Share
บทที่ 268 พี่สาวต้องปกป้องตัวเองด้วย
Related chapter
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 269 อย่าให้ข้าจับเจ้าได้
ยังไม่รอให้คนเหล่านั้นเริ่มระวังตัว หลิ่วเซิงเซิงงก็โยนผงพิษออกมากำหนึ่งแล้ว เมื่อลมพัดผ่าน ผงสีขาวก็ทําให้ทุกคนหน้าซีด แต่ในพริบตา คนเหล่านั้นก็สลบตาย...หลังจากจัดการกับชายชุดดำเหล่านั้นในที่สุด ก่อนที่ หลิ่วเซิงเซิงจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก ก็เกิดเสียง "ป๋อม" ดังขึ้นข้างหลังเธอ ราวกับว่ามีคนตกลงไปในทะเลสาบ"อาเฉิน! เจ้าอยู่ไหน?"เสียงของอี้โจวดังมาไม่ไกล เมื่อหลิ่วเซิงเซิงหันกลับมา เธอเห็นอี้โจวกระโดดลงไปในทะเลสาบและตะโกนใส่ทะเลสาบไม่หยุดเขาจัดการคนบนเรือหมดแล้ว ด้วยวิธีนี้ เห็นได้ชัดว่าเขากระโดดลงไปด้วยตัวเอง!เมื่อเห็นร่างของอี้โจวค่อย ๆ ล่องลอยไปตามทะเลสาบ หลิ่วเซิงเซิงรีบวิ่งไปในทิศทางนั้น "อี้โจว ขึ้นมาเร็วเข้า!"ทะเลสาบไม่นิ่งและค่อย ๆ ไหลลงมาในทิศทางเดียว แม่น้ำใหญ่ที่อยู่ไม่ไกลไม่รู้ว่าจะไปทางไหน หากไหลลงแม่น้ำก็จะขึ้นฝั่งได้ยาก!แต่ดูเหมือนอี้โจวจะไม่ได้ยินเสียงของเธอ จึงดำดิ่งลงไปในน้ำโดยตรง ราวกับว่าเขาจะไม่มีวันขึ้นฝั่งจนกว่าจะพบอี้เฉิน!หลิ่วเซิงเซิงกังวลมากจนเธอวิ่งไปที่เรือ"อี้โจว เจ้าได้ยินไหม? ข้าให้เจ้าขึ้นมาก่อน!"ไม่ขึ้นมาก็ไม่รู้ว่ามันจะลอยไปทางไหน...
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 270 เขากลับยังไม่ตาย
สักพักหนึ่ง แผ่นหลังของเฉิงต้าเทารู้สึกเย็นชา เสร็จแล้ว เขาได้พบกับสมาชิกที่แท้จริงของหอฮัวจิ่งแล้ว ตอนนี้เขาเสร็จแล้วจริง ๆ...เขาถอยกลับไปโดยไม่รู้ตัว แต่ชายหนุ่มที่อยู่ข้าง ๆ เขาเตะเขาเบา ๆ แล้วเตะเขาลงไปในทะเลสาบอีกครั้งด้วยเสียง "ป๋อม" ครึ่งหนึ่งของร่างกายของเขาจมลงไปในน้ำอีกครั้ง ทำให้เขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวดแต่เมื่อเขาคิดว่าคนสองคนข้างบนคือหอฮัวจิ่งตัวจริง เฉิงต้าเทาก็ไม่กล้าแม้แต่จะกรีดร้องในตอนนี้ เขาอยากให้คนสองคนนั้นคิดว่าตัวเองตายแล้ว อย่างน้อยด้วยวิธีนี้ เขายังคงมีความหวังริบหรี่...ที่หัวเรือในที่สุด จิ่งฉุนก็หันกลับมา เขาเหลือบมองศพบนพื้นอย่างเฉยเมย "มีคนตายเพราะพิษเยอะมาก ดูเหมือนว่าคนที่มาเมื่อกี้นี้มีความสามารถค่อนข้างมาก""นายท่าน ต้องการตามไปดูให้รู้ไหม?""นั่นไม่จำเป็น ตรวจสอบภูมิหลังของคนเหล่านี้ พวกเขากล้าทำอะไรในนามของหอฮัวจิ่ง ข้าอยากเห็นว่าใครอยู่เบื้องหลังพวกเขา""ขอรับ""..."ในอีกด้านหนึ่ง หลิ่วเซิงเซิงเดินไปตามแม่น้ำมาเป็นเวลานาน เธอมองไปรอบ ๆ พยายามตามหาอี้โจวหรืออี้เฉิน แต่เธอไม่สามารถมองเห็นใครเลยหลังจากเดินมาเป็นเวลานานเธอยังสงสัยด้ว
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 271 ดูเหมือนว่าเขาจะความจำเสื่อม
