บทที่ 72

หลังจากออกมาจากโรงพยาบาล หลินตงก็หายใจเข้าลึก ๆ สองสามครั้ง!

ทุกอย่างจบลงแล้ว

เหมือนตอนนี้ได้ปล่อยวางทุกอย่าง

หลินตงรู้สึกว่าตัวเองผ่อนคลายมากขึ้นกว่าเดิม

เพิ่งขับรถออกจากประตูโรงพยาบาล

"ขโมย! จับขโมย!"

เสียงหนึ่งดังขึ้นในหูหลินตง

หลินตงรีบจอดรถเข้าข้างทาง

พอลงจากรถก็เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งไม่ไกลจากตัวเองกำลังวิ่งมาทางตัวเอง โดยมีกระเป๋าสตางค์อยู่ในมือ

ตามหลังมาด้วยพี่สาวในวัยสามสิบ

"หลบไป! หลบไป! อยากตายเหรอ!" ชายหนุ่มตะโกนขณะวิ่งและถือกริชในมือทำท่าทาง

หลินตงต้องการทดสอบความสามารถของเขาในการยกระดับร่างกายจนถึงขีดจำกัด

ขณะที่เขากำลังจะลงมือ จู่ ๆ ก็รู้สึกเหมือนเงาสีดำผ่านไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อหลินตงมองไปที่ขโมยก็พบว่าเขาถูกมือข้างหนึ่งกดลงกับพื้นแล้ว

ขโมยนอนอยู่บนพื้นและดิ้นรนอย่างต่อเนื่อง แต่ก็ยังไม่สามารถกำจัดมือใหญ่ที่เหมือนคีมเหล็กได้

ยอดฝีมือ!

ยอดฝีมือแน่นอน!

นี่เป็นความรู้สึกแรกของหลินตง

ตอนนี้จิตวิญญาณของหลินตงถึงขีดจำกัดแล้ว และประสาทสัมผัสทั้งหกของเขาก็เฉียบแหลมมาก เมื่อชายคนนี้เดินผ่านเขา เขาสามารถรู้สึกถึงลมหายใจที่แข็งแกร่งที่พุ่งออกมาจากร่างกายของบุคคลนี้

หล