บทที่ 133

“พี่ใหญ่ระวังตัวด้วย”

หรงซีพยักหน้าก่อนจะพุ่งตัวลงไปจากภูเขา

“แม่หนูน้อย พี่ใหญ่ของเจ้าต่อสู้เป็นหรือ?”

ป้าหวังกล่าวถามด้วยความประหลาดใจ

เจียงหวานหว่านกล่าวปิดบังว่า “ท่านพ่อให้คนมาสอนพี่ใหญ่ต่อสู้ตั้งแต่เด็กๆ แล้วเจ้าค่ะ”

ป้าหวังพยักหน้า สตรีและเด็กอย่างพวกเขาเหล่านี้ไม่กล้าย่างกรายลงไปจากภูเขา ทำได้เพียงแค่รอหรงซีกลับมาแจ้งข่าวเท่านั้น

หลังจากที่หรงซีลงไปจากภูเขา เขาก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของโจร

บ้านเรือนของชาวประมงเหล่านี้ล้วนแต่ถูกไฟเผาไหม้หมดแล้ว แผดเผาไปจนสิ้น

บนพื้นดินสีเหลืองตอนนี้กลับกลายเป็นสีแดงเลือด ศพนอนตายกลาดเกลื่อน

บุรุษในหมู่บ้านล้วนแต่ถูกฆ่าตายไปจนสิ้น ไม่มีใครมีชีวิตรอดแม้แต่คนเดียว

เขาตรวจสอบพลิกดูบาดแผลของศพ ทั้งหมดล้วนแต่ตายไปเพราะคมมีดทั้งสิ้น

นึกไม่ถึงเลยว่าโจรเหล่านี้จะต่อสู้ได้เก่งกาจถึงเพียงนี้ หรงซีรู้สึกแปลกใจมาก

เขาเดินไปข้างหน้าสองก้าว และพบกับศพของหมอติง

หมอติงตายตาไปศพไม่หลับตา หรงซีเห็นเช่นนี้จึงกำหมัดแน่นด้วยความแค้น

หรงซีนั่งยองลง ยื่นมือไปปิดตาศพของหมอติงอย่างช้าๆ

เขามองไปที่มือของหมอติง ศพหมอติงกำหมัดแน่น หรงซีคลายหมัดมือเขาออก