บทที่ 1251

เซียวฉู่ฉู่ครุ่นคิดในใจพลางพินิจมองหวังหยวน ไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งก่อนเอ่ยขึ้น

“ครึ่งปีหรืออาจจะปีหนึ่งก็คงไม่มีปัญหา...”

“เพียงแต่... หวังหยวน เจ้าคิดว่าข้าจะออกไปอย่างไรดี?”

“หรือก็คือข้าควรจะใช้เหตุผลใดในการจากไป?”

เมื่อเซียวฉู่ฉู่ถามคำถามนี้ หวังหยวนก็ไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งก่อนเอ่ยขึ้น

“บัดนี้มีหนทางอยู่สองทาง”

“ทางหนึ่งคือกล่าวไปตามความจริง อีกทางหนึ่งคือกล่าวด้วยคำลวง”

เมื่อหวังหยวนกล่าวจบ เซียวฉู่ฉู่ก็เข้าใจได้โดยง่าย

“หนทางทั้งสองนี้ล้วนมีทั้งข้อดีและข้อเสีย”

คำกล่าวนี้ย่อมถูกต้องแล้ว หากมีทางเลือกสองทางย่อมมีทั้งข้อดีและข้อเสีย

“หากกล่าวไปตามความจริง แม้ว่าอาจจะเกิดความวุ่นวาย แต่ความวุ่นวายนั้นก็คงไม่ยืดเยื้อนัก อย่างน้อยในช่วงปีนี้ก็น่าจะยังไม่เกิดอะไรขึ้น”

“แต่แน่นอนว่าหากเลยไปกว่าหนึ่งปีแล้วท่านยังไม่เสด็จกลับ ก็อาจเกิดความวุ่นวายหนักได้!”

“แต่หากกล่าวด้วยคำลวง เกรงว่าบัดนี้... ก็อาจเกิดความวุ่นวายได้ในทันที!”

“ความวุ่นวายนี้ แม้จะเป็นเรื่องเลวร้าย แต่ก็อาจทำให้รู้ได้โดยง่ายว่าผู้ใดเป็นคนคิดร้ายต่อท่าน!”

หวังหยวนอธิบายถึงข้อดีข้อเสียทั้งหมดให้ฟัง

เซียวฉู่ฉู่พย