บทที่ 45

ในใจของลีออนตอนนี้ว้าวุ่น ยุ่งเหยิง ขึ้น ๆ ลง ๆ ราวกับรถไฟเหาะ

ฉันชื่อลีออน ลาร์สัน และในตอนนี้ฉันก็กำลังเสียขวัญเป็นอย่างมาก! มีรถยนต์หุ้มเกราะขนเงินสดสามสิบคันจอดเรียงรายอยู่ด้านหน้า ด้านข้างรถแต่ละคันมีเจ้าหน้าที่หน่วยสวาทถือปืนยืนประกบอยู่ พวกเขาสวมชุดพร้อมรบเต็มยศ พร้อมกับถือปืนสีดำ และนั่นไม่ใช่แค่ผู้นำรถยนต์หุ้มเกราะทั่ว ๆ ไปที่ใช้กระสุนยาง นี่เป็นกระสุนจริง เพราะปลายกระบอกปืนดูใหญ่เกินกว่าจะเป็นแค่กระสุนยาง และพวกเขายังส่งเจ้าหน้าที่หน่วยสวาทมามากกว่าหนึ่งร้อยคนเพื่อนำขบวนรถขนเงินครั้งนี้ และทั้งหมดนี่เกิดขึ้นภายในเวลาแค่สิบนาที

ฟิลิปมองไปที่ลีออนที่ตอนนี้กำลังเหงื่อตกอย่างใจเย็น ก่อนจะพูดขึ้น “ฉันโทรเรียกพวกเขาเอง”

ตู้ม! ลีออนรู้สึกราวกับว่าภายในใจของเขาระเบิดออกมามือของเขาสั่นเทา เขามาจากครอบครัวที่มั่งคั่งและรู้ดีว่าคนที่สามารถส่งเงินสดมาได้ภายในเวลาอันสั้นขนาดนี้น่ากลัวแค่ไหน ขนท้ายทอยของเขาลุกซู่ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบเจอกับเหตุการณ์น่ากลัวเช่นนี้ แต่อย่างไรก็ตามเขาก็ยังลังเลที่จะยอมแพ้

“เป็นไปไม่ได้ ไม่มีทางหรอก ไม่มีทางที่แกจะเป็นคนโทรเรียกพวกเขามา” ลีออนแทบจะ