บทที่ 406

หลินตงพูดจบ

ทั้งสามคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างตกตะลึงเล็กน้อย

แม้แต่จูเก่อชางโฉงก็ไม่คิดว่าหลินตงจะพูดแบบนี้ เห็นได้ชัดว่ากำลังหาเรื่องคนอื่น

เฟิงซิวหรี่ตาราวกับงูพิษและมองไปที่หลินตง ใครก็ตามที่รู้จักเขาก็จะรู้ว่าเขากำลังโกรธ

"จูเก่อ นี่ไม่ใช่ว่าผมไม่ไว้หน้าคุณนะ! คุณก็ได้ยินแล้ว คนอื่นไม่สนใจเลย และไม่เห็นผมเฟิงซิวอยู่ในสายตาเลย"

"ทำไม? หรือว่าคุณไม่อยากจะขอโทษผม?" หลินตงถามโดยแสร้งทำเป็นไม่รู้

"ฉันขอโทษนาย? นายคิดว่านายมีคุณสมบัติเพียงพอไหม? หลินตง อย่าคิดว่านายฆ่าฉินเจิง ตระกูลฉินทำอะไรนายไม่ได้ นายก็จะสามารถทำอะไรก็ได้ ฉันจะบอกนาย ในแวดวงชั้นนำของต้าเซี่ย ตระกูลฉินยังห่างไกลมาก" เฟิงซิวกล่าวด้วยสีหน้าดูถูก

"หมายความว่าตระกูลเฟิงของคุณเก่งมากเหรอ?"

"ตระกูลเฟิงของฉันเก่งไม่เก่งต่อไปนายจะรู้เอง จูเก่อ วันนี้ผมมีธุระต้องขอตัวก่อน ไม่ต้องห่วง เรื่องที่รับปากคุณไว้ ผมทำได้แน่นอน แต่หลังจากจบเรื่องพันธะสัญญาสิบปี หวังว่าคุณจะไม่เข้าไปยุ่งอีก" เฟิงซิวพูดจบก็ยืนขึ้นแล้วจากไป

วันนี้มีจูเก่อชางโฉงอยู่ที่นี่ คงแตะต้องหลินตงไม่ได้แน่ ๆ ไม่งั้นเขาไม่รังเกียจที่จะให้บทเรียนหลินตง

ความแข็ง