเซนิออสแม้ว่าเขาจะเจอลูกของเราก็ตาม”เธอรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าแซคคารีคลายมือของเขาออกจากไหล่ทันทีที่เธอพูดแบบนี้แซคคารียิ้มเยาะ “เธอแน่ใจนะ?”จิตใจของชาร์ล็อตไม่สามารถประมวณผลความคิดของเธอได้ตามปกติเนื่องจากออร่าที่น่าสะพรึงกลัวของแซคคารี หลังจากนั้นอย่างน้อยสามนาที ในที่สุดที่ก็เขาใจว่าแซคคารีอาจกำลังถามเธอว่าเธอสามารถทนกับการพลัดพรากจากลูกของเธอเมื่อเซนิออสได้เขามาไหม…เธอรวบรวมแรงและยิ้มอย่างใจเย็น “ไม
ชาร์ล็อตคิดว่าแซคคารีจะปฏิเสธการรุดหน้าของเธอและผลักเธอออกไปอย่างไรก็ตาม เขาไม่ทำ กลับกัน เขาตามน้ำและก้มหัวลงเล็กน้อยเพื่อให้ริมฝีปากของเธอและเขาเจอจูบกันง่ายขึ้นปากของเขาทั้งสองจูบกัน มันเป็นเหมือนกับประกายไฟที่จุดประกายพลุ ฟ้าร้องและฟ้าผ่าอย่างนับไม่ถ้วนณ ช่วงเวลานั้น ชาร์ล็อตรู้สึกราวกับว่าใจของเธอหยุดเต้น สมองของเธอว่างเปล่า ทั้งหมดที่เหลืออยู่ในความรู้สึกของเธอคือกลิ่นหอมของเขา เธอหลงรักโดยสมบูรณ์แล้ว‘แซคคารี!’ณ ช่วงเวลานั้น เขาดูไม่เหมือนกับชายที่เยือกเย็นและอันตรายคนนั้นอีกต่อไป มันเหมือนกับว่าเขาได้กลายเป็นคนรักที่อ่อนอ่อนโยน ห่วงใยเธอ ไม่ว่ายังก็ตาม เขาได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของจิตวิญญาณของเธอแล้ว โอ้ เธอปรารถนาให้เวลานั้นหยุดลงในขณะที่พวกเขาทั้งสองจูบกันไปจนแก่เฒ่าชาร์ล็อตจมอยู่กับการจูบของพวกเขาและไม่สนว่าเวลาจะล่วงเลยไปแค่ไหน...จนกระทั่งเธอหมดแรงที่ขาและไม่สามารถเขย่งเท้าได้อีกต่อไป จนกระทั่งแขนของเธอล้าและชา ไม่สามารถกอดของของเขาได้อีกต่อไป ในที่สุด เธอก็ปล่อยเขา…“เธอค่อนข้างพอใจเลยใช่ไหม?” เสียงที่น่าดึงดูดดังมาจากด้านบนหัวมันเหมือนกับเสียงฟ้าร้องที่ข้างหูขอ
ชาร์ล็อตใกล้ถึงที่สุดของความบ้าแล้วแซคคารีจ้องไปที่เธอด้วยท่าทางเคร่งขรึม“เธอสัญญากับฉันว่าเธอจะไม่จากไปพร้อมกับเซนิออส แม้ว่าเขาจะเจอลูกของเธอ”ชาร์ล็อตเข้าใจในทันที “โอ้ โอ้...ฉันเข้าใจแล้ว...ฉันหมายความอย่างนั้นกับทุกคำที่ฉันพูด อีกอย่าง เราลงนามในข้อตกลงก่อนการแต่งงานของเราแล้ว ฉันคงไม่กล้าที่จะละเมิดข้อตกลงของเรา”แซคคารีไขว้เขวโดยรอยยิ้มที่สดใสและร่าเริงของเธอชั่วขณะ“อืม”ยิ้มฝืน ๆ บนใบหน้าของชาร์ล็อตหายไปในทันทีในตอนที่แซคคารีเดินออกประตูไป เธอถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างโล่งอกและนอนลงบนโซฟาเหมือนกับลูกบอลผ้าฝ้ายชื่อเสียงอันเลวร้ายของแซคคารีไม่ได้เกิดจากความจริงที่ว่าเขาเป็นคนที่ชั่วร้ายอย่างแท้จริง มันเป็นเพียงเพราะเขามีเส้นที่ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ข้ามไว้…อันที่จริง แซคคารีได้แสดงความเมตตาและงดเว้นกับเธอ เธอรู้สึกราวกับว่าเธอได้รับการนิรโทษกรรม‘ฉันจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว!’ภายนอกของแซคคารีที่ดูเยือกเย็นและห่างเหินหายไปหลังจากที่ออกจากสายตาของชาร์ล็อต เขายกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้ม เหมือนกับเด็กที่แอบขโมยลูกอมที่เลิศรส ไร้เดียงสา และอิ่มเอมใจเป็นที่สุด‘หญิงสาวคนนั้นจูบฉั
