Share
บทที่ 119 ฉันไม่ต้องการให้เจ้ารับผิดชอบ
Related chapters
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 120 เจ้ากล้าหลอกข้า
หลังจากฟังคำพูดของหนานมู่เจ๋อแล้ว หลิ่วเซิงเซิงก็รู้สึกเปรี้ยวและรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย"ข้าเข้าใจแล้ว"ขณะพูด เธอชักมือตัวเองออกแล้วพูดว่า "ดึกแล้ว ท่านอ๋องควรกลับไปได้แล้ว บ้านของข้าอยู่ใกล้ ๆ ไม่จำเป็นต้องไปส่ง"เมื่อเห็นว่าจู่ ๆ เธอก็เย็นชาหนานมู่เจ๋อจึงพูดว่า "เจ้าอารมณ์ไม่ดีเหรอ?""เปล่า แค่เข้าใจแล้ว"หนานมู่เจ๋อต้องการจับมือเธอ แต่เธอถอยหลังไปสองก้าวและถอยห่างจากเขา"สถานะท่านอ๋องนั้นสูงส่ง และข้าไม่คู่ควร""ข้าเคยพูดแล้ว...""เหตุผลที่เจ้าไม่รังเกียจก็เพราะเจ้าไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของข้า และเจ้าไม่รู้ว่าข้าเคยแย่แค่ไหน ถ้าเจ้ารู้ เจ้าจะไม่เป็นเช่นนี้"สีหน้าของหนานมู่เจ๋อเปลี่ยนไป "ไม่ว่าหน้าตาที่แท้จริงของเจ้าจะเป็นอย่างไร ไม่ว่าเจ้าจะเคยเป็นอย่างไร สิ่งที่ข้าชอบคือเจ้าในปัจจุบัน บอกว่าจะแต่งงานกับเจ้า ข้าก็จริงจัง"บนถนนมืดมนไม่มีใครอยู่ หากมีใครอยู่ ณ เวลานี้ พวกเขาคงจะตกใจกับน้ำเสียงของหนานมู่เจ๋ออย่างแน่นอนคิดดูว่าเขาเป็นเทพเจ้าแห่งสงครามผู้ครองสนามรบ แต่ถึงแม้เมื่อเขาพบกับฮ่องเต้ เขาก็ไม่เคยอ่อนโยนขนาดนี้มาก่อนแต่หลิ่วเซิงเซิงแค่มองเขาอย่างเงียบ ๆ เห็นได้ช
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 121 ไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน
ไม่ได้ยินคำตอบของหลิ่วเซิงเซิงเป็นเวลานาน หนานลั่วเฉินคิดว่าเธออาย"เจ้าคงไม่ได้อยากบินขึ้นไปบนกิ่งไม้และกลายเป็นนกฟีนิกซ์จริง ๆ ใช่ไหม? ตราบใดที่เป็นคุณชายผู้สูงศักดิ์เจ้าก็อยากใกล้ชิดหมดใช่ไหม? ไม่ใช่ข้าพูดไม่ดี อ๋องชางมีพระชายาอยู่แล้ว และพระชายาของเขาคนนั้นเป็นตัวละครที่โหดร้าย เมื่อก่อนตอนขี้เหร่ก็ทําสิ่งเลวร้ายมากมาย ความปรารถนาในการครอบครองอ๋องชางเกือบจะบ้าคลั่ง ถ้าเธอตั้งเป้ามาที่เจ้า เจ้าจะต้องเจอดีแน่""ยิ่งนับประสาอะไรกับตอนนี้ที่เธอกลายเป็นคนสวย มองจากสถานการณ์ตอนนี้ อีกไม่นาน เธอก็จะกลายเป็นที่โปรดปรานของอ๋องชางแล้ว ดังนั้นอ๋องชางจึงไม่เหมาะกับเจ้าเลย เจ้ารักษาระยะห่างจากเขาดีกว่า แต่ข้ายังไม่มีเมีย ถ้าเจ้าสามารถทําให้ข้าประทับใจเจ้าได้ บางทีข้าอาจช่วยให้เจ้าได้รับความมั่งคั่งตามที่เจ้าต้องการได้""..."ตัวเองพูดเยอะขนาดนี้ ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงไม่โต้ตอบเลย?หนานลั่วเฉินอดไม่ได้ที่จะดึงผ้าเช็ดหน้าออกจากใบหน้าของเขา จึงพบว่าไม่มีใครอยู่ในห้องสักคน...มุมปากของเขากระตุก ดีมากกลับทิ้งตัวเองไว้ที่นี่...เมื่อหลิ่วเซิงเซิงกลับมาถึงจวนอ๋องก็เป็นเที่ยงคืนแล้ว เธอกลับไปที่
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 122 บริจาคเลือดชามใหญ่
