Share
บทที่ 339
Related chapter
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 340
ดินแดนแห่งความวุ่นวายเคยเป็นประเทศที่มีอำนาจมาก แม้ว่าจะไม่ดีเท่ากับสองอาณาจักรต้าเซี่ยและอินทรี แต่ก็ยังแข็งแกร่งกว่าประเทศอื่น ๆ มากเนื่องจากประเทศนี้มีทรัพยากรที่อุดมสมบูรณ์เกินมาก จึงถูกรัฐอินทรีสอดแนมมาเป็นเวลานาน แต่ด้วยข้อจำกัดของต้าเซี่ย ทำให้รัฐอินทรีไม่กล้าที่จะทำอะไรชัดเจนเกินไป ได้แต่เริ่มต้นจากภายในเท่านั้นหลังจากถูกรัฐอินทรีสอดแนมมานานหลายปี ในที่สุดประเทศก็ถูกแบ่งแยกจากภายใน เมื่อรัฐอินทรีต้องการยึดทรัพยากรของประเทศนี้ก็ถูกต้าเซี่ยขัดขวางต้าเซี่ยจะไม่อนุญาตให้รัฐอินทรีเพิ่มความแข็งแกร่งอีกต่อไปแน่นอน จักรวรรดิใหญ่ทั้งสองจำกัดซึ่งกันและกัน ซึ่งทำให้กองทหารรับจ้างมีโอกาสอย่างมากเมื่อเวลาผ่านไป สถานที่แห่งนี้จึงกลายเป็นดินแดนของทหารรับจ้าง และแม้แต่ประเทศเล็ก ๆ โดยรอบก็ยังส่งผู้คนที่ปลอมตัวเป็นทหารรับจ้างไปแย่งชิงทรัพยากรที่นี่จึงกลายเป็นสถานที่ที่วุ่นวายที่สุดในโลกรูปแบบจะคล้ายกับอำนาจของชนเผ่า กลุ่มทหารรับจ้างขนาดใหญ่เทียบเท่ากับชนเผ่าขนาดใหญ่ ครอบครองพื้นที่ที่มีทรัพยากรมากมาย กลุ่มทหารรับจ้างขนาดเล็กเทียบเท่ากับชนเผ่าขนาดเล็ก ครอบครองพื้นที่ที่มีทรัพยากรค่อน
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 341
หลินตงหาโรงแรมที่ตกแต่งค่อนข้างดีเพื่อพัก ยังมีเวลาอีกหนึ่งสัปดาห์ เขาเตรียมที่จะพักที่นี่ เนื่องจากเขาไม่ใช่ทหารรับจ้างและยังไม่ชินกับวิถีชีวิตของพวกเขาสภาพโรงแรมไม่เลว แต่ราคาแพงไปหน่อย แน่นอนว่าหลินตงไม่สนใจเรื่องนี้ เงินเป็นเพียงตัวเลขสำหรับเขาคนที่สามารถพักโรงแรมแบบนี้ได้มักจะเป็นผู้บริหารระดับสูงของกองทหารรับจ้างขนาดกลาง หรือบุคคลที่มีอำนาจบางคน เพราะพวกเขามีรายได้เยอะ จึงจะสนับสนุนการบริโภคของพวกเขาที่นี่ได้"ตึ้งตึ้งตึ้ง!!!"หลังจากเข้าไปในห้องพักของโรงแรมได้ไม่นานก็มีเสียงเคาะประตูหลินตงเปิดประตู ก็เห็นสาวสวยผมบลอนด์นุ่งน้อยห่มน้อยยืนอยู่หน้าประตู"คุณผู้ชาย! ต้องการบริการไหมคะ?"เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนต้าเซี่ย น่าจะเป็นคนจากประเทศเล็ก ๆ รอบ ๆ แต่พูดภาษาต้าเซี่ยได้อย่างคล่องแคล่วในฐานะที่เป็นผู้ใหญ่ หลินตงรู้ดีว่าบริการที่หมายถึงคืออะไร แต่เขาไม่สนใจแม้แต่สาวสวยอย่างหานชือหยุนเขาก็ยังอดทนได้ นับประสาอะไรกับผู้หญิงสำส่อนแบบนี้เขาไม่อยากครั้งแรกของตัวเองให้กับผู้หญิงแบบนี้"ไม่ต้องการ! ขอบคุณ!" หลินตงตอบพูดจบเขาก็เตรียมปิดประตูแต่ประตูกับถูกอีกฝ่าย
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 342
