Share
บทที่ 227 ได้ยินว่าพิการตั้งแต่นั้นมา
Related chapter
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 228 นี่หลับมาสองวันแล้ว
ชั่วครู่หนึ่ง ตำหนักจินหลวนทั้งหมดก็เงียบงันจนกระทั่งหนานลั่วเฉินเริ่มกล่าวหาอำมาตย์เหอ ฮ่องเต้โกรธมาก จนในที่สุดอำมาตย์เหอก็ร้องขอความเมตตาและยอมรับความผิดหนานมู่เจ๋อไม่สนใจที่จะมองเขาด้วยซ้ำ หลังจากพูดสิ่งที่ต้องพูดแล้ว เขาก็ออกจากตำหนักจินหลวน โดยไม่หันกลับมามองจะเห็นว่าเขาโกรธจริง ๆ ดังนั้นจนกระทั่งเขาจากไปนาน ขุนนางในตำหนักจึงกล้ากระซิบกระซาบและพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้เนื่องจากเป็นท่านอำมาตย์ของประเทศ ฮ่องเต้ไม่ได้ลงโทษประหารเก้าชั่วโคตร แต่การลักพาตัวลูกชายท่านแม่ทัพ ใส่ร้ายท่านอ๋อง ทำให้พระชายาบาดเจ็บสาหัส และแม้แต่เกือบจะฆ่าองค์ชายสองล้วนเป็นความผิดทางอาญาที่ไม่อาจให้อภัยได้ ดังนั้นเขาจึงออกพระราชโองการ อำมาตย์เหอถูกลดตำแหน่งเป็นสามัญชนเพียงครึ่งวันหลังจากออกพระราชโองการ จวนอำมาตย์ ทั้งหมดก็ร้องไห้และกรีดร้อง คนรับใช้รีบเก็บข้าวของ แม้แต่ทหารที่ประตูก็หนีเอาชีวิตรอดในเวลาอันสั้นหลังจากที่เป็นท่านอำมาตย์มาหลายปี ก็ทำให้ผู้คนขุ่นเคืองมานับไม่ถ้วน ตอนนี้ท่านอำมาตย์ถูกปลดแล้ว อีกไม่นานศัตรูก็จะมาหา ไม่มีใครกล้าอยู่ในจวนอำมาตย์นานเกินไปในห้องนอนของเหอเชียนชิวเมื่อมอง
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 229 เหอเชียนชิวไม่มีทางฆ่าตัวตาย
หลิ่วเซิงเซิงขมวดคิ้ว "เหอเชียนชิวฆ่าตัวตาย?"ป้าหวังยิ้มแล้วพูดว่า "ใช่ การตายของเธอสมควรแล้ว ผู้หญิงคนหนึ่งทำเรื่องน่าขยะแขยงที่ลักพาตัวเด็ก ไม่รู้จริง ๆ ว่าเธอคิดยังไง ต่อให้ไม่ชอบฝานฝานแค่ไหน เขาก็เป็นเด็ก ไม่ชอบแค่ไหนตีก็พอแล้ว คิดไม่ถึงว่ายังต้องการชีวิตคนอื่น ชั่วร้ายจริง ๆ""โชคดีที่สุดท้ายท่านก็ช่วยฝานฝานกลับมาได้ ไม่งั้นเด็กคนนั้นก็น่าสงสารมาก พูดถึงเรื่องนี้ข้าก็โกรธแทนท่าน ตอนนั้นสถานการณ์วุ่นวายมาก ท่านแม่ทัพกลับไม่เชื่อลูกสาวตัวเอง กลับเชื่อคนนอกเหล่านั้น ไม่รู้ว่าพวกเขาคิดยังไง เห็นได้ชัดว่าเป็นการใส่ร้ายป้ายสีก็มองไม่ออก เกือบจะทําให้ท่านเสียชีวิต ไม่รู้จะพูดอย่างไรแล้ว""สองวันนี้ฝานฝานร้องโวยวายขอพบท่านตลอด ท่านแม่ทัพและฮูหยินท่านแม่ทัพคนใหม่กำลังรอท่านฟื้นอยู่ข้างนอก เมื่อกี้ท่านฟื้นขึ้นมา พวกเขาก็ยืนอยู่ที่ประตู นึกว่าพวกเขาจะวิ่งเข้ามาขอโทษท่าน สุดท้ายกลับยังยืนรออยู่ข้างนอกเฉย ๆ? เฮ้อ..."