'งั้นก็ได้ครับ!' ลูคัสยกนิ้วโป้งให้แซคคารี ในสายตาของสาธารณชน แซคคารีน่ากลัวพอ ๆ กับฮาเดสเทพแห่งความตายเลยล่ะ มีเพียงไม่กี่คนที่เข้าใจเขาจริง ๆ ถึงจะรู้ว่าเมื่อพูดถึงคนที่เขาห่วงใย แซคคารีจะไม่สนใจผลกำไรหรือความสูญเสียส่วนตัวทั้งหมดทั้งปวง เขาจะออกตัวปกป้องโดยไม่มีเงื่อนไขอื่นใด แซคคารียังคงห่วงใยเซนิออสอย่างลึกซึ้ง ถึงแม้ว่าเขาจะพยายามอย่างกล้าหาญที่จะแย่งภรรยาของเขาไปก็ตาม “ฮี่ฮี่ฮี่… นายท่านรอง เนื่องจากคุณอยากช่วยเซนิออสตามหาลูกชายของเขา และคุณกังวลว่าเขาจะพานายหญิงคอนเนอร์ออกไปทันทีที่เขาเจอลูก ผมมีความคิดที่จะกำจัดความกังวลของคุณออกไปให้หมดได้ครับ” ลูคัสยิ้ม “ว่ามา” แซคคารีพูดพร้อมเลิกคิ้ว ลูคัสดูราวกับว่าเขามีแผนที่ดี "มันง่ายมาก คุณก็ทำให้นายหญิงคอนเนอร์ตั้งท้องลูกของคุณสิครับ ก่อนที่เซนิออสจะเจอลูกชายของพวกเขา” สีหน้าที่แปลกประหลาดปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่งดงามดั่งรูปปั้นของแซคคารี เขาขมวดคิ้วแต่ไม่พูดอะไร “ผมรู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ นายท่านรอง คุณคิดว่าชายผู้เยือกเย็น มีความอดทนสูง และเป็นชายผู้ละเว้นจากความสุขทางเพศอย่างคุณ จะไม่มีวันละทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเอง และทำแ
“แน่นอน” แซคคารีตอบด้วยสีหน้าเย็นชา “ขอบคุณนะ…” เธอฝืนยิ้มและโบกมือลา จากนั้นเธอก็รีบออกไปที่ประตูราวกับว่าเธอกำลังวิ่งหนีจากภัยคุกคามที่คืบคลานเข้ามา "เดี๋ยวก่อน" แซคคารีหยุดเธอด้วยน้ำเสียงไม่แยแสซึ่งเต็มไปด้วยแรงดึงดูดและความเฉียบคม ชาร์ล็อตหยุดนิ่งราวกับว่าเธอโดนคำสาป เธอหันกลับมาอย่างหวาดกลัว “นายต้องการอะไรอีกไหม?” "เธอจะไปที่นั่นยังไง?" ชายรูปงามเงยหน้าขึ้นมองเธอ ดวงตาของเขาซึ่งเปล่งประกายราวกับอัญมณีล้ำค่าที่ดูเหมือนกักเก็บเสน่ห์อันทรงพลังเอาไว้ ทุกครั้งที่เธอมองเข้าไปในดวงตาของเขา เธอจะรู้สึกราวกับว่ามีผนึกอยู่ในหัวใจของเธอ ครั้งนี้ก็ไม่ต่างกัน เธอกลืนน้ำลายอย่างกังวล น้ำเสียงของเธอดูกระวนกระวายยิ่งกว่าที่เคยเป็น ขณะที่เธอพูดว่า “ฉันจะเรียกแท็กซี่… แน่นอน…” วัตถุสีทองแวววาวลอยจากมือของแซคคารีมาหาเธอทันทีที่เธอพูด เธอคว้ามันได้โดยสัญชาตญาณ และตระหนักได้ว่ามันคือชุดกุญแจรถ ดวงตาของลูคัสเป็นประกาย 'นั่นคงไม่ใช่กุญแจของโรลส์รอยส์สีขาวมุกสั่งทำ ที่แซคคารีเพิ่งซื้อเมื่อสัปดาห์ที่แล้วใช่ไหม?' แซคคารีมีรถยนต์หรูมากกว่า 5,000 คัน แต่ไม่มีรถคันไหนมีมูลค่าเท่ากับรถคันน