ชายหนุ่มผู้ทะเยอทะยานคนนี้ องค์ชายห้าของอาณาจักรเฟิงชิง ตั้งใจที่จะขจัดอุปสรรคและขึ้นสู่บัลลังก์ หลังจากถูกตัวเองวางแผนแล้ว เขาก็ไม่ลังเลที่จะเสี่ยงล่อตัวเองปรากฏตัวคนโหดเหี้ยมเช่นนี้สามารถซ่อนตัวอยู่ที่นี่ได้แม้จะยังมีชีวิตอยู่และสบายดี อาจมีแผนการสมรู้ร่วมคิดที่น่าตกใจอยู่เบื้องหลังเขาบ้างไหม?แต่หลิ่วเซิงเซิงจ้องมองเขาอยู่นาน และเขาไม่โต้ตอบเลย เขาแค่เกาหัวอย่างว่างเปล่า "พี่สาว ท่านกำลังพูดกับข้าอยู่เหรอ?"หลิ่วเซิงเซิงขมวดคิ้ว เกิดอะไรขึ้น?เขาเรียกตัวเองว่าพี่สาวเหรอ?จงใจแกล้งทำเป็นไม่รู้จักตัวเอง?ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงอะไร เธอมองหญิงชราที่อยู่ข้าง ๆ อย่างดุเดือดว่า "แม่เฒ่า เมื่อกี้ท่านพูดว่า เขาเป็นหลานท่านเหรอ?"หญิงชราไม่รู้ว่าทำไม ดังนั้นเธอจึงพยักหน้าเล็กน้อย "มีอะไรเหรอแม่นาง? ทำไมเจ้าถึงรู้จักหลานชายน่ารักของข้า?"หลิ่วเซิงเซิงผลักมือของหญิงชราออกไป จากนั้นเดินไปหาหนานหว่านหนิงและพูดทีละคำ "เขาจะเป็นหลานชายของท่านได้อย่างไร? เขาคือหนานหว่านหนิงอย่างชัดเจน!"หนานหว่านหนิงกระพริบตา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสับสนบางทีอาจเป็นเพราะเขาไม่เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงตรงหน้าจ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 272 แม้ว่าจะความจำเสื่อมจริง ๆ ก็ตาม
ถูกหลิ่วเซิงเซิงจ้องมองตลอดเวลา หนานหว่านหนิงดูตื่นตระหนกเล็กน้อยเขาโยนหนูลงพื้นเดินไปล้างมือแล้วเดินไปข้างหญิงชราอย่างเชื่อฟังแล้วพูดว่า "ยาย อย่ากลัวเลย พี่ชายพี่สาวอย่ากลัวเลย หนูตายแล้วและข้าก็ล้างมือแล้ว"หลิ่วเซิงเซิง "..."หญิงชราถอนหายใจ จับมือของหนานหว่านหนิงแล้วตบเบา ๆ "ยายไม่กลัวหนู เจ้าเด็กโง่ ผลไม้ที่ให้ปอกอยู่ที่ไหน?"หนานหว่านหนิงกระพริบตา "ข้าลืมไปเลย ข้าจะเอามาให้พวกท่านตอนนี้"หลังจากพูดอย่างนั้นเขาก็วิ่งกลับไปที่ห้องครัวอย่างเร่งรีบอี้โจวพูดอย่างจริงจัง "ดูเหมือนว่าเขามีความคิดแบบเด็กอายุห้าหกขวบเท่านั้น เขาไม่ใช่ภัยคุกคามต่อท่านหรือคนรอบข้างแม้แต่น้อย แต่เขาสามารถอยู่รอดได้ภายใต้หน้าผาสูงเช่นนี้ ก็ค่อนข้างมีความสามารถ..."หลิ่วเซิงเซิงมีสีหน้าบึ้งตึงและไม่พูดอะไร หากหญิงชราไม่อยู่ที่นี่ เธอคงตบหนานหว่านหนิงจนตายถ้าไม่ใช่เพราะหนานหว่านหนิง หนานลั่วเฉินก็คงไม่ถูกไล่ออกจากพระราชวัง ชีวิตตัวเองคงไม่ถูกแขวนไว้ด้วยด้ายหลายครั้ง มู่ชิงชิงและหนานซินคงไม่ได้รับบาดเจ็บมากมายขนาดนี้ และแม้แต่ตัวเองเสียโฉมในปัจจุบันทั้งหมดเป็นเพราะเขา ถ้าบอกว่าไม่เกลียดนั่นหรือว่าหลอ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 273 ลากลงไปแล้วทุบตีให้ตายด้วยไม้