ป้าหวังพูดน้ำไหลไฟดับและพูดอีกว่า "แต่จะว่าไปแล้ว สถานการณ์ในตอนนั้นวุ่นวายมาก ท่านแม่ทัพพวกเขาทำอะไรไม่ถูกก็เป็นเรื่องปกติ...""เนื่องจากคุณหนูจวนอำมาตย์ก็มีชื่อเสียงที่ดีม
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 230 ข้าเคยทำร้ายเจ้า
เมื่อมองไปที่หนานลั่วเฉินที่มีชีวิตชีวา หลิ่วเซิงเซิงก็รู้สึกแปลกใจ "เจ้าไม่เป็นอะไรแล้ว?""นี่ตั้งกี่วันแล้ว ข้ายังจะเป็นอะไรได้อีก? ส่วนใหญ่เป็นเจ้าไหม? เจ้าเป็นยังไงบ้าง?"หนานลั่วเฉินเดินก้าวใหญ่เข้ามาหาเธอแล้วพูดว่า "ข้าได้ยินมาว่ามือของเจ้าเกือบจะพิการแล้ว เจ้ายังไปหายามารักษาตัวเอง โชคดีที่เจ้ามีความสามารถ มิฉะนั้นข้าจะรู้สึกผิดจริง ๆ"ขณะพูด เขาถอนหายใจ "ข้าประเมินตัวเองสูงเกินไป จึงช่วยให้ยุ่งไปอีกและเกือบจะทำร้ายเจ้าด้วย พูดแล้วก็ละอายใจจริง ๆ"เดิมทีหลิ่วเซิงเซิงต้องการจะปลอบใจเขา แต่คิดอีกทีก็พูดคำในใจ"ถึงแม้เจ้าจะมีเจตนาดี แต่เจ้าก็ประเมินตัวเองสูงเกินไปจริง ๆ ไม่ว่าจะเป็นเหตุการณ์ที่ประตูวังครั้งก่อนหรือครั้งนี้ เจ้าก็เป็นคนโง่เขลาอยู่เสมอและจะถูกคนอื่นวางแผนหากไม่ระวัง โชคดีที่ทั้งสองครั้งนี้ผ่านมาได้ มิฉะนั้นตอนนี้เจ้าจะไม่สามารถยืนอยู่ที่นี่ได้แล้ว"ได้ยินหลิ่วเซิงเซิงพูดแบบนี้ หนานลั่วเฉินก็แค่เงียบหลิ่วเซิงเซิงกล่าวต่อ "ข้ารู้ว่าจิตใจของคุณดี บางทีในความคิดของเจ้า ฝานฝานก็เป็นแค่เด็ก และพวกค้ามนุษย์ที่ลักพาตัวเขาก็ไม่ได้เก่งกาจขนาดนั้น ดังนั้นเจ้าจึงคิดว่าเจ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง ตอนที่ 231 บอกว่าทะเลาะกันก็ทะเลาะกัน
"ไม่ไม่ ไม่ใช่กลัว แต่เป็นชอบ ชอบถึงจะระมัดระวัง กลัวไม่ใช่แบบนั้น"เสี่ยวเจียงถอนหายใจ "ทุกวันนี้ท่านนอนไม่หลับ กินก็กินไม่ได้ เดินรอบจวนชิงเฟิงทุกวัน แต่ไม่เคยเข้าไปเลย ท่านรู้สึกว่าท่านไม่ได้ปกป้องเธอให้ดี ไม่มีหน้าไปพบเธอ ท่านเดาเองว่าเธอไม่อยากเจอท่าน ดังนั้นท่านจึงไม่เข้าประตูด้วยซ้ำ แต่พระชายาไม่รู้เลย เธอเลยรู้สึกว่าท่านไม่อยากเจอเธอ เลยไม่เคยมา...""