บทที่ 309

วันเสาร์ หลินตงตื่นขึ้นมาก็เห็นข้อความที่ยุนซีส่งให้เขาเมื่อคืนนี้

ลองคิดดูแล้วหลายวันมานี้เขาก็ไม่มีเรื่องอะไร เลยส่งข้อความกลับไปหายุนซี ชวนเธอออกมาเดินเล่น

เมื่อยุนซีเห็นข้อความย่อมเป็นที่ปรารถนาอย่างยิ่ง ดีใจจนแทบกระโดด

หลังจากยุนจงไห่และกวนเหม่ยหลิงถามคำถามยุนซีสองสามข้อในตอนเช้าแล้ว ก็รีบออกไปข้างนอก

ทั้งคู่ได้นัดพบกันที่สวนสาธารณะป่าไม้ที่ใหญ่ที่สุดในจิงตู

จากนั้นยุนซีก็พาหลินตงไปเที่ยวเล่น

แม้ว่าดวงอาทิตย์จะร้อน แต่ก็ไม่สามารถหยุดฝีเท้าของยุนซีได้เลย

พาหลินตงไปเดินเที่ยวซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เลือกสถานที่ที่มีคนน้อย ๆ

เธอชอบความรู้สึกที่ได้อยู่กับหลินตงตามลำพังแบบนี้

บอกว่ายุนซีพาเขาไปเที่ยว แต่จริง ๆ แล้วเป็นหลินตงที่มาเป็นเพื่อนเธอ

พวกเขาทั้งสองอยู่ในสวนสาธารณะตลอดทั้งวัน

ตอนแยกจากกันในช่วงเย็น ยุนซีก็ยังไม่อยากแยกเล็กน้อย ถามหลินตงว่าพรุ่งนี้เขาจะมาไหม

หลินตงรีบพูดอย่างรวดเร็วว่าพรุ่งนี้เขามีธุระต้องทำและค่อยนัดกันวันอื่น

ไม่ใช่ว่าเขาไม่เต็มใจ เขากลัวว่าสาวน้อยคนนี้จะเหนื่อย

เขาไม่เป็นไร ร่างกายไม่ได้อยู่ในขอบเขตของคนธรรมดาแล้ว ร่างกายแบบนี้ทุกวันก็ไม่มีปัญหา

แต่ร่าง