ในตอนเย็น หลินตงออกจากโรงแรมโรงแรมที่นี่ไม่ได้เตรียมอาหารไว้ผู้เข้าพักต้องจัดการอาหารสามมื้อต่อวันด้วยตนเองหลินตงหาร้านอาหารแห่งหนึ่ง และเตรียมตัวกลับโรงแรมหลังจากรับประทานอาหารเสร็จ แต่ระหว่างทางกลับเห็นบาร์อยู่ข้าง ๆ - บาร์ลั่วเค่อเขารู้สึกว่าตัวเองกลับไปก็ไม่มีอะไรทำ จึงเดินเข้าไปบาร์ใหญ่มากและมีเสียงดัง!เด็กผู้หญิงนุ่งน้อยห่มน้อยหลายคนเต้นอยู่บนเวที ในขณะที่ผู้คนนับไม่ถ้วนคำรามและตะโกนอยู่ด้านล่างหลินตงไปที่ชั้นสองเพื่อหาที่นั่งลงและมองดูฝูงชนที่บิดร่างกายอย่างบ้าคลั่งในฟลอร์เต้นรำชั้นล่าง พวกเขาดูเหมือนกำลังปลดปล่อยความกดดันของตัวเองไม่นานก็มีพนักงานเดินเข้ามา"คุณผู้ชาย! ไม่ทราบว่าคุณต้องการสั่งอะไรไหม?""มีเหล้าอะไรขึ้นชื่อให้ผมสองแก้ว!" หลินตงกล่าว"ได้ครับ! คุณผู้ชายกรุณารอสักครู่ครับ!"พนักงานพูดจบก็ออกไปไม่นานหลังจากนั้นเหล้าห้าสีสันสองแก้วก็ถูกเสิร์ฟหลินตงกำลังดื่มในขณะที่มองดูฝูงชนชั้นล่างที่ปลดปล่อยด้วยวิธีนี้เขาเพลิดเพลินกับช่วงเวลาแบบนี้เวลาผ่านไปอย่างช้า ๆในบาร์มีคนเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆชั้นสองที่เมื่อกี้ยังว่างอยู่ ตอนนี้เต็มไปด้วยคนแล้ว
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 343
ทันใดนั้นก็มีหลายคนก้าวไปข้างหน้าและเตรียมที่จะอุ้มผู้หญิงคนนั้นออกไปหลินตงก็กะว่าจะไม่สนใจเรื่องไร้สาระนี้ ในดินแดนแห่งความวุ่นวายทุกคนมีแต่หมากัดหมาเท่านั้น ใครจะแน่ใจได้ว่าผู้หญิงที่นอนอยู่บนพื้นเป็นคนดีไม่คิดว่าคนกลุ่มนี้กำลังจะจากไปแล้ว จู่ ๆ แบล็ควอเตอร์ก็หันไปมองหลินตง เห็นหลินตงไม่เพียงแต่นั่งอยู่ชั้นบนของวีไอพีเท่านั้น แต่ยังดื่มเหล้ารสเลิศอีกด้วย สวมเสื้อผ้าก็ไม่เลว จึงพูดว่า "นายเป็นพวกเดียวกับเธอใช่ไหม?"หลินตงขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจเขาเมื่อเห็นว่าหลินตงไม่พูดจา เขาจึงกล่าวเสริมว่า "เอาเขาไปด้วย แม่งเอ๊ย กล้าฆ่าฉัน ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม"แขกคนอื่น ๆ บนชั้นสองมองหลินตงและมีสีหน้าที่โชคร้ายแทนเขาตอนพวกเขาขึ้นมา ก็เห็นหลินตงนั่งอยู่ที่นี่แล้ว ผู้หญิงคนนี้เพิ่งวิ่งมานั่งตรงข้ามเขา หลินตงก็พูดให้อีกฝ่ายออกไปแล้ว อย่างอื่นไม่ได้สื่อสารกันเลยไม่ใช่พวกเดียวกันแน่นอน เห็นได้ชัดว่าหัวหน้ากองทหารรับจ้างแบล็ควอเตอร์เห็นว่าหลินตงดูเหมือนเหยื่ออ้วน และต้องการแบล็กเมล์เขา สถานการณ์แบบนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกในเขตมั่นคง มักจะใช้เงินเล็กน้อยเพื่อจัดการแต่ด้วยชื่อเสียงที่ไม่ดี
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 344
