Share
บทที่ 85 ขอร้องล่ะ อย่าทิ้งข้าไว้
Related chapter
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 86 เจ้าทำอะไรข้า
จวินเย่เสวียนนัยน์ตาเย็นเยียบจู่ๆ ก็อุ้มมู่อันหนิงขึ้นมา "ถอย!"สิบสองทหารม้าคอยคุ้มกันพวกเขา พลางคอยระวังไม่ให้คนของพรรคไป๋ถันลอบโจมตี พลางก็ถอนกำลังออกกู้หนานฟงเองก็ช่วยประคองกู้อวิ๋นซีที่ไร้เรี่ยวแรงออกไปทางประตูใหญ่เด็กสาวอายุประมาณสิบห้าคนนั้นไล่ตามขึ้นมา รีบร้อนพูดว่า "กู้หนานฟง เจ้าหยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ!"กู้หนานฟงเพียงแค่มองนางหนึ่งที แล้วก็ไม่ได้สนใจอีกผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้นอย่างร้อนรนว่า "ถ้าเจ้าไป เจ้าจะตายนะ!""เจ้าคิดว่าข้าสนใจหรือยังไง?" กู้หนานฟงประคองกู้อวิ๋นซีต่อไป ไม่สนใจนางอีกเพิ่งออกจากประตูหลังมาได้ เสวียนอิ่งก็วิ่งเข้ามาทันใดจวินเย่เสวียนประคองมู่อันหนิง กระโดดขึ้นม้าไปเสื้อผ้าของมู่อันหนิง เต็มไปด้วยเลือดที่ตัวเองกระอักออกมาแต่ในเวลานี้ นางได้นอนอิงหมดแรงอยู่ในอ้อมกอดของจวินเย่เสวียน ไม่เพียงไม่รู้สึกทรมาน กลับกันในแววตายังเต็มไปด้วยรอยยิ้มในเวลานี้ ราวกับหากนางจะต้องตายในอ้อมแขนของจวินเย่เสวียน นางก็ยินดี"แม่ทัพกู้ ท่านขี่ม้าของข้าเถิด!" เยี่ยนสืออีจูงม้าเดินเข้ามากู้หนานฟงกระโดดขึ้นม้า ก่อนจะยื่นมือออกไปให้กู้อวิ๋นซีแต่สายตาของกู้อวิ๋นซี ก
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 87 ปฏิบัติกับนางพิเศษกว่าคนอื่น
มู่อันหนิงใช้มือกุมหน้าอกด้วยสีหน้าเจ็บปวด "เย่เสวียน ขะ ข้ารู้สึกเจ็บที่หัวใจอย่างมาก ข้า..."สีหน้านางเปลี่ยนไปในฉับพลัน แต่เมื่ออ้าปากก็ต้องกระอักเลือดสดๆ ออกมาอีกครั้งกู้อวิ๋นซีอึ้งไปนิดหน่อย ก่อนจะรีบเข้าไปจับชีพจรของนางดูทันที "เป็นไปไม่ได้ นางน่าจะอาการดีขึ้นสิ""อย่า...แตะต้องข้า" มู่อันหนิงพูดเสียงแหบพร่า คิดจะหลบมือนางโดยสัญชาตญาณแต่เนื่องจากตื่นเต้นเกินไป ก็เลยกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง"แต่ข้า...""อย่าแตะต้องนาง!" จวินเย่เสวียนคว้าข้อมือของกู้อวิ๋นซีไว้ก่อนจะผลักออกเดิมทีวันนี้กู้อวิ๋นซีไม่มีเรี่ยวแรง ฤทธิ์ของยาสลบยังไม่หายไปหมดสิ้นเมื่อโดนเขาผลักเช่นนี้ ก็รู้สึกมึนหัว ตึง ล้มลงไปนั่งกองอยู่บนพื้น"ซีเออร์!" กู้หนานฟงรีบเดินเข้ามาช่วยประคองให้นางลุกขึ้น"ซีเออร์ นางบาดเจ็บเพราะถูกฝ่ามือของมู่หงยื่อ เจ้ารักษาไม่ได้หรอก อย่าลองเลย""พี่ใหญ่ ข้ารักษานางให้หายได้จริงๆ นะ" กู้อวิ๋นซีเงยหน้าขึ้นสบตากับเขากู้หนานฟงพยักหน้า แล้วก็ส่ายหน้า ไม่ได้พูดอะไรกู้อวิ๋นซีก็เข้าใจในทันที พี่ใหญ่เชื่อนาง แต่พี่ใหญ่คิดว่า เสวียนอ๋องกับแม่นางมู่คนนั้นล้วนไม่เชื่อนางดังนั้นเรื