เมื่อหลิ่วเซิงเซิงไปถึงจวนแม่ทัพ แม่ทัพหลิ่วยังคงหมดสติอยู่บนเตียง และหลิ่วชูกำลังคุกเข่าอยู่ด้านนอกห้องพักด้วยใบหน้าซีดเซียว มีรอยตบบนใบหน้าอย่างชัดเจน เห็นได้ชัดว่าถูกทุบตีไม่น้อยเมื่อเห็นหลิ่วเซิงเซิงอุ้มหลิ่วเซียวฝานกลับมา หลิ่วชูก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย และยังมีความรู้สึกขอบคุณในสายตาอีกด้วยชิ่งฟางที่อยู่ด้านข้างเยาะเย้ย"ข้าคิดว่าเจ้าเด็กสารเลวคนนี้กลัวจนหนีไปแล้ว แต่ไม่คิดว่าเขาจะไปหาเจ้า เหมือนคำพูดโบราณที่ว่าลูกสาวที่แต่งงานแล้วก็เหมือนน้ำที่สาดทิ้งไป แล้วทำไมเจ้าถึงกล้ากลับมายุ่งเรื่องครอบครัวของพ่อแม่เจ้า?""คำโบราณไม่ได้บอกว่าพี่สาวกลับมาหาน้องชายไม่ได้ น้องชายข้าโดนรังแก ข้ากลับมาตัดสินไม่ได้เหรอ?"ชิ่งฟางมีความสุข "เจ้าสนิทกับเขาแค่ไหน? เจ้าพูดออกมาได้โดยไม่กลัวว่าจะทำให้คนอื่นหัวเราะ""ไม่ว่ายังไงก็สนิทกว่าเจ้า หมาดีอย่าขวางทาง"หลิ่วเซิงเซิงจ้องมองเธออย่างไม่ไว้หน้า หลังจากเอาไหล่กระแทกเธอแล้ว ก็เดินเข้าไปในห้องพักบางทีอาจเป็นเพราะได้ยินการทะเลาะกัน หลิ่วเซียวฝานก็ตื่นขึ้นมา "พี่สาว พี่สาว พวกเราถึงแล้วเหรอ?"หลิ่วเซิงเซิงวางเขาบนเก้าอี้ข้าง ๆ แล้วแตะหัวของ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 123 ไม่ได้ถูกวางยาพิษเลย
หลิ่วเซิงเซิงมองไปที่ชิ่งฟางด้วยรอยยิ้มและพูดว่า "ความรักที่ท่านมีต่อท่านพ่อสามารถตัดสินได้จากสวรรค์และโลก ความจริงใจของเจ้าไม่มีผู้ใดเทียบได้ คิดว่านอกจากเลือดของท่านแล้ว ก็ไม่มีอะไรที่เหมาะสมกว่านี้แล้ว"เมื่อฟังคำพูดของหลิ่วเซิงเซิง ใบหน้าของชิ่งฟางก็ซีดลงทันที"เจ้า เจ้าเหลวไหลอะไร...""หลิวเล่า ข้าพูดเหลวไหลหรือเปล่า?"การแสดงออกของหลิ่วเซิงเซิงเต็มไปด้วยความไร้เดียงสาหลิวเล่าปาดเหงื่อออกจากศีรษะแล้วพูดอย่างให้ความร่วมมือ " พระชายาพูดถูก หากอยากให้ท่านแม่ทัพหายดี ผู้ที่รักท่านแม่ทัพอย่างแท้จริงต้องบริจาคเลือดหนึ่งชาม...""แคกแคก..."หลิ่วหย่งไออย่างรุนแรงบนเตียง ใบหน้าชราของเขาซีดลงด้วยความกลัว "ต้องดื่มเลือดมนุษย์เหรอ? ถ้าไม่ดื่มจะเกิดอะไรขึ้นกับข้า?""ตาย"หลิ่วเซิงเซิงกล่าวว่า "นี่คือสิ่งที่หลิวเล่าพูด ท่านไม่เชื่อคำพูดของหลิวเล่าเหรอ?""แคกแคกแคก..."บางทีมันอาจเป็นผลทางจิตวิทยา หลิ่วหย่งหายใจไม่ออกหลังจากไอ ในขณะนี้ เขารู้สึกว่ากระดูกทั้งหมดในร่างกายของเขาเริ่มเจ็บ "เร็วเข้า เอาชามมา!"เขาคือกระดูกสันหลังของครอบครัวนี้!เขาห้ามเป็นอะไร!ชิ่งฟางตกใจมากจนทรุดตัวล
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 124 ไม่มีอะไรเปรียบเทียบได้เลย
