Share
บทที่ 127 พวกเจ้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง
Related chapter
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 128 ความบริสุทธิ์ของผู้หญิงสําคัญที่สุด
"จัดการพื้นที่ เจ้าคือองค์ชายสอง?"มู่ชิงชิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยใบหน้าหนานลั่วเฉินเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ "ใช่แล้ว คือข้าเอง"เมื่อเห็นใบหน้าที่สงบหลิ่วเซิงเซิง เขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า "ไม่ใช่ สาวน้อย ทำไมเจ้าไม่แปลกใจเลย?"หลิ่วเซิงเซิงรู้จักตัวตนของเขามาเป็นเวลานาน ดังนั้นแน่นอนว่าเธอจะไม่แปลกใจ แต่เมื่อเขาถามคำถามนี้ ก็รีบพูดด้วยความร่วมมือกัน "ว้าว ที่แท้เป็นองค์ชายสองนี่เอง ข้าประหลาดใจมากจนพูดไม่ออก!"น้ำเสียงที่พูดเกินจริงนี้ทำให้หนานลั่วเฉินรู้สึกเขินอายเล็กน้อย และรู้สึกอยู่เสมอว่ากำลังล้อเลียนตัวเอง"หยุดเดินเล่นแถว ๆ นี้ได้แล้ว ยังดีที่เจอข้า ถ้าเจอเสด็จพี่ข้าล่ะก็ ข้าเกรงว่าเจ้าจะกลายเป็นศพไปแล้ว รีบออกไปเถอะ"หลังจากพูดเช่นนั้น หนานลั่วเฉินก็เดินกลับไปไม่ไกลแล้วขึ้นหลังม้ามู่ชิงชิงกระซิบ "เซินเอ๋อ เจ้าเคยเจอองค์ชายสองไม่ใช่เหรอ?""อืม""งั้นทำไมเมื่อกี้เจ้าไม่ทำความเคารพ?""เขาไม่รู้ว่าข้าจำเขาได้ ชู่…"หลิ่วเซิงเซิงทำท่าทาง และเมื่อเธอเห็นหนานลั่วเฉินจากไป เธอก็พูดว่า "วันนี้ข้าเรียนแค่นี้ กลับก่อน"ขณะที่กำลังพูด ลูกศรก็ยิงมาในทิศทางนี้อย่างรวดเร็วใน
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 129 นางนี่ใช้อาวุธลับ
ทันทีที่เธอรีบออกไป เสียงตะโกนในรถม้าก็ดังขึ้น"ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!..."ในเวลาเดียวกัน คนรอบ ๆ รถม้าก็มองไปที่มู่ชิงชิงเช่นกัน เมื่อพวกเขาเห็นว่าเขายังเป็นเด็กใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจ"เด็กเหลือขอคนนี้มาจากไหน?""คงไม่ใช่อยากจะเป็นวีรบุรุษช่วยสาวใช่ไหม?""มันตลกมาก ดูสิว่าเขาอ่อนแอแค่ไหน พวกเจ้าสองคนไปจัดการเขาซะ""..."ในขณะที่กำลังพูด โจรทั้งสองก็เข้ามาใกล้มู่ชิงชิงอย่างรวดเร็วเห็นแต่มู่ชิงชิงวิ่งเข้ามา เตะหนึ่งในนั้นออกไป จากนั้นกำหมัดของเขาและชกหน้าอีกฝ่าย อย่างไรก็ตามเธอเป็นผู้หญิงและเธอก็ไม่มีกำลังมากนัก ด้วยหมัดเดียวชายคนนั้นก็แค่ศีรษะของเขาเอียงหลังจากถูกทุบตี แต่เขาก็ยังคงยืนนิ่งอยู่โจรที่ถูกเตะลงรีบลุกขึ้น "นังนี่ ที่แท้เคยฝึกฝนมา ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขากล้าเข้ามายุ่งเรื่องของเรา!"โจรอีกคนต่อยเข้าไปและทำให้มู่ชิงชิงล้มเมื่อเห็นมู่ชิงชิงถูกล้มลง หลิ่วเซิงเซิงก็ตบหน้าผากของเธอแล้วเดินออกไปในที่สุด"ในเวลากลางวันแสก ๆ ฉุดสาวก้ว่าเยอะแล้ว ยังอยากฆ่าคนอย่างโจ่งแจ้งขนาดนี้ พวกเข้าเก่งเกินไปแล้ว"เมื่อได้ยินเสียงของผู้หญิง กลุ่มผู้ชายก็ตื่นเต้นและมองไปที่
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 130 ช่วยเจ้าเรื่องนี้ไม่ได้