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 88 ข้ากลัวจะรอไม่ไหว
กู้อวิ๋นซีเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่เมืองหลวงหลังจากที่กู้หนานฟงออกจากเมืองฝานไปให้เขาฟังอย่างคร่าวๆสีหน้าของกู้หนานฟงเคร่งเครียดขึ้นทันที"ข้าถูกคนวางยาพิษกู่...""ผู้หญิงชุดขาวคนนั้นที่เจอวันนี้เหรอ?" ผู้หญิงคนนั้น ดูก็รู้ว่าปฏิบัติกับพี่ใหญ่ไม่เหมือนคนอื่นสายตาที่มองพี่ใหญ่ ดูก็รู้ว่าชอบมากแต่ก็เผด็จการมาก!"ไม่ใช่ นาง..." กู้หนานฟงคล้ายจะอยากพูดอะไร สายตาวูบไหวน้อยๆเขาพยายามหลบเลี่ยงสายตาของกู้อวิ๋นซี "นางคือผู้มีพระคุณของข้า หากไม่ได้นางข้าคงไม่มีชีวิตรอดจนถึงตอนนี้""เช่นนั้นตอนนี้ท่าน...""ข้าไม่เป็นไร!" กู้หนานฟงไม่อยากพูดเรื่องที่ตัวเองถูกพิษกู่เยอะเกินไป"ตอนนี้กองทัพใหญ่ของอูฉงล้อมเข้าประชิดเมือง ข้าจำเป็นจะต้องกลับไปป้องกันเมืองเดี๋ยวนี้ เพื่อทำคุณประโยชน์ชดใช้ความผิด ไม่เช่นนั้น คนในจวนแม่ทัพทั้งหมดจะต้องเดือดร้อนไปด้วย"ถึงแม้กู้อวิ๋นซีจะรู้ว่าแววตาของเขาไม่ปกติ แต่ก็ไม่ได้ถามไถ่เพิ่มเติมอีกขอเพียงพี่ใหญ่กลับมาอย่างปลอดภัยก็ดีแล้ว"ตอนที่ข้ามา ได้ศึกษาแผนที่ของอูฉงกับเมืองฝานมาอยู่บ้าง"เดิมทีคิดว่าสัมภาระของตัวเองถูกโจรภูเขาชิงไปแล้ว คงจะเอาของกลับมาไม่ไ
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 89 อย่าทำร้ายนาง
เมื่อเห็นว่าเดินทางอีกประมาณครึ่งวันก็จะถึงเมืองฝานแล้วกู้หนานฟงก็สั่งให้คนของสิบสองทหารม้าแบ่งกันออกเป็นห้าเส้นทางให้รีบกลับไป จะต้องเอาเรื่องที่กู้อวิ๋นซีเป็นกังวลไปบอกกับค่ายใหญ่ให้ได้คืนนั้น คนที่อยู่กับกู้หนานฟงและกู้อวิ๋นซีมีเพียงเยี่ยนสือเอ้อกับเยี่ยนอีสือเอ้อไปสำรวจเส้นทางข้างหน้าเยี่ยนอีรู้ว่าสองวันนี้กู้อวิ๋นซีไม่ค่อยได้กินอะไรเท่าไร ก็เลยอาศัยจังหวะตอนที่พวกเขาพักผ่อน เข้าไปในป่ากะว่าจะไปล่าไก่ป่ามาสักตัวเพื่อให้พระชายาได้บำรุงสักหน่อยดังนั้น การป้องกันทางด้านกู้อวิ๋นซีกับกู้หนานฟง จึงขาดการป้องกันช่วงขณะหนึ่ง!คืนนี้สีหน้าของกู้หนานฟงไม่ค่อยดีเท่าไรคล้ายว่าจะมีเรื่องหนักอกหนักใจเมื่อเห็นว่ากำลังจะเลยเที่ยงคืนไป กู้หนานฟงก็ให้กู้อวิ๋นซีเข้าไปพักผ่อนที่กระท่อมเล็กของนายพรานในป่า ส่วนตัวเขาก็หาที่นอนเอาข้างนอกในใจกู้อวิ๋นซีรู้สึกไม่สบายใจคืนนี้พี่ใหญ่มีสีหน้าขาวซีด แต่เมื่อนางจับชีพจรให้เขา กลับไม่พบความผิดปกติใดๆมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะทันใดนั้น บริเวณรอบๆ ก็มีลมพัดโหมกระหน่ำกู้อวิ๋นซีลุกขึ้นมานั่งบนเตียงอย่างรวดเร็ว กำมีดสั้นไว้ในมือ คลำทางในความมืด