หลิ่วเซิงเซิงยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ขอบคุณฮูหยินสำหรับคำชม"หลังจากพูดอย่างนั้น เธอมองไปที่หลิ่วหย่งแล้วพูดว่า "ข้าเดาว่าท่านพ่อรู้ทุกอย่างแล้วและความจริงก็ถูกเปิดเผยต่อสาธารณชนแล้ว ลูกสาวจะไม่รบกวนการพักผ่อนของท่านพ่อแล้ว ขอลา"พูดจบเธอก็หันหลังกลับและเดินออกไป เมื่อเธอเดินไปข้าง ๆ หลิ่วเซียวฝาน เธอก็แตะหัวของเขา"ไปกันเถอะ"หลิ่วเซียวฝานพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง มือข้างหนึ่งจับหลิ่วชู และมืออีกจับหลิ่วเซิงเซิง จากนั้นทั้งสามก็เดินออกไปอย่างสบายใจหลิวเล่าปาดเหงื่อออกจากหน้าผากแล้วถอยกลับไปอย่างเงียบ ๆน่ากลัวเกินไป แผนการของสาวน้อยคนนี้น่ากลัวเกินไปอย่างไรก็ตาม เธอสามารถเล่นกับฮูหยินของท่านแม่ทัพคนปัจจุบันได้ตั้งแต่อายุยังน้อย กลัวว่าไม่มีนางสนมคนใดในวังจะเก่งเท่าเธอขณะที่ทุกคนออกไปทีละคน ชิ่งฟางก็ไม่ได้ขยับตัวเป็นเวลานานเธอกลายเป็นฮูหยินของท่านแม่ทัพไม่เพียงเพราะความงามของเธอเท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะแผนการและสติปัญญาของเธอด้วยแต่เธอไม่เคยคิดเลยว่าในช่วงเวลาสั้น ๆ เช่นนี้ เธอจะถูกเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ เข้ามาล้อเล่น...แม้แต่ทุกย่างก้าวตัวเองก็คาดไม่ถึงและไม่มีพลังที่จะต้านท
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 125 ถ้าเป็นความงามทางการแพทย์ล่ะ
หลิ่วเซิงเซิงพูดเพียงว่า "มีผู้หญิงมากมายในโลกนี้ และพวกเธอก็มีหุ่นเกือบเท่า ๆ กัน มันเป็นเพียงท้องฟ้าอันมืดมิดเท่านั้นที่ทำให้พวกเจ้ามองผิด"หลังจากพูดเช่นนั้น เธอก็เร่งฝีเท้าแล้วจากไปจิ่งฉุนหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาจิบ จากนั้นวางแก้วลงพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า โดยไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่หลังจากกลับมาที่จวนชิงเฟิงแล้ว หลิ่วเซิงเซิงก็นั่งบนชิงช้าเป็นเวลานานโดยไม่สงบลงดูเหมือนว่าตัวตนของตัวเองไม่สามารถปกปิดได้เป็นเวลานาน หนานมู่เจ๋อสามารถจำตัวเองเป็นตัวเองหลังจากดื่มเหล้า ถ้าเขาตรวจสอบจริงจังจะต้องหาเบาะแสเจอถ้าหนานมู่เจ๋อไม่มีอคติกับตัวเอง บางทีเขาอาจจะรู้จักตัวตนของตัวเองมานานแล้ว...ดูเหมือนว่าตัวเองต้องเร่งแผนและทำให้พลังของตัวเองคงที่ก่อนที่จะถูกค้นพบ เพื่อที่จะได้ไปจากที่นี่ได้หลังจากรับประทานอาหารแล้ว หลิ่วเซิงเซิงก็ไม่สามารถหยุดพักได้อีกต่อไป เมื่อมืดแล้ว เธอก็ปีนข้ามกำแพงแล้วจากไปอีกครั้งใช้เวลาไม่นานเธอก็มาถึงร้านร้อยปีในเวลานั้นหลิวเล่าทำงานเสร็จแล้วและกำลังจะกลับบ้าน เมื่อเห็นหลิ่วเซิงเซิง เขาก็ดูประหลาดใจเล็กน้อย"แม่นางเซินเอ๋อ ไม่ใช่ พระชายา ท่านมาทำไม?"หลิ่วเ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 126 ความคิดนี้กล้าหาญเกินไป
หลิ่วเซิงเซิงยืนขึ้นและพูดต่อ "ข้าจะส่งใบสั่งยาและสิ่งอื่น ๆ ไปให้ท่านเร็ว ๆ นี้ ไม่จำเป็นต้องทำผลิตภัณฑ์มากเกินไปในตอนแรก ข้าจะทำอย่างละร้อยชิ้น พอร้านเราเปิดแล้ว พวกท่านก็ทําตามวิธีการทําบนใบสั่งยา ก็น่าจะทําของออกมาได้แล้ว ที่เหลือค่อยส่งให้ข้า"ขณะที่เธอพูด เธอก็จิบชาอีกครั้งแล้วพูดว่า "มันดึกมากแล้ว หลิวเล่า ปรดกลับไปพักผ่อนก่อน ลาก่อน"หลังจากพูดอย่างนั้น หลิ่วเซิงเซิงก็จากที่นั่นไปอย่างเร่งรีบเหมือนกับตอนที่เธอมาแต่หลิ่วเซิงเซิงไม่ได้กลับไปจวนอ๋องชาง แต่หันกลับมาและไปท่านมาอีกแล้วปัจจุบันมู่ชิงชิงอาศัยอยู่ที่ท่านมาอีกแล้ว ทันทีที่หลิ่วเซิงเซิงไปก็ตรงไปที่ห้องของเธอ ในขณะนี้เธอยังไม่หลับและนั่งอยู่ข้างเตียงยุ่งอยู่กับอะไรเธอแปลกใจเล็กน้อยที่เห็นหลิ่วเซิงเซิง"เซินเอ๋อ ดึกขนาดนี้แล้ว เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?""