บทที่ 241

เลือดไหลออกจากปากไม่หยุด นอกจากลูกตาแล้ว ร่างกายไม่ขยับเขยื้อน

แค่กระบวนท่าเดียว!

ก็ปล่อยให้เขาที่มีชื่อเสียงไม่ดีสูญเสียพลังในการต่อสู้อีกครั้งอย่างสิ้นเชิง

"ตุนจื่อ!"

ดวงตาของโช่วหม่ากานจ้องมองจนเลือดแทบออก ปากคำรามว่า "แม่งเอ๊ย ฉันจะสับนายเป็นชิ้น ๆ!"

มีดแปดคมสองเล่มที่ยาวเกินหนึ่งฟุตปรากฏขึ้นในมือของโช่วหม่ากาน

ขณะที่เขาโบกมืออย่างรวดเร็ว แสงดาบสีเงินก็ทอแน่นเหมือนตาข่ายปกคลุมลั่วอู๋ฉางไว้

"ฉึกฉึก..."

ดาบพ่นพลังงานออกมามากกว่าสามนิ้ว

นี่คือดาบกังในตำนาน มีพลังทำลายล้างมากกว่าดาบธรรมดา

ลั่วอู๋ฉางยังคงยืนอยู่ที่เดิม สีหน้าสงบและปกติ

เขาโบกมือเบา ๆ และลมฝ่ามือโปร่งแสงก็ผ่านไปได้อย่างง่ายดายระหว่างตาข่ายคมดาบ โช่วหม่ากานเห็นได้ชัดเจนและตกตะลึง!

เขาไม่มีโอกาสหลบหนีเลย และความไร้พลังนี้ทำให้ผู้คนสิ้นหวังอย่างสุดซึ้ง

เขาเฝ้าดูอย่างช่วยไม่ได้ขณะที่ลมจากฝ่ามือตกลงบนหน้าอกของเขา

"ปึง..."

หน้าอกของโช่วหม่ากานจมลงในทันที

จากนั้นแผ่นหลังก็นูนขึ้น และเสื้อผ้าก็ระเบิดเป็นรูกลม

ลมฝ่ามือพัดผ่านร่างของเขาและตกลงบนผนังอย่างไม่ลดละ ก่อให้เกิดรอยฝ่ามือที่ชัดเจนลึกหลายนิ้ว

เขามองย้อนกล