Share
บทที่ 30 การแต่งตัวอีกต่อไปจะมีประโยชน์อะไร?
Related chapter
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 31 พี่สาวโมโหข้า
เมื่อเห็นว่าหนานลั่วเฉินจ้องมองทิศทางเดียวตลอดเวลา ทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะมองไปในทิศทางนั้นก็เห็นข้างบ่อปลาคาร์พมีหญิงสาวสวยคนหนึ่งกําลังเดินเข้ามาใกล้ทิศทางนี้ทีละก้าว ผิวที่ขาวและอ่อนโยนนั้นดูเหมือนจะเปล่งประกายได้ ดวงตาสีดํามืดครึ้มดูมีชีวิตชีวา ทั้งน่ารักและงดงามหนานลั่วเฉินมองตรงไปข้างหน้า ไม่สามารถหุบปากได้ "นี่คือใคร?"เขาถามอีกครั้งทั้งชีวิตเขาไม่เคยเห็นผู้หญิงที่สวยขนาดนี้มาก่อน เขาคิดว่าหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนสวยที่สุดในโลกแล้ว แต่เขาไม่คิดว่าจะมีคนที่สวยกว่าอีกหนานเทียนก็ตะลึงเช่นกัน "ผู้หญิงคนนี้มีความคล้ายคลึงกับเฉี่ยนเฉี่ยนอยู่บ้าง"หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนในสายตาเลย ตอนนี้ก็ไม่ได้มองไปในทิศทางนั้นเลย ได้ยินองค์รัชทายาทบอกว่ามีผู้หญิงหน้าตาเหมือนตัวเอง ในใจก็แอบภูมิใจดูเหมือนว่าอ๋องชางจะสนใจในตัวเองจริง ๆ ดังนั้นจึงหาคนที่คล้ายตัวเองมาไว้ข้างตัว?เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอก็ค่อย ๆ หันศีรษะกลับไป แต่เธอก็ตะลึงเมื่อมองแวบแรกคนนี้คือใคร?ไม่ ใบหน้านี้..."หลิ่วเซิงเซิง?"หนานเทียนถามอย่างสงสัยหนานลั่วเฉินกล่าวว่า "ท่านพี่ ท่านคงจำคนผิดแล้ว สาวสวยคนนี้
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 32 ต้องทำตามกระบวนการ
เมื่อเห็นหลิ่วเซิงเซิงหยิบขนม รอยยิ้มก็ปรากฏบนใบหน้าของหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนทันที เมื่อเห็นว่าหลิ่วเซิงเซิงใส่ขนมกลับเข้าไปในกล่องอีกครั้ง รอยยิ้มหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนก็หยุดนิ่งทันทีเกิดอะไรขึ้น?เธอชอบกินขนมพวกนี้มากที่สุดไม่ใช่เหรอ?ปกติแล้วเธอจะเอามันเข้าปากโดยตรงเมื่อหยิบมันขึ้นมา วันนี้เกิดอะไรขึ้น...เป็นไปได้ไหมที่เธอค้นพบบางสิ่งบางอย่าง?"ท่านพี่ ขนมวันนี้ทํามาไม่สวยเหรอ? ทําไมท่านไม่กินล่ะ?"หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนถามเธออย่างทนไม่ไหวหลิ่วเซิงเซิงยิ้มและพูดว่า "ข้าเพิ่งแก้พิษบนใบหน้าได้ไม่ใช่ง่าย ๆ นี่เพิ่งสวยขึ้น ตอนนี้ก็จะเอาพิษที่เจ้าป้อนกินลงไปอีก งั้นก็จะกลายเป็นขี้เหร่อีกแล้วล่ะสิ?"จู่ ๆ สีหน้าของหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนก็เปลี่ยนไป "ท่านพี่ ท่านอะไร?""