แม้ว่าข้าน้อยจะไม่เข้าใจเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ แต่เรื่องรัก ๆ ใคร ๆ มีไม่ได้มากที่สุดก็คือความเข้าใจผิด ท่านไม่พูดความในใจของท่าน พระชายาก็ไม่พูด แบบนี้ต่อไป ไม่ช้าก็เร็วพวกท่านก็จะแยกทางกัน สู้มานั่งพูดความในใจกันให้หมดดีกว่า บางที..."เมื่อพูดเช่นนี้เสี่ยวเจียงก็หายใจเข้าลึก ๆ "บางทีนี่อาจจะทำลายสถานการณ์ในปัจจุบันได้"ฝีเท้าของหนานมู่เจ๋อค่อย ๆ เร็วขึ้น "คำพูดของข้าทำให้คนเข้าใจผิดได้ง่าย ตอนนี้เธอมีปัญหามากมายในใจ ไม่สามารถพูดได้""ท่านคิดว่าท่านทำร้ายเธอมากเกินไป รู้สึกละอายใจกับเธอ นี่ถึงไม่กล้าพบเธอ ท่านคิดว่าเธอกลัวท่าน ไม่ชอบท่าน ทั้งหมดนี้เป็นเพียงความคิดของท่าน ท่านไม่เคยถามความรู้สึกที่แท้จริงของเธอ หรือว่ากลัวถูกเธอปฏ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 232 จู่ ๆ ก็ทะเลาะกับองค์หญิง
หนานซินเยาะเย้ย "แล้วก่อนหน้านี้ข้ากับพระราชบุตรเขยยังดีจนตัวติดกัน เขาก็ไม่ได้แอบไปมีคนอื่นเหรอ?"เมื่อพูดเช่นนี้ เธอกล่าวเสริม "น้องห้า จู่ ๆ เจ้าก็พูดแบบนี้ คงไม่ได้จะไปรายงานข้าใช่ไหม?"หนานหว่านหนิงเลิกคิ้ว "พี่สามพูดอะไร ท่านกับข้าเป็นพี่น้องกัน แม้ว่าท่านจะแอบสั่งสอนเสด็จอาหญิงจริง ๆ ข้าก็จะไม่มีทางบอกใคร"หนานซินถอนหายใจด้วยความโล่งอก "งั้นก็ดีแล้ว งั้นข้าก็วางใจแล้ว ตอนนี้ข้าจะให้คนไปนัดเธอ ไม่คุยกับเจ้าแล้ว!"พูดจบเธอก็กระโดดโลดเต้นจากไป ดูไร้เดียงสาจริง ๆ เหมือนเด็กตัวเล็ก ๆหนานหว่านหนิงมองตามเธอลงไปชั้นล่าง แววตาค่อนข้างคาดเดาไม่ได้คนใช้ที่อยู่ด้านข้างพูดว่า "ฝ่าบาท องค์หญิงสามนั้นไร้เดียงสาและดูเหมือนจะไม่เป็นคนโกหก บางทีสิ่งที่เธอพูดอาจเป็นเรื่องจริง...""บางที?"หนานหว่านหนิงหัวเราะเยาะ "พวกเราเพิ่งเข้ามา พวกเธอก็เริ่มทะเลาะกัน ในโลกนี้มีเรื่องบังเอิญมากขนาดนี้เลยเหรอ?"พูดพลาง เขาค่อย ๆ ลุกขึ้น "หนานซินไม่มีสมองจริง ๆ แต่หลิ่วเซิงเซิงเป็นคนฉลาด เธอเริ่มสงสัยข้าแล้ว""นี่ไม่น่าเป็นไปได้..."คนใช้พูดว่า "แผนของเราสมบูรณ์แบบ นานขนาดนี้ยังไม่มีใครค้นพบอะไรเลย
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 233 รู้มานานแล้วว่าต้องมีการลอบโจมตี