ผู้หญิงในรถไม่เรียบร้อย หลิ่วเซิงเซิงก็ไม่ได้จ้องมองเธออีกต่อไป กลับลดม่านรถลงแล้วรอให้เธอแต่งตัวแล้วออกมาศพนอนอยู่รอบ ๆ รถม้า ชายวัยกลางคนที่อยู่บนพื้นสาปแช่งอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็ตายไปและบริเวณโดยรอบก็เงียบสนิทในที่สุดผู้หญิงคนนั้นเห็นเหตุการณ์เช่นนี้เมื่อเธอลงจากรถผู้หญิงที่เหมือนนางฟ้ายืนเงียบ ๆ และที่เท้าของเธอก็มีกลุ่มโจรที่ต้องการจะรังแกเธอเมื่อกี้นี้...ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความหวาดกลัว เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ จะทำสิ่งนี้ได้จริงหรือ?ผู้หญิงที่อ่อนแอเช่นนี้กลับสามารถเอาชนะโจรได้มากมาย..."ไม่เป็นไรแล้วก็กลับไปเถอะ แม่นางมาทำอะไรในถิ่นทุรกันดารนี้?"เมื่อได้ยินเสียงของหลิ่วเซิงเซิง ผู้หญิงคนนั้นก็กลับมามีสติสัมปชัญญะอีกครั้ง จากนั้นจึงคุกเข่าลงกับพื้นพร้อม"ขอบคุณแม่นางที่ช่วยชีวิตข้า ขอบคุณ!"หลิ่วเซิงเซิงถอนหายใจด้วยความรู้สึกที่หลากหลายในใจ บางทีมู่ชิงชิงอาจจะพูดถูกหลังจากปิดมานานหลายปี หัวใจก็เย็นชา หากได้ลงมือทำตั้งแต่เนิ่น ๆ อาจจะสามารถรักษาบางสิ่งบางอย่างไว้ได้แต่จู่ ๆ หญิงสาวที่อยู่บนพื้นก็เริ่มร้องไห้ "บุญคุณอันใหญ่หลวงของแม่นาง ข้าไม่รู้จะตอบแทนอย่างไร ยอม
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 131 เคยเห็นใบหน้าที่แท้จริงของเธอ
เมื่อฟังคำล้อเล่นของเพื่อน หนานลั่วเฉินกลับหัวเราะไม่ออก"หุบปากให้หมด ให้พวกเจ้ามาดูเรื่องตลกกันเหรอ?"กลุ่มชายหนุ่มยักไหล่แล้วหุบปากการแสดงออกของหนานลั่วเฉินน่าเกลียดอย่างไม่อาจอธิบายได้"สาวน้อยคนนั้นเป็นหมอ ไม่ใช่นักฆ่า คน ๆ หนึ่งจะฆ่าคนได้มากมายขนาดนี้ได้อย่างไร ที่นี่มีศพมากมายแต่หาที่ไหนไม่ได้แล้ว แต่เธอกลับหายตัวไป สันนิษฐานว่าต้องตกอยู่ในอันตราย พวกเจ้าไปหารอบ ๆ ถ้าเห็นผู้หญิงคนไหน ก็พามาหาข้าทันที ถ้าเห็นผู้หญิงตกอยู่ในอันตราย ก็รีบช่วยเหลือทันที เข้าใจแล้วใช่ไหม?"ดูเหมือนสัมผัสได้ถึงความจริงจังของหนานลั่วเฉิน ชายหนุ่มจึงไม่กล้าพูดตลกอีกต่อไป พวกเขาพยักหน้าและขี่ม้าไปในทิศทางที่ต่างกันมู่ชิงชิงมองไปทางซ้ายและขวาอย่างกังวล ราวกับว่าคิดว่าหลิ่วเซิงเซิงจะซ่อนตัวอยู่ใกล้ ๆ หรือเปล่า แต่หลังจากมองอยู่นานก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของหลิ่วเซิงเซิงหนานลั่วเฉินพูดด้วยความโกรธ "เจ้ามองแบบนี้จะเห็นคนได้ที่ไหน? เธอจะแอบซ่อนหากับเจ้าในพงหญ้าอยู่หรือไง?"มู่ชิงชิงลดสายตาลง สายตาเต็มไปด้วยความกังวลหนานลั่วเฉินกล่าวเสริมว่า "หน้าหล่อก็เป็นเพียงหน้าหล่อเท่านั้น และมันไม่ได้ช่วยอะไรเลย ข
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 132 บุกรังโจรคนเดียว
