บทที่ 233 รู้มานานแล้วว่าต้องมีการลอบโจมตี

ป้าหวังรีบหยิบจดหมายไปส่งให้หลิ่วเซิงเซิง "องค์หญิงอยากคืนดีด้วยหรือเปล่า? พระชายาท่านรีบดูว่าเธอพูดว่าอะไร"

หลิ่วเซิงเซิงเปิดซองจดหมายแล้วดู จากนั้นพยักหน้า "เธอต้องการคืนดีกับข้าจริง ๆ และนัดให้ข้าอีกเดี๋ยวไปพบที่หอชมดอกไม้"

ป้าหวังฟังปุ๊บก็พูดทันทีว่า "นั่นก็ได้ ถ้าสามารถคืนดีกันได้ดีที่สุด เพื่อนจะเป็นได้หรือไม่ก็ไม่มีอะไร อย่างน้อยก็อย่าเป็นศัตรูกัน"

หลิ่วเซิงเซิงกินไปสองสามคำแล้ววางตะเกียบลง "เจ้าพูดถูก งั้นข้าจะออกไปพบเธอตอนนี้"

ป้าหวังกลับดึงเธอไว้อย่างกะทันหัน "ข้าน้อยไปกับท่านเถอะ ตอนนี้ข้างนอกวุ่นวายมาก คนเลวมีอยู่ทุกหนทุกแห่ง ไม่พาคนออกไปเยอะ ๆ อันตรายเกินไป..."

หลิ่วเซิงเซิงกระพริบตา "พาคนไปเยอะเกินไปไม่ดีมั้ง? องค์หญิงสามต้องการคืนดีกับข้า แต่ตอนนี้เธอถูกท่านอ๋องกักบริเวณไว้ไม่ใช่เหรอ? ถ้าข้าไปอย่างประเจิดประเจ้อ เธอจะบอกท่านอ๋องยังไง เธอต้องแอบออกมาแน่ ๆ งั้นข้าก็ต้องแอบออกไป ไม่งั้นก็ไม่มีความจริงใจเลย คนอื่นก็ไม่สามารถคืนดีกับข้าได้"

เมื่อมองไปที่หลิ่วเซิงเซิงที่ดูไร้เดียงสา ป้าหวังก็เกาหัวแล้วพูดว่า "สิ่งที่พระชายาพูดก็สมเหตุสมผล แต่การแอบออกไปนั้นอันตรายเกินไป.