เปล่า ฉันแค่มีเรื่องจะคุยกับเจ้า"มู่ชิงชิงมองดูเธออย่างว่างเปล่า "วันนี้เจ้าเรียนวิชาตัวเบามาทั้งวัน ไม่เหนื่อยเหรอ?""นิดหน่อย ข้านอนไม่หลับ""เห้อ ข้าก็นอนไม่หลับเหมือนกัน เมื่อสองวันที่ผ่านมาข้ามองหาร้านอยู่แต่เห็นอยู่สองร้าน ทั้งสองร้านใหญ่มาก ใหญ่เป็นสองเท่า
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 127 พวกเจ้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง
ทันทีที่เขาเปิดปาก ชายอีกคนก็พูดเช่นกัน "ยังไงก็ไม่มีอะไรจะเสีย หากเราสามารถใช้โอกาสนี้เพื่อเผยแพร่พี่น้องของเราไปทั่วประเทศ อ๋องชางจะไม่สามารถหาเราได้ รอให้ร้านยาเปิดแล้ว เราก็ช่วยขายยา ไม่ต้องช่วยคนอื่นรักษาตัว ถึงตอนนั้นเราทุกคนเป็นเจ้านายเล็ก ๆ จะไม่มีใครสงสัยตัวตนของเรา ไม่นานเราก็ไม่ต้องหลบซ่อนตัวอีกต่อไป"อี้โจวเงียบไปนาน "ลองดูได้จริง ๆ ชื่อเสียงของหลิวเล่าดังมาก ไม่มีใครคิดว่าเขาจะมีปฏิสัมพันธ์กับพวกเรา..."เมื่อเห็นว่าทั้งสามคนเห็นด้วย หลิ่วเซิงเซิงก็หันไปมองอี้เฉินอีกครั้งอี้เฉินเกาหัวแล้วพูดว่า "ในเมื่อพวกเจ้าไม่มีข้อโต้แย้งใด ๆ ข้าก็ทำได้ ตราบใดที่ไม่ยึดติดกับร้านใดร้านหนึ่งไปตลอดชีวิต"เมื่อเปรียบเทียบกับความพยายามดั้งเดิมของมู่เหยียนซีในการสร้างสาขาทั่วประเทศโดยการผนวกแก๊งอื่น ๆ การขยายอำนาจในรูปแบบของร้านขายยานี้มีความเป็นไปได้มากกว่าอย่างเห็นได้ชัดบางทีการทำเช่นนี้อาจจะได้รับการสนับสนุนมากขึ้นในอนาคต แก๊งจะใหญ่ขึ้นและพลังจะมีเสถียรภาพมากขึ้น...อี้เฉินมองดูหลิ่วเซิงเซิงตรงหน้าเขาอย่างเงียบ ๆ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความชื่นชมนึกไม่ถึงว่านี่จะเป็นความคิดของสาวน้อ
Latest chapter
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 297 เรียกข้าว่าหมอหลิ่วก็ได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 296 อาจเป็นโรคระบาดจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 295 สงครามครั้งนี้ยังไม่สามารถรบได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 294 เจ้าจะตบข้าได้ยังไง
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 293 กลับมาเป็นเหมือนเดิมภายในไม่กี่วัน
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 292 ทำตัวเองจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 291 ไม่กล้าออกไปพบปะผู้คนอีก
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 290 พูดแล้วก็เป็นความเข้าใจผิด
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 289 อ๋องชางเชิญท่านไปงานเลี้ยง