หลิ่วเซิงเซิงไม่ได้ส่งเสียงใด ๆ แต่รีบซ่อนตัวอยู่ข้าง ๆ กระท่อม เมื่อคนที่อยู่ข้างออกมาหมด ก็ขว้างเข็มเงินไปตรง ๆ ไม่นานก็ทำให้คนหลายคนล้มลงราบรื่นมาก!โจรเหล่านี้ดูเหมือนจะไม่มีสติปัญญากลับไม่มีคนเห็นว่าออกมาแล้วจะโดนทำให้ล้มลง ยังวิ่งออกมาเรื่อย ๆลองคิดดูแล้ว ถ้ามีสติปัญญาคงไม่มาเป็นโจร...หลิ่วเซิงเซิงซ่อนตัวอยู่นอกกระท่อม วางยาพิษทุกคนที่ออกมา จนกระทั่งเธอไม่ได้ยินการเคลื่อนไหวใด ๆ อีกต่อไป เธอจึงเปิดประตูกระท่อมแล้วเดินเข้าไปพอเข้าไปก็มีกลิ่นเหม็น เห็นเตียงหลายเตียงในกระท่อมแคบ ๆ และมีชามข้าวอยู่มากมายข้างเตียงแต่ละเตียง ราวกับว่าไม่ได้ทำความสะอาดเลย...เธอบีบจมูกแล้วเดินออกไป จึงพบว่ามีคนหนึ่งที่ถูกล้มลงและยังคงดิ้นรนอยู่ ตอนนี้เขาปีนขึ้นไปถึงปากถ้ำแล้วตะโกนสุดกำลัง "หัวหน้าระวัง..."หลิ่วเซิงเซิงตกใจและรีบวิ่งไปเชือดคอของเขาแต่เสียงตะโกนได้แจ้งเตือนผู้คนในถ้ำแล้ว และคนกลุ่มใหญ่ก็หลั่งไหลออกมาจากถ้ำทันที"เกิดอะไรขึ้น?""เร็วเข้า รีบบอกหัวหน้า! มีคนโจมตีพวกเรา!""ให้ตายเถอะ ใครกล้ามาโจมตีเราที่นี่?""..."มองกลุ่มคนแล้วกลุ่มเล่า สีหน้าหลิ่วเซิงเซิงไม่น่าดูแล้ว
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 133 นี่ไม่เหมือนนิสัยของเจ้า
พวกโจรถือธนูและลูกธนูด้วยความโกรธ เล็งไปที่หลิ่วเซิงเซิงและเปิดการโจมตีอีกครั้งก่อนที่หลิ่วเซิงเซิงจะทันโต้ตอบ ก็เห็นลูกธนูนับไม่ถ้วนยิงมาทางตัวเองเธอกลิ้งไปกับพื้นกลิ้งเข้าไปในป่าข้าง ๆ อีกครั้ง พอสงสัยว่าใครเป็นคนยิงธนูก็มีเสียงม้าดังขึ้น เมื่อเงยหน้าขึ้น ก็เห็นร่างหนึ่งขี่ม้าด้วยความเร็วสูงมา ชายคนนั้นก้มลงอุ้มเธอขึ้นหลังม้ากระบวนการทั้งหมดรวดเร็วมาก หลิ่วเซิงเซิงเพิ่งได้สติก็ถูกกอดไว้ในอ้อมแขนของใครบางคนแล้ว"ท่านอ๋อง?"หลิ่วเซิงเซิงเต็มไปด้วยความตกใจ ทำไมหนานมู่เจ๋อถึงปรากฏตัวที่นี่?และเขามาที่นี่เพียงลำพัง แม้แต่เสี่ยวเจียงก็ไม่ได้อยู่ เป็นไปได้ไหมที่เขามาที่นี่เพื่อตามหาตัวเองโดยเฉพาะ?ตอนที่หลิ่วเซิงเซิงสับสน ลูกธนูก็พุ่งเข้าที่ตูดของม้า ทันใดนั้นม้าก็ดิ้นรนทุรนทุรายและพยายามเหวี่ยงทั้งสองออกไปอย่างบ้าคลั่ง"กอดข้าไว้ให้แน่น"ทันทีที่พูดจบ หนานมู่เจ๋อก็พลิกตัวและกระโดดลงจากหลังม้าโดยมีหลิ่วเซิงเซิงอยู่ในอ้อมแขนของเขา!หลิ่วเซิงเซิงสับสนอย่างสิ้นเชิง เธอไม่เข้าใจว่าทำไมหนานมู่เจ๋อถึงมาปรากฏตัวที่นี่ และไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงมาช่วยตัวเองเพียงลำพัง?มีทั้งตกใจและประ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 134 ถ้าอย่างนั้นก็หย่ากับพระชายาของเจ้า
หลิ่วเซิงเซิงเลิกคิ้วแล้วพูดว่า "มันค่อนข้างคล้ายกัน แต่สิ่งนี้มีชื่ออื่น แน่นอนว่าบอกไปเจ้าก็ไม่เข้าใจ อย่างไรก็ตามแค่จัดการกับคนเหล่านี้ทั้งหมดก็พอ"หนานมู่เจ๋อมองไปที่หลิ่วเซิงเซิงด้วยความตกใจเล็กน้อย "เจ้ามีอาวุธแบบนี้กี่อัน?""ไม่มาก แค่สิบกว่าอัน..."หลิ่วเซิงเซิงพูดอย่างเชื่องช้า "ถ้ามีเยอะ ทำไมข้าต้องวิ่งไปหนีไปมาด้วย? โยนอันหนึ่งตรงนี้ โยนอันหนึ่งตรงนั้นแล้ว แต่เจ้าก็รู้ว่าของแบบนี้ไม่สามารถโยนเข้าไปในป่าได้ มิฉะนั้นป่าทั้งหมดจะถูกไฟไหม้ ดังนั้นข้าจึงให้เจ้าพาพวกเขามาที่โล่งนี้และต้องรวมตัวกันถึงจะดี ไม่อย่างนั้นใช้อาวุธอื่นดีกว่า"หนานมู่เจ๋อไม่ได้พูด นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นดินปืนเช่นนี้ มันดูเหมือนลูกบอลสีดำลูกเล็ก ๆ เขาไม่คิดว่ามันจะมีผลกระทบใหญ่แบบนี้หากสามารถนำไปใช้กับสนามรบได้...