Share
บทที่ 135 แม้ว่าจะไม่ได้ช่วยอะไร
Related chapter
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 136 ไม่มีใครสามารถชอบเจ้าได้
"จะมีสถานการณ์อะไรได้? ไม่ใช่ว่าเจ้าชอบหน้าหล่อคนนั้นเหรอ? เขาชอบเจ้าหรือเปล่า?"หนานลั่วเฉินเยาะเย้ย "ไม่เข้าใจสายตาของเจ้าจริง ๆ มีความเป็นลูกผู้ชายไม่เอา กลับเอาไอ้หน้าหล่อ"หลิ่วเซิงเซิงพูดไม่ออกหน้าหล่ออะไร?มู่ชิงชิงเป็นผู้หญิงไหม?เป็นเรื่องปกติที่เธอจับมือกับผู้หญิงไม่ใช่เหรอ?แต่ก็ไม่สามารถพูดได้อย่างชัดเจนว่า ตอนนี้มู่ชิงชิงแค่อยากเปลี่ยนสถานะและใช้ชีวิตให้ดี ๆ ตัวเองไม่สามารถเปิดเผยการแต่งตัวเป็นผู้ชายของเธอได้ ดูเหมือนว่าในอนาคตก็ต้องควบคุมตัวเองหน่อย ไม่สามารถแตะเนื้อต้องตัวเธอตามอำเภอใจได้พวกเขาลงมาจากภูเขาโดยไม่รู้ตัว และหนานลั่วเฉินก็ยังอยู่ข้าง ๆ เธอ"องค์ชายสองไม่มีเรื่องของตัวเองให้ไปทำเหรอ? ทำไมถึงตามข้าอยู่ได้?""ทางลงเขาก็มีอยู่ทางเดียว กลับเมืองก็ต้องไปทางนี้ เจ้าจะพูดได้อย่างไรว่าข้าตามเจ้ามา"หลิ่วเซิงเซิง "..."ก็ได้ ช่างเขาเถอะแต่หนานลั่วเฉินมีสีหน้าเต็มไปด้วยการนินทาว่า "จะว่าไปแล้ว ข้าไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทําไมเจ้าถึงปฏิเสธเสด็จอาคงไม่ใช่เพื่อหว่านเสน่นะ"หลิ่วเซิงเซิงกลอกตามาที่เขาและอดไม่ได้ที่จะพูดว่า "มีผู้หญิงคนไหนที่องค์ชายสองเกลียดมากเป
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 137 คนไร้หัวใจ
"เธอเป็นคนแบบไหนข้ารู้ดี ไม่ต้องให้เจ้ามาพูดพล่อยต่อหน้าข้า?"หนานลั่วเฉินจ้องมองที่เสี่ยวเหลียนอย่างไร้ความปราณีเสี่ยวเหลียนพูดด้วยความโกรธ "ท่านไม่รู้อะไรเลย ท่านไม่เคยเห็นเธอล่อลวงผู้ชาย นอกจากสองคนนั้นแล้ว เธอยังล่อลวงผู้ชายคนอื่น ๆ ด้วย ทุกครั้งที่ข้าเห็น เธอแค่สวมหน้ากากและแสร้งทําเป็นลึกลับ ทําให้คนอยากรู้ว่าหน้าตาที่แท้จริงของเธอเป็นอย่างไร ไม่แน่ว่าเธออาจจะดูน่าเกลียด ขี้เหร่ไม่สามารถเจอใครได้เลย""ถ้ายังพูดแบบนั้นอีก เชื่อไหมว่าข้าจะตบเจ้า?"หนานลั่วเฉินจ้องมองเธออย่างเย็นชา "ความอิจฉาทำให้คนไร้ยางอาย เจ้าก็ไม่ดูว่าปากของเจ้าตอนนี้น่าขยะแขยงแค่ไหน ข้าขอเตือนเจ้า ต่อไปเจอเธออีกก็ออกไปให้ไกล ๆ ให้ข้าเห็นว่าเจ้ารังแกเธอ ข้าจะตบเจ้าจริง ๆ"ใบหน้าเสี่ยวเหลียนกลายเป็นสีแดงหลังจากถูกด่า และเธอก็มองไปที่หลิ่วเซิงเซิงอย่างสั่นเทา"เจ้าใช้วิธีการอะไร เจ้า...""ไม่ต้องสนใจผู้หญิงเลวคนนี้และห่อเสื้อผ้าทั้งหมดในร้านนี้ให้กับแม่นางคนนี้"หนานลั่วเฉินขี้เกียจเกินไปที่จะมองเสี่ยวเหลียนอีกครั้ง แต่มองเถ้าแก่ที่ตกตะลึงอยู่ข้าง ๆ แล้วพูดว่า "อึ้งอยู่ทําไม? ยังต้องให้ข้าลงมือเองอีกเหรอ?