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 90 เขาไม่มีทางมีพระชายาได้
คืนนี้กู้หนานฟงดูผิดปกติเมื่อเข้ากลางดึก สีหน้าของเขาก็เริ่มขาวซีดตอนนี้ที่เขาปรากฎตัวออกมา ก็ใช้กำแพงของกระท่อมไม้ช่วยพยุงตัวเอาไว้ ค่อยๆ เดินเข้ามาทีละก้าวแต่ว่าชัดเจนว่า เขารู้สึกร้อนใจ แต่ละก้าวล้วนเร่งรีบ มีหลายก้าวที่เกือบจะล้มขมำลงไปแล้ว"พี่ใหญ่..." กู้อวิ๋นซีตกใจ รีบเข้าไปอย่างรวดเร็ว "ท่านบาดเจ็บหรือ? ใครทำร้ายท่าน?""ข้าไม่เป็นไร ซีเออร์ อย่า...เข้ามา"ตอนนี้กู้หนานฟงกลับมองเพียงเยี่ยนอี พูดขึ้นอย่างร้อนรน "อย่า...ทำร้ายนาง นาง...ไม่ได้มีเจตนาไม่ดี"กู้อวิ๋นซีหันมามอง ถึงได้เห็นผู้หญิงชุดขาวที่ถูกฝ่ามือของเยี่ยนอีเข้าไปจนต้องนอนกองอยู่บนพื้นเป็นคนที่ไล่ตามพี่ใหญ่ตอนอยู่ที่พรรคไป๋ถันในวันนั้น คนที่ไม่ยอมให้พี่ใหญ่จากไปคนนั้น!"เขาคือผู้มีพระคุณของพี่ใหญ่!" กู้อวิ๋นซีรีบบอกเยี่ยนอีตกตะลึงนิดหน่อย ถึงค่อยถอนกำลังฝ่ามือออกผู้หญิงชุดขาวรีบดีดตัวลุกขึ้นทันที ไม่สนใจเลือดที่ไหลออกมาจากมุมปากของตัวเอง นางรีบเดินไปทางกู้หนานฟงอย่างรวดเร็วกู้อวิ๋นซีโบกมีดสั้นในมือ ขวางหน้านางเอาไว้ผู้หญิงชุดขาวรีบพูดว่า "สามวันผ่านไปแล้ว คืนนี้พิษกู่ในตัวเขาจะกำเริบ! ข้ามาเพื่อช่ว
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 91 คนที่อยู่กับนางเป็นใคร?
กู้อวิ๋นซีขมวดคิ้วมุ่น "ทำไม? ข้าเป็นไม่ได้เหรอ?"แววตาของมู่เฟยหย่ายังคงสงสัย "แต่ว่า จวินฉู่หลีไม่สามารถแต่งภรรยามีทายาทได้นี่นา!"กู้อวิ๋นซีคิดไปถึงวันนั้นทันที วันที่นางถูกวางยา ในช่วงที่สะลึมสะลืออยู่นั้น ได้ยินบทสนทนาระหว่างมู่หงยื่อและมู่อันหนิงขนาดมู่หงยื่อยังพูดว่า จวินฉู่หลีไม่สามารถแต่งภรรยามีทายาทได้"เหตุใดเจ้าจึงพูดเช่นนี้?" กู้อวิ๋นซีรู้สึกเกร็งเครียดในใจ แต่บนใบหน้าก็ไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรออกมามู่เฟยหย่าเป็นคนไม่คิดมาก นางกล่าวว่า "ตอนสมัยเด็กจวินฉู่หลีถูกพิษ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่สามารถถอนพิษได้ ทำได้เพียงอาศัยยาของพี่สาวข้าควบคุมพิษเอาไว้...""ดังนั้น พี่สาวเจ้ากับเสวียนอ๋อง รู้จักกันมานานแล้วอย่างนั้นเหรอ?" กู้อวิ๋นซีก็ไม่รู้ว่าเหตุใดตัวเองต้องใส่ใจเรื่องของพวกเขาด้วยบางที อาจจะแค่ประหลาดใจก็เป็นได้มู่เฟยหย่าพยักหน้าลง "รู้จักกันมาหลายปีแล้ว พี่สาวของข้าชอบเสวียนอ๋องมากมาโดยตลอด น่าเสียดายที่แม่ของข้าไม่อนุญาตให้พวกเขาอยู่ด้วยกัน"กู้อวิ๋นซีไม่ได้ถามเรื่องนี้ต่อวันนี้นางได้ยินจวินเย่เสวียนพูดว่า มู่อันหนิงเป็นหญิงศักดิ์สิทธิ์เกรงว่าคงจะเป็นประมาณว่า เป็นห
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 92 พอใจในตัวข้าไหม?