บางทีเหมือนเดาได้ว่าหนานมู่เจ๋อกำลังคิดอะไรอยู่ หลิ่วเซิงเซิงก็อธิบายอย่างรวดเร็วว่า "ข้าไม่รู้วิธีทำสิ่งนี้ ดังนั้นเจ้าไม่ต้องคิดมาก นี่เป็นเพียงสิ่งที่ข้าใช้เพื่อปกป้องตัวเอง"ขณะที่พูด หลิ่วเซิงเซิงก็เดินเข้าไปในถ้ำ "แม่นางคนนั้นเข้าไปนานขนาดนี้ก็ยังไม่ออกมา พวกเราเข้าไปดูกันเถอะ ถ้
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 135 แม้ว่าจะไม่ได้ช่วยอะไร
หนานมู่เจ๋อยังคงเงียบและไม่โต้ตอบใด ๆ เลยหลิ่วเซิงเซิงโบกมือไปในอากาศ "ถามเจ้าอยู่นะ? มีเรื่องอะไรเราออกไปได้แล้วค่อยคุยกัน?""ถ้าเจ้าชอบคนนั้นจริง ๆ ข้าก็จะไม่บังคับเจ้า"หลังจากนั้นเป็นเวลานาน หนานมู่เจ๋อก็เปิดปากของเขาในที่สุดทันใดนั้นเขาก็คว้ามือของหลิ่วเซิงเซิงแล้วดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขน ก่อนที่เธอจะโต้ตอบ เขาก็กระโดดกลับขึ้นไปที่พื้นด้วยการกระโดดเบา ๆด้วยแสงคบเพลิงสลัว ในที่สุดหลิ่วเซิงเซิงก็มองเห็นได้อีกครั้งเธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก "โชคดีที่พวกโจรเหล่านั้นไม่ได้ใส่ใบมีดหรือไม้เข้าไปในรูนี้ ไม่เช่นนั้นเราคงจะตายกันไปแล้ว"หนานมู่เจ๋อเพียงแค่มองเธออย่างเงียบ ๆ "คำพูดของเจ้าเมื่อกี้จริงจังหรือเปล่า?""อะไร?""ถ้าข้าหย่ากับเมีย เจ้าจะยอมแต่งงานกับข้าไหม?""แม่นาง พวกเจ้าไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"ทันใดนั้นก็มีเสียงหงหลิงดังออกมาจากถ้ำ เห็นเธอและหญิงสาวหลายคนรีบวิ่งออกมาจากถ้ำ "ข้าลืมบอกไป ในถ้ำนี้มีกับดักมากมาย ข้าเคยมาที่นี่มาก่อน สามารถหลบได้ พวกเจ้าไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"หลิ่วเซิงเซิงส่ายหัวมองดูกลุ่มหญิงสาวที่เชื่อฟังอยู่ข้างหลังเธอ แค่พูดว่า "ไม่เป็นไร ออกไปจากที่นี่กันก่
Latest chapter
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 297 เรียกข้าว่าหมอหลิ่วก็ได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 296 อาจเป็นโรคระบาดจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 295 สงครามครั้งนี้ยังไม่สามารถรบได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 294 เจ้าจะตบข้าได้ยังไง
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 293 กลับมาเป็นเหมือนเดิมภายในไม่กี่วัน
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 292 ทำตัวเองจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 291 ไม่กล้าออกไปพบปะผู้คนอีก
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 290 พูดแล้วก็เป็นความเข้าใจผิด
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 289 อ๋องชางเชิญท่านไปงานเลี้ยง