เมื่อมองดูหญิงชราที่หวาดกลัว อี้โจวก็ทำได้แต่ปลอบเธออีกครั้ง "ไม่หรอกยาย ครั้งนี้เรามีคนเยอะ อีกฝ่ายน้อย เป็นไปไม่ได้ที่จะแพ้อีก อีกอย่างต่อให้แพ้ คนอื่นก็จะไปโจมตีเมืองใหญ่เท่านั้น จะแวะพักที่หมู่บ้านเล็ก ๆ แบบนี้ที่ไหนกัน?"ขณะที่เขากำลังพูด เสียงขององครักษ์มาจากด้านนอก"ฝ่าบาทมีคำสั่ง ใกล้จะมืดแล้ว พักผ่อนที่เดิม ค่อยเดินทางต่อพรุ่งนี้!"อี้โจว "..."คนเหล่านี้รู้วิธีเลือกสถานที่จริง ๆเมื่อเทียบกับทุกคนที่ทำอะไรไม่ถูก หลิ่วเซิงเซิงแค่กินเพียงไม่กี่คำก็วางชามและตะเกียบลง"อิ่มแล้วก็กลับกันเถอะ""แม่นาง อาเฉินยังไม่ฟื้นเลย..."อี้โจวพูดเบา ๆหญิงชรากังวล "ตอนนี้เกือบจะมืดแล้ว และมีทหารอยู่ข้างนอกมากมาย มันไม่ปลอดภัยที่จะเดินทาง…""ใช่แล้ว แม่นาง เราใช้เวลาทั้งคืนกว่าจะถึงทะเลสาบ ตอนนี้เราออกเดินทางกลับแล้ว ไม่ว่ายังไงเราก็จะไปถึงรุ่งเช้าพรุ่งนี้ และยังต้องข้ามภูเขาและเดินเส้นทางเล็ก ๆ ตลอดทางถึงจะใช้วิชาตัวเบาถึงเร็วขนาดนี้ เมื่อวานพวกเราไม่ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ พักหนึ่งคืนก่อน รุ่งสางค่อยเดินทางเถอะ"หลังจากฟังคำพูดของอี้โจว หญิงชราก็ชี้ไปที่ห้องข้าง ๆ เธอแล้วพูดว่า "ไม่
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 274 คิดซะว่าชีวิตของเขาไม่ควรจบ
เมื่อมองดูเขาล้มลงกับพื้น หลิ่วเซิงเซิงก็ยังคงเฉยเมย แม้ว่าเขาจะเลือดกำเดาไหลจากการล้ม แต่เธอก็ยังคงอยู่ข้าง ๆ อย่างเย็นชาเขาเสแสร้งเก่งจริง ๆ"ถ้ายังไม่ลุกขึ้น เจ้าจะไม่มีวันลุกขึ้นได้อีก"เสียงของหลิ่วเซิงเซิงเบามาก แต่หนานหว่านหนิงยังคงนิ่งเฉยราวกับว่าเขาหมดสติไปจริง ๆอีกไม่กี่นาที เขาจะตายที่นี่ และตัวเองจะแก้ไขภัยคุกคามนี้"แม่นาง ถ้าท่านฆ่าเขาแบบนี้ พรุ่งนี้ยายจะต้องเจ็บปวดอย่างแน่นอนเมื่อตื่นขึ้นมา…"เสียงของอี้โจวดังมาจากข้าง ๆ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความกังวลหลิ่วเซิงเซิงหันไปมอง "นี่คือชะตาของเขา"อี้โจวขมวดคิ้วและก้าวไปข้างหน้าเพื่ออุ้มหนานหว่านหนิง "ข้าไม่เชื่อในโชคชะตา ข้ารู้แค่ว่าเขาช่วยชีวิตข้าสองพี่น้อง ข้าจะคืนชีวิตให้เขาตอนนี้ หากพรุ่งนี้ท่านต้องการฆ่าเขา ข้าจะไม่หยุดท่านอีกต่อไป"พูดจบเขาก็อุ้มหนานหว่านหนิงแล้วเดินจากไปหลิ่วเซิงเซิงหายใจเข้าลึก ๆ ยาพิษที่เธอใช้ไม่ใช่การฆ่าด้วยนัดเดียว แต่หากต้องการใช้พลังภายในเพื่อกำจัดพิษ อี้โจวคงไม่ได้นอนทั้งคืนแต่นี่เป็นทางเลือกของอี้โจว และเธอไม่ต้องการเข้าไปยุ่ง หากอี้โจวสามารถช่วยเขาได้จริง ๆ คิดซะว่าชีวิตของเข
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 275 อย่าฟื้นความทรงจำอีกเลย
หลิ่วเซิงเซิงหันกลับมาแล้วถามว่า "มีเรื่องอะไรอีก?"เห็นแต่หนานหว่านหนิงก้าวเข้ามาหาพวกเขาแล้วหยิบถุงอาหารแห้งออกมาแล้วพูดอย่างหอบ "ยายให้ข้าเอาสิ่งนี้ให้พวกท่าน การเดินทางทั้งวันเหนื่อยมาก จะหิว ยายกลัวพวกท่านหิว"อี้โจวรับอย่างสุภาพแล้วพูดว่า "ขอบคุณยายแทนพวกเราด้วย"หนานหว่านหนิงเกาหัวแล้วพูดว่า "ยายบอกว่าไม่ต้องขอบคุณ ยายบอกว่าเธออยากจะขอบคุณพวกท่านเช่นกัน ต่อไปพวกท่านว่างก็มาเที่ยวหายายได้"เขายิ้มอย่างไร้เดียงสา ท่าทางโง่เขลาของเขาแตกต่างไปจากเมื่อก่อนอย่างสิ้นเชิง...