ในห้องอันเงียบสงบในบาร์ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นบนชั้นสองถูกฉายบนจอขนาดใหญ่ร่างที่เกียจคร้านและยั่วยวนนอนครึ่งหนึ่งบนโซฟา ถือแก้วไวน์แดงในมือแล้วมองกล้องวงจรปิดเธอชื่อทิวลิปเจ้าของบาร์ลั่วเค่อ!ผู้หญิงที่สามารถเปิดบาร์ในดินแดนวุ่นวายได้นั้นไม่ใช่คนธรรมดาตอนที่เห็นว่าแบล็ควอเตอร์กำลังจะพาหลินตงออกไป เธอก็เตรียมที่จะให้คนไปหยุดพวกเขาแล้วแบล็ควอเตอร์ทำเรื่องแบบนี้ในบาร์ของเธอ ต่อไปใครจะกล้ามาใช้จ่ายที่บาร์ของเธอ? นี่ไม่ใช่การตัดเส้นทางการเงินของเธอและทำลายแบรนด์ของเธอเหรอ?อย่ามองว่าเป็นบาร์เล็ก ๆ ที่อื่นอาจมีรายได้ธรรมดา แต่ในดินแดนแห่งความวุ่นวายนี้เป็นต้นเงินต้นทองที่สามารถทําเงินได้มากมายให้เธอทุกวันและบาร์ในสถานที่แบบนี้ ความปลอดภัยเป็นสิ่งสำคัญที่สุด แม้แต่ความปลอดภัยยังรับประกันให้ แขกที่เข้ามาไม่ได้ ต่อไปใครจะกล้ามาจับจ่ายใช้สอย?ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถปล่อยให้แบล็ควอเตอร์ฝ่าฝืนกฎของบาร์เธอได้แม้ว่าแบล็ควอเตอร์จะบอกเธอแล้ว แต่นายแบล็ควอเตอร์จับศัตรูของนายฉันไม่สนใจ ต้องการจะจับแขกของฉัน อย่าแม้แต่จะคิด!!!ส่วนจะใช่พวกเดียวกันมั๊ย?คนที่อยู่ในรายชื่อนักฆ่ามักจะไปโดดเดี่ยว
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 345
ชั้นสองของบาร์เงียบสงบไปหมด เหลือเพียงหลินตงและผู้หญิงที่นอนอยู่บนพื้นหลินตงเหลือบมองผู้หญิงคนนั้นนักฆ่าอันดับเก้า???บลูเดวิล???ผู้หญิงคนนี้ก็น่าจะอายุไม่เยอะนะ???เก่งขนาดนี้เลย???ดนตรีชั้นล่างยังคงเล่นต่อไปและผู้คนในฟลอร์เต้นรำก็เริ่มโยกอย่างบ้าคลั่งอีกครั้งสถานการณ์นี้พบได้บ่อยในเขตมั่นคงและทุกคนก็ไม่ได้รู้สึกแปลกอะไร สำหรับคนส่วนใหญ่ระดับหัวหน้ากองทหารรับจ้างแบล็ควอเตอร์ยังคงห่างไกลจากพวกเขามากพวกเขาไม่รู้จักแบล็ควอเตอร์ และไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นบนชั้นสอง พวกเขาคิดว่ากองทหารรับจ้างแบล็ควอเตอร์จับใครบางคนได้และจากไปแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงเริ่มสนุกอีกครั้งแต่มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของบาร์ลั่วเค่อสองคนยืนอยู่ที่บันไดชั้นสองและไม่อนุญาตให้ใครขึ้นไปหลินตงสาดเหล้าห้าสีในแก้วของตัวเองลงบนใบหน้าของบลูเดวิลเขาไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้จะตื่นขึ้นมาได้เมื่อไหร่และไม่มีเวลารออยู่ที่นี่ เมื่อกี้ก็ลืมขอยาแก้พิษกับคนของกองทหารรับจ้างแบล็ควอเตอร์ ดังนั้นจึงใช้วิธีที่ง่ายและหยาบที่สุดโดยตรงแน่นอนว่าวิธีนี้ได้ผลค่อนข้างดี และไม่นานหลังจากนั้น บลูเดวิลก็ค่อย ๆ ตื่นขึ้นมาเธอล
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 346
"พูดแบบนี้ กองทหารรับจ้างแบล็ควอเตอร์ก็เป็นคนที่เคยทำลายบ้านของคุณมาก่อน?""