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 138 ให้เขาขอโทษข้าก่อน
ที่จริงแล้วหลิ่วเซิงเซิงไม่ได้คำนึงถึงเรื่องนี้เลย วันเกิดของฮองเฮาเกี่ยวอะไรกับเธอ?สิ่งที่เธอทำได้มากที่สุดคือไปที่พระราชวังเพื่อทานอาหาร และไม่จำเป็นต้องวุ่นวายอะไรมากแต่ป้าหวังและเสี่ยวถังสนใจมาก พอเข้าไปในบ้านก็เอาน้ํามาอาบน้ําให้เธอหลังจากอาบเสร็จ เช็ดให้แห้งก็เริ่มเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ให้เธอ จากนั้นเอาผ้าขนหนูแห้งผืนหนึ่งมาเช็ดผมให้เธอโดยเฉพาะ เปียกไปผืนหนึ่ง ก็เอาอีกผืนหนึ่ง อีกคนก็แต่งหน้าให้เธออย่างจริงจังหลังจากแต่งหน้า ขณะรุ่งสาง ผมของเธอก็เกือบแห้ง หลิ่วเซิงเซิงไม่เข้าใจว่าเสี่ยวถังแต่งมันอย่างไร เธอรู้สึกว่าดวงตาของเธอโตขึ้นสองเท่า คิ้วของเธอถูกเขียนราวกับความงามแบบคลาสสิกในทีวี ไม่มีผมหลงเหลืออยู่ด้านข้างแม้แต่เส้นเดียวต่างหู สร้อยคอ และสร้อยข้อมือไม่ขาด และสวมเครื่องประดับผมจำนวนมากไว้บนหัวเมื่อรวบผม ซึ่งทำให้หัวรู้สึกหนักประมาณกิโลหนึ่งหลิ่วเซิงเซิงคิดมาโดยตลอดว่าใบหน้าของเธอดูสวยแม้จะไม่ได้แต่งหน้า แต่ตอนนี้ด้วยการแต่งหน้าหนัก ๆ ความงามของเธอก็ขึ้นไปอีกระดับหนึ่ง มันแตกต่างจากความงามสง่าตามปกติ มันเป็นแบบที่หยิ่งผยองและตระการตา"พระชายาของเราไม่ชอบแต่งตัวในว
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 139 ถ้าไม่เชื่อก็ลองดู
หลิ่วเซียวฝานส่ายหัวอย่างรวดเร็ว "พี่สาวเชื่อข้า ข้าไม่ได้เหยียบรองเท้าของเขา เขาเหยียบข้า และเขายังตบข้าอีกด้วย..."หลิ่วเซิงเซิงหรี่ตาลงมองไปที่เด็กน้อยที่หยิ่งยโสข้าง ๆ แล้วพูดด้วยน้ําเสียงอึมครึม "เจ้าตบเขาเหรอ?"เด็กคนนั้นพูดอย่างภาคภูมิใจ "เขาเหยียบข้าจะทำไม? ต่อให้ตบเขาก็สมควรแล้ว""ฝานฝาน ตบกลับไป"หลิ่วเซียวฝานตกตะลึง และเด็กหลายคนที่อยู่ตรงนั้นก็ตกตะลึงในเวลาเดียวกันเมื่อเห็นเช่นนี้ หลิ่วเซิงเซิงก็มองไปที่หลิ่วเซียวฝานอย่างจริงจังและพูดว่า "ฝานฝาน เจ้าเชื่อฟังพี่สาวไหม?""อืม…""งั้นก็ตบกลับไป"โดยไม่รู้ตัว ก็มีผู้คนมากมายที่ดูความตื่นเต้นอยู่รอบ ๆ หลิ่วเซียวฝานกลัวเล็กน้อย แต่หลิ่วเซิงเซิงพูดตรง ๆ ว่า "ถ้าเจ้าไม่กล้าตบ ต่อไปก็อย่าคิดว่าเป็นพี่สาวอีกเลย"เมื่อได้ยินคำพูดที่รุนแรงของหลิ่วเซิงเซิง หลิ่วเซียวฝานก็รู้สึกกลัวเล็กน้อย "พี่สาวอย่าไม่เอาข้า ข้าจะลงมือ..."เมื่อพูดอย่างนั้น เขาก็รีบวิ่งเข้าไปตบเด็กคนนั้นดวงตาของเด็กชายเบิกกว้างทันที "เจ้าเด็กเถื่อน เจ้ากล้าดียังไงมาตบข้า?""ไม่ได้กินข้าวเหรอ? ออกแรงหน่อย"หลิ่วเซิงเซิงมองไปที่หลิ่วเซียวฝานอย่างเฉยเมย หล
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 140 ขี้เหร่จนทำให้โลกแตก