ข้านึกว่าน้องสาวจะเลิกวางยาแล้วหลังจากที่เห็นว่าข้าแก้พิษไปแล้ว ไม่คิดว่าน้องสาวจะยังกล้า น้องสาวกลัวข้ากลับมามีหน้าตาดีขนาดนั้นเลยเหรอ? แต่ข้าก็แต่งงานแล้ว จะสวยหรือขี้เหร่ก็เป็นภัยต่อน้องสาวไม่ได้แล้วไม่ใช่เหรอ?"คำพูดกะทันหันของหลิ่วเซิงเซิง ทำให้ทุกคนในเหตุการณ์ฟังดูสับสนจู่ ๆ หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนก็ใจเต้นแรง "ท่านพี่ ทำไมข้าไม่เ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง ตอนที่ 33 ไปให้พ้นหน้าข้าให้หมด
หนานมู่เจ๋อหรี่ตาและมองไปที่หลิ่วเซิงเซิง บางทีเขาอาจจะเมาหรือบางทีร่างที่อยู่ตรงหน้าเขาดูคุ้นเคยกับเขามากดังนั้นเขาจึงอดไม่ได้ที่จะมองดูอีกสองสามครั้งหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนที่อยู่ข้าง ๆ พูดอย่างเสียใจ: "ท่านพี่ ช่วงนี้มีใครมาพูดจาไม่ดีเรื่องข้ากับท่านหรือเปล่า? ท่านไม่เคยสงสัยข้ามาก่อน และยิ่งจะไม่ใส่ร้ายข้าต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้..."หลิ่วเซิงเซิงตะคอกอย่างเย็นชา "ใส่ร้ายหรือเปล่าเจ้าไม่รู้อยู่แก่ใจเหรอ? เจ้าคิดว่าเจ้ากินขนมหนึ่งชิ้นแบบนั้นจะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเจ้าได้แล้วเหรอ? คนอื่นโง่ ข้าไม่ได้โง่ เจ้าวางยาพิษเรื้อรัง กินแค่ชิ้นเดียวก็ไม่เป็นไรหรอก เจ้าอยากพิสูจน์ตัวเองจริง ๆ เก่งจริงก็กินให้หมดกล่องนั้นเลยสิ?"หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนถูกด่าจนตกตะลึง ตั้งแต่เด็กจนโตหลิ่วเซิงเซิงก็ไม่เคยด่าตัวเองแบบนี้ คนตรงหน้าคือหลิ่วเซิงเซิงจริง ๆ เหรอ?แล้วเธอรู้ได้ยังไงว่ามันเป็นพิษเรื้อรัง..."หลิ่วเซิงเซิง ข้าว่าพอได้แล้ว เมื่อก่อนขี้เหร่นานเกินไปหรือเปล่า ทําให้จิตใจเจ้าบิดเบี้ยวไปหรือเปล่า? เจ้าคิดว่าตอนนี้ตัวเองสวยกว่าเฉี่ยนเฉี่ยน เลยสามารถใส่ร้ายเธอได้ตามใจชอบเหรอ?"หนานลั่วเฉินอดไม่ได้ที่จ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 34 ตอนนี้ท่านไปได้แล้ว
ความสนใจของทุกคนในขณะนี้เปลี่ยนมาอยู่ที่โม่เล่าหนานลั่วเฉินเป็นคนแรกที่เยาะเย้ย "แล้วไง? ผลลัพธ์สุดท้ายพวกข้าเดาได้หมดแล้ว ต้องให้เองอ้อมค้อมมาบอกพวกข้าด้วยเหรอ?"หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็เหลือบมองหลิ่วเซิงเซิงอีกครั้งแล้วพูดว่า "น่าเสียดาย ใบหน้าที่สวยงามเช่นนี้ กลับอยู่บนคนแบบนี้ เสด็จพี่ ไปกันเถอะ"หลังจากพูดอย่างนั้นเขาก็เดินออกไปอย่างรวดเร็วดูเหมือนว่าหนานเทียนจะตัดสินใจเกี่ยวกับผลลัพธ์แล้ว และกำลังจะจากไปโดยไม่รอให้โม่เล่าพูดต่อโม่เล่าปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก "นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าน้อยได้สัมผัสกับระดับสูงเช่นนี้..."