บทที่ 185 ท่านอ๋องชดเชยให้ท่าน

หลิ่วเซิงเซิงลุกขึ้นยืนทันทีและเดินออกไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ

หนานลั่วเฉินก็อยากจะติดตามเช่นกัน แต่ถูกขัดขวางโดยโม่เล่า "องค์ชายสอง สถานะของท่านไม่สะดวกในขณะนี้ ดังนั้นโปรดกลับไปเถอะ"

หนานลั่วเฉินโบกมือ "ไปก็ไป ตาหมาดูถูกคนอื่น"

หลิ่วเซิงเซิงกล่าวว่า "โม่เล่า แม้ว่าเขาจะไม่ใช่องค์ชาย แต่เขาก็ยังเป็นเพื่อนของข้า ท่าน..."

"เจ้ารีบไปดูเสด็จอาเถอะ สถานะปัจจุบันของข้าไม่สะดวกจริง ๆ ข้ามีเรื่องต้องทำพอดี ขอลา"

โดยปกติหลิ่วเซิงเซิงจะพูดกับเขาเพิ่มอีกสองสามคำ แต่ในขณะนี้เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงกังวลมาก ก่อนที่หนานลั่วเฉินจะไปได้ไกล เธอก็รีบไปที่จวนชิงหยุนอย่างเร่งรีบแล้ว

จวนชิงหยุนเงียบสงบ และคนรับใช้ก็แค่สนใจงานของตัวเอง เสี่ยวเจียงเป็นเพียงคนเดียวที่เฝ้าประตูอย่างกังวล เมื่อเขาเห็นหลิ่วเซิงเซิง เขาก็รีบเข้ามาหาเธอแล้วพูดว่า "พระชายา ท่านรีบดูท่านอ๋องหน่อยเถอะ จู่ ๆ เขาก็หมดสติไป…"

หลิ่วเซิงเซิงไม่ได้พูดอะไรมาก แต่เข้าไปในห้องและตรวจชีพจรหนานมู่เจ๋อ

"นี่เขาเหนื่อยเกินไป เขาไม่ได้พักผ่อนหลังจากโดนโบยเหรอ?"

เสี่ยวเจียงที่อยู่ด้านข้างถอนหายใจ "ข้าน้อยพยายามโน้มน้าวเขา แต่ช่วงนี้เขาพักผ่อนไม่