บทที่ 267 ผู้หญิงที่ชอบทำตัวเด่น

หลิ่วเซิงเซิงอยากกลับไปมากแล้ว ไม่ได้ให้ความสนใจกับคำพูดของหย่งซวนมากนัก

แต่อี้โจวพูดไม่ออกว่า "การหายตัวไปของเด็ก ๆ ได้รับการจัดการโดยทางการ ไม่จําเป็นต้องให้ประชาชนอย่างเราต้องเป็นห่วง นอกจากนี้แม่นางก็เป็นผู้หญิง แม้ว่าจะไปเจอเจ้าเมืองจริง ๆ เจ้าเมืองก็อาจไม่มีเวลาสนใจเจ้า สู้เอาเวลาไปพัฒนาตัวเองและดูแลของขวัญที่คนอื่นมอบให้เจ้าเมื่อไม่นานจะดีกว่า"

คำพูดที่เย็นชาและไร้หัวใจเหล่านี้ทำให้หย่งซวนรู้สึกเขินอายทันที "คำพูดของคุณชายหมายความว่ายังไง?"

"ท่านพี่ ท่านพูดอะไร?"

อี้เฉินพูดไม่ออก "แม่นางหย่งซวน เจ้าไม่ต้องสนใจเขา พี่ชายของข้าหัวแข็งมาก เขาชอบพูดแบบนี้เสมอ"

เห็นได้ชัดว่าหย่งซวนเข้าใจอะไรบางอย่าง แต่เธอไม่แสดงออกมา แค่ยิ้มอย่างเชื่องช้า

แต่จู่ ๆ ผู้คนบนถนนก็ถอยกลับไปทั้งสองฝั่ง โดยยังคงตะโกนว่า "เจ้าเมืองมาแล้ว" ประมาณนี้

หลิ่วเซิงเซิงก็ถอยกลับไปข้างถนนและเห็นรถม้าคันหนึ่งมาในทิศทางนี้จากระยะไกล

"ได้ยินมาว่าช่วงนี้เจ้าเมืองกำลังสืบสวนคดีเด็กหายตัวไปทุกวัน นี่ก็หนึ่งเดือนแล้ว แต่ยังไม่มีเงื่อนงำเลย"

"เห้อ เมืองข้าง ๆ ได้สูญเสียไปแล้ว หยุนตูเกือบจะตีเมืองเจียงเฉิงของเราแล้ว