คืนนั้น ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีกเช้าวันต่อมา กู้หนานฟงตกใจตื่นขึ้นมา ก็บอกว่าจะรีบกลับไปเมืองฝานทันทีส่วนมู่เฟยหย่า แน่นอนว่าก็ยินดีที่จะตามเขากลับไปหนานหลิงเด็กคนนี้ ใส่ใจพี่ใหญ่ของนางจริงๆแต่การที่ไม่สามารถถอนพิษหนอนกู่ของพี่ใหญ่ได้ ยังไงก็เป็นอันตรายอยู่ดีเมื่อคืนกู้อวิ๋นซีนอนหลับได้อย่างไม่สบายใจเลย เอาแต่นอนฝันร้ายตลอดนางฝันไปถึงคืนวันแต่งงานฝันถึงผู้ชายที่ยืนอยู่ด้านหลังนางที่กำลังครอบครองนางอย่างบ้าคลั่งคนนั้นตอนที่นางหันหน้ากลับไป ก็เห็นว่าเขาส่งยิ้มอย่างเย็นชามาให้กับนาง "เป็นอย่างไร? พอใจในตัวข้าหรือไม่?"กู้อวิ๋นซีตกใจจนสะดุ้งตื่นขึ้นมาหลังจากที่ตื่นขึ้นมา ร่างกายเย็นเฉียบ เหงื่อแตกทั้งตัวนางจำเป็นที่จะต้องรีบกลับไป จำเป็นจะต้องพบฉู่หลีให้ได้!...ตอนที่ทั้งห้าคนมาถึงเมืองฝาน ก็ได้รับข่าวหนึ่งทันที เมื่อคืน ทหารอูฉงฝีมือดีกลุ่มหนึ่ง แอบข้ามแม่น้ำจินชวนมาเพื่อจะลอบโจมตีโชคดีที่เยี่ยนอีได้สั่งให้คนรีบส่งข่าวกลับมาก่อนแล้ว ทหารกลุ่มนั้นถึงได้ถูกพวกเขากำจัดทิ้งไปได้ทั้งหมด!"ล้วนเป็นความดีความชอบของซีเออร์!" กู้หนานฟงตบไหล่ของกู้อวิ๋นซีเบาๆ" เสวียนอ๋องม
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 93 ฉู่หลี มาแล้ว!
กู้อวิ๋นซีซัดเข็มเงินสองเล่มออกไปโดยสัญชาตญาณป้องกันตัวคิดไม่ถึงว่า พลังฝ่ามือของมู่อันหนิง กลับหายไปในพริบตาหายไปหมดเลย!รวบรวมพลังและเก็บกลับได้ขนาดนี้ วรยุทธ์ของผู้หญิงคนนี้สูงส่งถึงเพียงไหนกันเชียว แค่คิดก็รู้แล้วกู้อวิ๋นซีมองนางที่ถูกเข็มเงินของตัวเองซัดไปโดนด้วยใบหน้าเรียบเฉย แล้วก็ดูท่าทางที่ล้มลงไปบนพื้นราวกับได้รับบาดเจ็บหนักอย่างไร้อารมณ์ด้วยเช่นกันจังหวะที่มู่อันหนิงเก็บพลังจากฝ่ามือของนาง กู้อวิ๋นซีก็รู้แล้วว่าตัวเองตกหลุมพลางเข้าแล้วนอกศาลาริมน้ำ ร่างสูงเพรียวร่างหนึ่งกำลังเดินเข้ามาอย่างรวดเร็วมู่อันหนิงหันหน้ากลับไปมองเขา ขมวดคิ้วมุ่น "เย่เสวียน"จวินเย่เสวียนไม่ได้พูดอะไร สีหน้าเย็นชา ไม่แสดงอารมณ์อะไรเลยเขาเพียงกวาดสายตามองไปยังร่างของกู้อวิ๋นซี จากนั้นก็เดินไปอยู่ตรงหน้าของมู่อันหนิง ยื่นมือให้นางมู่อันหนิงค่อยๆ ยื่นมือออกไปอย่างอ่อนแรง อาศัยแรงจากฝ่ามือใหญ่ของเขา ฉุดตัวเองให้ลุกขึ้นมาแต่ก็คล้ายกับว่าตัวนางยังคงอ่อนแอมากอยู่ หลังจากที่ยืนขึ้นแล้ว ร่างกายก็อ่อนแรง ล้มลงไปในอ้อมแขนของจวินเย่เสวียนทันทีกู้อวิ๋นซีมองดูจวินเย่เสวียนจวินเย่เสวียนสีหน
Latest chapter
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 335 ขอโทษ
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 334 ได้ยินว่าเจ้ารู้วิชาดึงวิญญาณ
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 333 เขายังจะยกโทษให้นางไหม
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 332 ท่านทำอะไรไว้กับนางกันแน่
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 331 ลองทายดูว่าจะสนุกมากหรือไม่
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 330 ไม่เจอกันนาน
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 329 อย่างดีก็แค่ตายแล้วก็ข้ามเวลาไปอีกครั้ง
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 328 จวินเย่เสวียนข้าไม่รักท่านแล้ว
- บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์ บทที่ 327 โลกทั้งใบทิ้งเขาไปแล้ว
