บทที่ 526

และสองวันมานี้ นอกจากสิบเจ็ดกับเหยียนเหยียนที่อยู่เป็นเพื่อนเธอในโรงพยาบาล ไม่เห็นเงาซือเย่เจ๋วด้วยซ้ำ

ภายในรถ เจียงเซิงมองออกไปนอกหน้าต่าง ตอนนี้เข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วงแล้ว ต้นแปะก๊วยที่อยู่สองข้างทางเริ่มเปลี่ยนเป็นสีทองเหลือง

ใบไม้สีทองที่ตกลงบนพื้นเหมือนปูพรมสีทองอร่าม ช่วยเพิ่มสีสันให้กับอาคารที่แปลกตาโดยรอบ

ใบไม้ร่วงหล่นปลิวไปตามรถที่แล่นผ่านไปมา

เจียงเซิงพาเจียงเหยียนเหยียนมายังคฤหาสน์สโตน เมื่อเดินเข้าไปในคฤหาสน์ ก็เห็นเซียวรอเธออยู่ในห้องรับแขก

"คุณพ่อ" เจียงเซิงจับมือของเจียงเหยียนเหยียนเดินไปหาเขา

เซียวมองดูเจียงเหยียนเหยียน "เด็กคนนี้คือ?"

"เขาคือลูกชายของหนูค่ะ" เจียงเซิงวางมือบนบ่าของเจียงเหยียนเหยียน "เจียงเหยียนเหยียน"

เซียววางแก้วชาลงและยิ้มบาง "ที่แท้เธอก็มีลูกชายหนึ่งคน โตขนาดนี้แล้วเหรอ"

เจียงเหยียนเหยียนตอบกลับแล้วพูดขึ้น "ไม่ใช่หนึ่งคนครับ แต่เป็นสามคน ผมยังมีน้องชายและน้องสามอีก"

เมื่อเห็นสีหน้าของเซียวเผยความประหลาดใจออกมา เจียงเซิงยิ้มบางและไม่พูดจา

เธอให้สิบเจ็ดพาเจียงเหยียนเหยียนไปเดินเล่น จากนั้นพูดคุยอยู่ภายในห้องกับเซียว เซียวฟังเล่ห์กลและแผนการระหว