เมื่อดูการแสดงที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้โดยบังเอิญ หลิ่วเซิงเซิงก็นั่งอยู่บนรถม้าและไม่พูดอะไรเลย เพราะกลัวว่าองค์หญิงผู้เกเรจะสังเกตเห็นเธอแต่หนานซินยังคงเห็นเธอ "เสด็จอาโปรดหยุดดูความสนุกแล้ว เข้าไปในพระราชวังใช่ไหม?"หลิ่วเซิงเซิงเลิกคิ้ว จึงจำได้ว่าครั้งที่เจอเธอในพระราชวัง ตัวเองยังคงเป็น "เซินเอ๋อ"แต่ตอนนี้เธอเป็นเสด็จอาของเธอแล้ว และไม่ว่าเธอจะเกเรแค่ไหนเธอก็จะไม่ทำอะไรตัวเองเมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เธอจึงพูดว่า "องค์หญิงทรงขวางทางอยู่ ไม่สะดวกที่คนของข้าจะตรงไป"จากนั้นหนานซินก็รู้ว่าเธอกำลังขวางทางอยู่ ดังนั้นเธอจึงดึงพระราชบุตรเขยก้าวออกไปหลิ่วเซิงเซิงลดม่านลงไม่คิดว่าองค์หญิงตัวน้อยนี้จะแต่งงานเร็วขนาดนี้ เธอดูอายุแค่สิบห้าหรือสิบหกปีใช่ไหม?แต่พอคิดดูอีกที ร่างตัวเองก็เหมือนแต่งงานกับหนานมู่เจ๋อตอนอายุสิบห้า...แน่นอนว่าผู้หญิงในสมัยโบราณแต่งงานเร็ว"องค์หญิงทรงพระครรภ์แล้ว คราวหน้าพระราชบุตรเขยอย่าทำให้องค์หญิงโกรธจะดีกว่า"ในขณะที่รถม้าออกเดินทาง หลิ่วเซิงเซิงในรถก็ทิ้งคำพูดเหล่านี้ไว้หนานซินซึ่งอยู่ที่เดิมเบิกตากว้าง เธอรู้ได้อย่างไรว่าตัวเองท้อง?ตัวเองก็เพิ่งรู้เม
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 141 ไม่สวยเหมือนเมื่อก่อน
การร้องเพลงและการเต้นรำบนเวทีมีชีวิตชีวา แต่ผู้คนในกลุ่มผู้ชมก็ซุบซิบกันไม่หยุด"เธอขี้เหร่และมีจิตใจไม่ดี เธอแต่งงานกับอ๋องชางมาหลายปีแล้ว แต่ข้าไม่เห็นการเคลื่อนไหวใด ๆ ในท้องของเธอ บางทีอ๋องชางอาจไม่เคยแตะต้องเธอเลย""ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่เคยแตะต้องเธออยู่แล้ว เจ้าไม่เคยได้ยินคืนแต่งงานใหม่ของพวกเขา เธอยังเฝ้าห้องว่างอยู่คนเดียวเหรอ และช่วงเวลานี้เธอไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ คาดว่าการซ่อนตัวอยู่ในห้องส่วนตัวทุกวันจะไม่กล้าเจอใครแล้ว...""เมื่อพูดถึงหน้าตาดี หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนนั้นสวยที่สุด""เดิมทีมีคนบอกว่าเธอสวยขึ้นมาก แต่ข้าอยากเห็นว่าเธอจะเปลี่ยนไปสักขนาดไหน...""เฮ้ อย่าหัวเราะเยาะเธอ แม้ว่าเธอจะไม่เป็นที่โปรดปรานอีกต่อไป แต่เธอก็ยังคงเป็นพระชายาอ๋องชาง แม้ว่าอ๋องชางจะมีคนรักอยู่แล้วก็ตาม""ข้ารู้เรื่องนี้ อ๋องชางเคยพาคนนั้นเข้ามาในวังมาก่อน ไม่ต้องพูดถึงว่าล้ำค่าแค่ไหน…""ดูเหมือนว่าพระชายากำลังมีชีวิตที่น่าสังเวชตอนนี้…""..."เมื่อผู้คนพูดคุยกันอย่างมีความสุข จู่ ๆ ก็มีคนพูดว่า "นั่นคือหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนเหรอ? ทำไมเธอถึงปกปิดใบหน้าของเธอขนาดนั้น?"ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ทุกคน
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 142 เพลงที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน
หนานเทียนขมวดคิ้ว "ไม่คิด"หนานลั่วเฉินถอนหายใจ "เอาล่ะ ข้าแค่ตาลาย คนหนึ่งมีจิตใจดี ส่วนอีกคนก็ดุร้ายและอิจฉา พวกเขาแตกต่างอย่างสิ้นเชิง"กระบวนการจัดเลี้ยงค่อนข้างน่าเบื่อ หลิ่วเซิงเซิงหาวเป็นครั้งคราวและไม่มีอารมณ์จะชมการแสดงเลยเธอแค่อยากจะเสร็จเร็วแล้วกลับไปนอนเสียงกู่เจิงอันไพเราะดังมาจากบนเวที และหลิ่วเซิงเซิงเพียงคิดว่ามันเป็นเพลงที่ถูกสะกดจิต ยิ่งเธอฟังมากเท่าไร เธอก็ยิ่งอยากนอนมากขึ้นเท่านั้นจนกระทั่งเพลงหยุดลงและทุกคนก็ปรบมือให้ หลิ่วเซิงเซิงก็มีพลังมากขึ้น"ทักษะการเล่นกู่เจิงของเฉี่ยนเฉี่ยนยังคงดีเช่นเคย ทำไมวันนี้เจ้าถึงปิดหน้าเอาไว้ล่ะ?"