ไม่ใช่ทั้งหมด แต่หัวหน้าและรองหัวหน้าอันดับหนึ่งของพวกเขาใช่ แต่ฉันสามารถฆ่าได้เฉพาะรองหัวหน้าอันดับหนึ่งของพวกเขา กลับฆ่าแบล็ควอเตอร์ที่เป็นหัวหน้าไม่ได้ การลอบสังหารครั้งนี้ยังโดนเขาวางกับดักด้วย จึงได้หนีมาที่นี่""เล่าเรื่องสถานการณ์ของคุณให้ผมฟังหน่อย ถ้าสามารถโน้มน้าวผมได้ ผมจะไม่ฆ่าคุณและยังจะให้เซอร์ไพรส์คุณด้วย" หลินตงกล่าวเขาต้องการฟังเรื่องราวของบลูเดวิลถ้าอย่างที่เธอพูดจริง ๆ ไม่เคยฆ่าคนบริสุทธิ์สักคน เขาคิดว่าการรับคนนี้ไปอยู่ใต้บังคับบัญชาก็ไม่เลวอย่างไรก็ตามอิทธิพลของตนเองก็ต้องการผู้มีความสามารถมากมาย แน่นอนว่าก่อนอื่นต้องผ่านคุณสมบัติเรื่องนิสัยก่อนบลูเดวิลเริ่มเล่าให้หลินตงเกี่ยวกับอดีตของเธอเธอรู้ว่าเธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินตงเลย เธอสามารถสัมผัสได้ว่าหลินตงเหมือนมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ แต่เธอเป็นเพียงเรือใบรำเดียวนี่คือพรสวรรค์ของเธอ ไม่เพียงแต่สามารถซ่อนออร่าของตัวเองได้ แต่ยังสามารถสัมผัสได้ถึงจุดแข็งและจุดอ่อนของผู้อื่นอีกด้วย เธออาศัยสิ่งนี้จึงฆ่ารองหัวหน้าอันดับแรกของกองทหารรั
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 347
หลังจากได้ยินเรื่องราวของบลูเดวิลแล้ว หลินตงก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้น่าสงสารมากขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้โกหกหรือเปล่า?ตัวเองเพิ่งมาดินแดนแห่งความวุ่นวายนานแค่ไหนเอง? ก็เจอคนสองคนที่มีความแค้น แบกรับความแค้นแสนสาหัสคนแรกคือหลัวซา และคนที่สองคือบลูเดวิลคนนี้จะเรื่องบังเอิญขนาดนี้ได้ยังไง?หลัวซาน่าจะไม่มีปัญหา เนื่องเขาเป็นยอดฝีมือในระดับกลางของรายการมังกร ไม่จำเป็นต้องโกหกตัวเองแต่นั่นบลูเดวิลคนนี้ไม่แน่เขาสงสัยเล็กน้อยว่าผู้หญิงคนนี้สร้างเรื่องแบบนี้ขึ้นมาเพื่อเอาตัวรอดจากเงื้อมมือของเขาหรือเปล่าแต่เนื่องจากไม่สามารถแยกแยะจริงและเท็จได้ เก็บไว้ก่อนดีกว่า! ดูการกระทำของเธอในอนาคต เมื่อพบว่าเป็นเรื่องเท็จ ค่อยลงมือก็ยังไม่สาย เขาไม่กลัวว่าอีกฝ่ายจะกล้ามีความคิดอื่นเมื่อเผชิญกับความแข็งแกร่งที่แท้จริง แผนการและกลอุบายใด ๆ ก็ไร้ประโยชน์ที่จริงแล้วหลินตงไม่รู้ว่าในดินแดนแห่งความวุ่นวายนี้ มีผู้คนมากมายที่ต้องทนทุกข์จากความแค้นนองเลือด แต่มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถเติบโตขึ้นมาอย่างทรงพลังและมีโอกาสที่จะแก้แค้นเหมือนพวกเขาสองคน"จากนี้ไปผมจะเรียกคุณว่าเสี่
Latest chapter
- ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 414
- ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 413
- ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 412
- ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 411
- ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 410
- ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 409
- ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 408
- ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 407
- ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 406