ครั้งสุดท้ายที่ชาร์ล็อตมาที่สตูดิโอคือเมื่อ 3 เดือนก่อน ทันทีที่เธอเดินเข้าไปในสตูดิโอ เธอก็วางขาตั้งขึ้นทันที กลิ่นหอมของกระดาษและสีที่คุ้นเคยไหลผ่านจมูกของเธอ มันทำให้จิตใจของเธอรู้สึกผ่อนคลาย ในเวลาเดียวกัน สองสาวโรงเรียนมัธยมก็เดินควงแขนกันเข้าไปในสตูดิโอ เด็กสาวผมยาวเอียงศีรษะแล้วถามว่า “เฮ้ ป้า ป้าเป็นเจ้าของสตูดิโอนี้ใช่ไหม?” ชาร์ล็อตขมวดคิ้วเมื่อได้ยินชื่อที่หล่อนเรียก และพูดว่า “ฉันแก่กว่าเธอแค่ 5 ปี ดังนั้น เธอควรเรียกฉันว่าพี่ก็พอแล้ว” “ฮ่า! ป้าควรมองตัวเองในกระจกแล้วนับริ้วรอยบนใบหน้าของป้าดูนะ ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าทำไมป้าถึงกล้าขอให้เราเรียกป้าว่าพี่ ป้าควรจะขอบคุณที่ฉันไม่เรียกป้าว่าแม่มดแก่นะ” ชาร์ล็อตไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเด็กสาวนี้ แต่เธอจะไม่ยอมอ่อนข้อให้กับหล่อน เธอโยนพู่กันบนพื้นแล้วลุกขึ้นยืน เธอจ้องมองเด็กสาวอย่างโกรธจัด “พูดอีกครั้งสิ เดี๋ยวฉันจะดึงสติให้เธอแทนครูของเธอเอง” หญิงสาวไม่สนใจเธอและโก่งคอต่อปากต่อคำ “งั้นก็มาสิ ป้าดีแต่เห่า แต่กัดไม่เป็น ฉันไม่กลัวเธอหรอก” “พอแล้ว มาร์ชี่ อย่าลืมว่าเราไม่ได้มาที่นี่เพื่อจะมาสู้กับเธอนะ” ผู้หญิงอีกคนดึง
ชาร์ล็อตพยายามขยับแขนขาแต่ก็ไม่เป็นผล ตอนนี้เธอกำลังนอนอยู่บนพื้นโดยที่มือกับขาของเธอถูกมัดไว้ เธอพยายามสงบสติอารมณ์ลง และพูดว่า “นายกล้าที่จะทำกับฉันแบบนี้เหรอ ฮะ วิกเตอร์ รัทเทอร์ฟอร์ด? ดูเหมือนว่านายจะลืมสิ่งที่แซคคารีทำกับนายเมื่อวันก่อนไปนะ นายต้องการให้ฉันเตือนความทรงจำของนายอีกครั้งไหม? กล้าดียังไงมาลักพาตัวฉัน!” “แซคคารี คอนเนอร์! แซคคารี คอนเนอร์! ถูกของเธอนะ ไม่มีทางที่ฉันจะลืมวิธีที่เขาทำให้ฉันต้องอับอายขายหน้า ไม่ว่าจะชาตินี้หรือชาติไหน ฉันจะไม่มีวันลืมสิ่งที่เขาทำกับฉัน!” วิกเตอร์ตะโกนอย่างโกรธจัด ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ เมื่อเขานึกถึงความอัปยศอดสูที่แซคคารีทำกับเขา หนึ่งเดือนก่อน เขาพยายามจะทำมิดีมิร้ายชาร์ล็อต แต่แผนการของเขาถูกแซคคารีเข้ามาขัดขวาง ตั้งแต่เขาถูกแซคคารีทำให้อับอายขายหน้าในครั้งนั้น ชื่อเสียงของเขาก็พังป่นปี้ ภรรยาของเขาทิ้งเขาไป ลูกชายและลูกสาวของเขาตัดสัมพันธ์กับเขา และเขากลายเป็นตัวตลกของคนทั้งเมือง เขาเหมือนตกนรกทั้งเป็น เขาเคยคิดที่จะแก้แค้นแซคคารี แต่เขาไม่กล้าแม้แต่จะคิดเพราะกลัวแซคคารี ขณะที่เขาคิดว่าเขาทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว แต่