ป้าหวังรีบหยิบจดหมายไปส่งให้หลิ่วเซิงเซิง "องค์หญิงอยากคืนดีด้วยหรือเปล่า? พระชายาท่านรีบดูว่าเธอพูดว่าอะไร"หลิ่วเซิงเซิงเปิดซองจดหมายแล้วดู จากนั้นพยักหน้า "เธอต้องการคืนดีกับข้าจริง ๆ และนัดให้ข้าอีกเดี๋ยวไปพบที่หอชมดอกไม้"ป้าหวังฟังปุ๊บก็พูดทันทีว่า "นั่นก็ได้ ถ้าสามารถคืนดีกันได้ดีที่สุด เพื่อนจะเป็นได้หรือไม่ก็ไม่มีอะไร อย่างน้อยก็อย่าเป็นศัตรูกัน"หลิ่วเซิงเซิงกินไปสองสามคำแล้ววางตะเกียบลง "เจ้าพูดถูก งั้นข้าจะออกไปพบเธอตอนนี้"ป้าหวังกลับดึงเธอไว้อย่างกะทันหัน "ข้าน้อยไปกับท่านเถอะ ตอนนี้ข้างนอกวุ่นวายมาก คนเลวมีอยู่ทุกหนทุกแห่ง ไม่พาคนออกไปเยอะ ๆ อันตรายเกินไป..."หลิ่วเซิงเซิงกระพริบตา "พาคนไปเยอะเกินไปไม่ดีมั้ง? องค์หญิงสามต้องการคืนดีกับข้า แต่ตอนนี้เธอถูกท่านอ๋องกักบริเวณไว้ไม่ใช่เหรอ? ถ้าข้าไปอย่างประเจิดประเจ้อ เธอจะบอกท่านอ๋องยังไง เธอต้องแอบออกมาแน่ ๆ งั้นข้าก็ต้องแอบออกไป ไม่งั้นก็ไม่มีความจริงใจเลย คนอื่นก็ไม่สามารถคืนดีกับข้าได้"เมื่อมองไปที่หลิ่วเซิงเซิงที่ดูไร้เดียงสา ป้าหวังก็เกาหัวแล้วพูดว่า "สิ่งที่พระชายาพูดก็สมเหตุสมผล แต่การแอบออกไปนั้นอันตรายเกินไป.
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 234 อย่าเพิ่งแหวกหญ้าให้งูตื่น
ในเวลาเดียวกัน ชายชุดดำสองคนที่กำลังรบขวางอาสิงก็วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว...อาสิงต้องการไล่ตาม แต่ก็กลัวว่าหลิ่วเซิงเซิงจะตกอยู่ในอันตราย ดังนั้นจึงทำได้แค่วิ่งไปหาหลิ่วเซิงเซิงอย่างเร่งรีบ "พระชายา ท่านไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"หลิ่วเซิงเซิงกำลังจะพูด ก็มีเสียงการต่อสู้เกิดขึ้นนอกประตูอีกครั้งทั้งสองมองหน้ากันรีบวิ่งลงไปชั้นล่างแล้ววิ่งออกไปทันทีที่พวกเขาออกไป พวกเขาพบว่าชายชุดดำทั้งหมดถูกจัดการจนนอนอยู่ที่พื้น และมีรถม้าคันหนึ่งจอดอยู่บนถนนด้านนอกประตูอย่างเงียบ ๆหนานมู่เจ๋อยืนอยู่ข้าง ๆ ด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ เมื่ออาสิงเห็นดังนั้น ก็รีบคุกเข่าลงบนพื้นแล้วพูดว่า "ท่านอ๋อง!"หนานมู่เจ๋อไม่ได้พูดอะไร แต่เป็นเสี่ยวเจียงที่โกรธ "พระชายา ทำไมพวกท่านถึงออกมาอีกแล้ว นักฆ่าเหล่านี้มาที่นี่เพราะะพวกท่านใช่ไหม? ทำไมพวกท่าน...""ท่านอ๋องขอประทานอภัย! องค์หญิงเป็นคนเชิญพระชายาออกมา องค์หญิงแสร้งทำเป็นขอคืนดี นักฆ่าเหล่านี้ต้องถูกองค์หญิงส่งมาแน่ ๆ!"อาสิงกล่าวอย่างไม่อดทนหลิ่วเซิงเซิงกำหมัดแน่น "ทำไมพวกเจ้าถึงฆ่านักฆ่าเหล่านี้จนหมด?"เสี่ยวเจียงยังคงต้องการพูด แต่หนานมู่เจ๋อจับมือเธออย่างเศร้