เสียงของฮองเฮาดังขึ้น และหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนบนเวทีก็คุกเข่าลงบนพื้นด้วยอาการโศกเศร้า"ขอบคุณฮองเฮาที่ชื่มชม ปิดหน้าไว้เพราะว่าช่วงนี้สีหน้าเฉี่ยนเฉี่ยนไม่ค่อยดีนัก..."เนื่องจากหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนที่มีชื่อเสียงเรื่องความสวยมาหลายปี ทันทีที่เธอเปิดปาก หลายคนก็มองดูเธอฮองเฮากล่าวว่า "เฉี่ยนเฉี่ยนของเราเป็นสาวสวย แม้ว่าเธอจะสีหน้าไม่ดี แต่เธอก็ยังคงเป็นคนหนึ่งที่สวยที่สุด""ฮองเฮาชมเกินไปแล้ว จริง ๆ แล้ววันนี้เฉี่ยนเฉี่ยนยังเตรียม
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 143 ควรให้เธอขอโทษ
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน เสียงกู่เจิงอันไพเราะนั้นค่อย ๆ หยุดลง มันเป็นเพลงที่ทุกคนไม่เคยได้ยินมาก่อน จนกระทั่งต่อมาก็หยุดลงอย่างสมบูรณ์ ผู้คนก็ไม่ได้ตั้งสติเป็นเวลานาน ราวกับว่าเสียงกู่เจิงนั้นยังคงลอยอยู่รอบ ๆ...ในที่สุดหนานมู่เจ๋อก็มองหลิ่วเซิงเซิงอย่างจริงจัง ความรังเกียจในสายตาก็ดูเหมือนจะจางหายไปเล็กน้อยหนานลั่วเฉินตกตะลึงเหมือนกับทุกคนที่อยู่ตรงนั้นหลิ่วเซิงเซิงจู่ ๆ ก็ลุกขึ้นและเดินไปหาหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนบนเวที "น้องสาว เจ้าไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"ทันทีที่เธอเปิดปาก ทุกคนก็กลับมามีสติอีกครั้ง"วิเศษมาก เพลงนี้วิเศษมาก!""ต่างก็บอกว่าคุณหนูใหญ่จวนแม่ทัพเป็นคนโง่เขลาและไร้ความสามารถ นั่นไม่เป็นเช่นนั้นเลย ทักษะการเล่นกู่เจิงของเธอก็ดีมากเช่นกัน""แต่ไม่เคยได้ยินเพลงนี้มาก่อน ไม่รู้ว่าเธอไปเรียนมาจากไหน ไพเราะมาก...""คิดว่าหลิ่วเซิงเซิงจะขายหน้าแล้ว แต่ไม่กลับไม่คิดว่าจะเป็นหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนที่ขายหน้า""นั่นน่ะสิ เมื่อกี้เธอเต้นมั่วอยู่บนเวทีขี้เหร่มาก""เจ้าดูสิว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่? เธอกลับผลักพี่สาวของตัวเอง...""..."ฝูงชนอึกทึกครึกโครม ทุกคนจ้องมองคนสองคนบนเวทีหลิ
Latest chapter
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 297 เรียกข้าว่าหมอหลิ่วก็ได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 296 อาจเป็นโรคระบาดจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 295 สงครามครั้งนี้ยังไม่สามารถรบได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 294 เจ้าจะตบข้าได้ยังไง
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 293 กลับมาเป็นเหมือนเดิมภายในไม่กี่วัน
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 292 ทำตัวเองจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 291 ไม่กล้าออกไปพบปะผู้คนอีก
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 290 พูดแล้วก็เป็นความเข้าใจผิด
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 289 อ๋องชางเชิญท่านไปงานเลี้ยง