เมื่อเห็นหลิ่วเซิงเซิงจ้องมองเขา เขาก็ลดสายตาลงด้วยความเขินอาย "พี่สาวก็สามารถมาเที่ยวหายายได้ในอนาคต ยายยินดีต้อนรับท่าน...""แน่ใจเหรอว่ายินดี?"เสียงของหลิ่วเซิงเซิงพูดติดตลกเล็กน้อยบางทีเมื่อได้ยินเสียงของเธอผ่อนคลาย หนานหว่านหนิงก็พยักหน้าอย่างรวดเร็ว "ยินดี! ข้ายินดีต้อนรับพี่สาวด้วย!"หลิ่วเซิงเซิงยิ้มและพูดว่า "ช่างโง่เขลาจริง ๆ เมื่อวานเจ้าเกือบตายด้วยมือข้า"เมื่อหนานหว่านหนิงได้ยินดังนั้น เขาก็ถอยถอยหลังทันทีและเอื้อมมือไปแตะจมูก นับตั้งแต่ตื่นมา เขาก็รู้สึกเจ็บจมูกและยังไม่บรรเทาลงจนบัดนี้...
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 276 ได้ยินมาว่าเธอช่วยชีวิตเด็ก ๆ
เมื่อได้ยินสิ่งที่จิ่งฉุนพูด ลูกน้องที่อยู่ข้าง ๆ อดไม่ได้ที่จะมองไปรอบ ๆ"มันดูคล้ายจริง ๆ...""เสี่ยวกง""ข้าน้อยอยู่ที่นี่"จิ่งฉุนเงียบอยู่นานและพูดว่า "เจ้าคิดว่าเธอตายแล้วจริง ๆ เหรอ?"น้ำเสียงเศร้าทำให้เสี่ยวกงสับสนเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าเขาก็เข้าใจคำพูดของจิ่งฉุน และรีบก้มศีรษะลงแล้วพูดว่า"ตอบนายท่าน หากเสี่ยวอู่เป็นคนจุดไฟจริง ๆ เขาคงไม่เหลือใครรอดชีวิตอย่างแน่นอน นอกจากนี้ มู่ชิงชิง ร้องไห้และกรีดร้องบนซากปรักหักพังเป็นเวลานานไม่ใช่เหรอ? เธออยู่หลิ่วเซิงเซิงตลอด หากเธอเป็นเช่นนี้ก็พิสูจน์ได้ว่าหลิ่วเซิงเซิงจากไปแล้วจริง ๆ..."เมื่อเห็นจิ่งฉุนดื่มชาเพียงอย่างเดียวและไม่พูดคุย เสี่ยวกงก็ถอนหายใจ"นายท่าน จิบให้น้อยลงหน่อย ชานี้ชื่นใจ เกรงว่ากลางคืนจะนอนไม่หลับ...""ต่างกันยังไง? ไม่ดื่มก็นอนไม่หลับ"จิ่งฉุนวางแก้วลงอย่างเกียจคร้าน "เปลี่ยนเป็นเหล้าดีกว่า""..."ทั้งสองกำลังยุ่งอยู่กับเรื่องของตัวเองในขณะที่ดื่มชา ในมุมหนึ่ง ไม่ไกล มีผู้หญิงหลายคนมองมาทางนี้มานานแล้วโดยมีดวงตาแวววาว"ช่างหล่อจริง ๆ! ทำไมข้าไม่เคยเห็นเขามาก่อนเลย?""คงมาจากเมืองอื่นมั้ง? ข้าไม่เคยได้ย
Latest chapter
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 297 เรียกข้าว่าหมอหลิ่วก็ได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 296 อาจเป็นโรคระบาดจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 295 สงครามครั้งนี้ยังไม่สามารถรบได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 294 เจ้าจะตบข้าได้ยังไง
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 293 กลับมาเป็นเหมือนเดิมภายในไม่กี่วัน
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 292 ทำตัวเองจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 291 ไม่กล้าออกไปพบปะผู้คนอีก
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 290 พูดแล้วก็เป็นความเข้าใจผิด
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 289 อ๋องชางเชิญท่านไปงานเลี้ยง