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 235 พระชายาจัดงานประมูล
คำพูดที่มีความหมายนี้เต็มไปด้วยการทดลองใจ หนานซินเงียบไปนานกว่าจะพูดว่า "ไม่น่าเป็นไปได้?""นี่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้"เมื่อหนานหว่านหนิงพูด ดวงตาก็จ้องมองดวงตาของหนานซินตลอดเวลา "แต่จะว่าไปแล้ว ท่านเกลียดเธอขนาดนั้นจริง ๆ เหรอ? ก็แค่ทะเลาะกัน ต่อไปก็คืนดีกันได้ไม่ใช่เหรอ?""ใครจะคืนดีกับคนแบบเธอล่ะ? ทั้งนิสัยไม่ดี ทั้งใจแคบ ความคิดยังลึกซึ้ง ข้าอดใจไม่ไหวที่จะดึงเอ็น ถลกหนังของเธอ ดูว่าต่อไปเธอจะอวดดีต่อหน้าข้าได้อย่างไรอีก!"หนานซินเอามือเท้าเอว "ตอนแรกข้าเห็นเธอเป็นเพื่อน แต่ตอนนี้เธอกลับไม่เชื่อใจข้าขนาดนี้ เธอสมควรตายจริง ๆ"หนานหว่านหนิงถอนหายใจ "ถ้าพูดอย่างนี้ เธอก็ไม่ค่อยจริงใจจริง ๆ แต่น่าเสียดายที่เสด็จอามีหัวใจให้เธอ ไม่ว่าจะเป็นท่านหรือข้า อยากจะแตะต้องเธอ กลัวว่าจะลําบาก""เสด็จอาไม่ชอบเธอสักหน่อย ถ้าไม่ใช่ว่าตอนแรกเธอเข้าหาเสด็จอาด้วยอีกสถานะหนึ่ง ตอนนี้เสด็จอาก็คงไม่มองเธอ เหตุผลที่ช่วยเธอตอนนี้ ก็คงเห็นแก่หน้าของอีกสถานะหนึ่งของเธอ แต่ความสดใหม่นี้จะผ่านไปในไม่ช้า ถึงตอนนั้น ข้าอยากจัดการกับเธอยังไงก็จัดการกับเธอ"หนานหว่านหนิงจ้องมองหนานซินอย่างเงียบ ๆ โดยไม่รู้ว
Latest chapter
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 297 เรียกข้าว่าหมอหลิ่วก็ได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 296 อาจเป็นโรคระบาดจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 295 สงครามครั้งนี้ยังไม่สามารถรบได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 294 เจ้าจะตบข้าได้ยังไง
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 293 กลับมาเป็นเหมือนเดิมภายในไม่กี่วัน
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 292 ทำตัวเองจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 291 ไม่กล้าออกไปพบปะผู้คนอีก
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 290 พูดแล้วก็เป็นความเข้าใจผิด
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 289 อ๋องชางเชิญท่านไปงานเลี้ยง