ก่อนที่เขาจะพูดจบ หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนก็พูดด้วยน้ำมูกไหลและน้ำตา: "โม่เล่า ไม่มีอะไรผิดปกติกับขนมนี้ใช่ไหม? ข้ารู้ว่าเองจะพูดอะไร อันที่จริงมันไม่ใช่ความผิดของเอง ที่เองตรวจสอบมันไม่ออก แต่ขนมนี้ไม่มีอะไรผิดปกติจริง ๆ"หลิ่วเซิงเซิงที่อยู่ด้านข้างก็ปวดหัวมาก " โม่เล่า ท่านช่วยพูดตรง ๆ กว่านี้หน่อยได้ไหม? ถ้ายังชักช้าคนจะไปกันหมดแล้ว!"เธอยังต้องการให้ทุกคนเห็นใบหน้าที่แท้จริงของหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยน!โม่เล่าไม่เร่งไม่รีบ ซึ่งทำให้ผู้คนวิตกกังวลจริง ๆหลิ่วเฉี่ยนเฉ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 35 หน้ามือหลังมือล้วนเป็นเลือดเนื้อ
ขณะที่พูด หลิ่วเซิงเซิงมองไปที่หนานมู่เจ๋อแล้วพูดว่า: "ยังมีท่านอ๋อง กลางวันแสก ๆ ท่านยังดื่มเหล้าไปเยอะขนาดนี้ ข้าก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ท่านมีสติหรือเปล่า และได้เห็นความจริงหรือยัง ยังไงข้าก็พูดในสิ่งที่ควรพูดแล้ว และตอนนี้ก็ต้องบอกท่านทีละอย่าง""ท่านพี่ นี่เป็นความเข้าใจผิด ข้าไม่ได้วางยาพิษท่าน..."หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนลุกขึ้นด้วยความตื่นตระหนก ในขณะนี้เธอตื่นตระหนกจริง ๆ และวิ่งไปหาแม่ทัพหลิ่ว"ท่านพ่อ ท่านต้องเชื่อข้า ทุกคนเข้าใจข้าผิด ข้าไม่ได้วางยาพี่สาวเลย ยังมีองค์ชายสอง ข้าเปล่า ฮือฮือ ท่านพี่เจ๋อ พวกท่านเชื่อข้าได้ไหม..."แม่ทัพหลิ่วสีหน้าละอาย ขณะที่หนานลั่วเฉินหน้าแดงอย่างรุนแรง ราวกับว่าเขาถูกตบหลายครั้ง...หลิ่วเซิงเซิงเพิกเฉยต่อหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนโดยสิ้นเชิง มองหนานมู่เจ๋อเท่านั้นและพูดว่า:"ข้ายอมรับว่า ปีนั้นข้าชอบท่านมากจริง ๆ หลายปีมานี้ข้าก็ชอบท่านมาตลอด แต่สิ่งที่ทํากับท่านไม่ใช่ความตั้งใจของข้าเลย ทุกครั้งที่ข้าฆ่าตัวตาย จริง ๆ แล้วหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนเป็นคนออกความคิดให้ข้า ทุกครั้งที่ข้าแกล้งทําเป็นบาดเจ็บ เธอก็ยุยงอยู่ข้างหลัง!เธอสอนข้าถึงวิธีทาแป้งหนา ๆ บนใบหน้าเพื
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 36 ขวางมีดให้เสี่ยวเจียง
หลังจากพูดอย่างนั้น หลิ่วเซิงเซิงก็พูดต่อด้วยการเยาะเย้ย:"มีคนมากมายที่อยู่ในเหตุการณ์ มีทั้งพ่อแท้ ๆ ของข้า มีพระสวามีของข้า มีองค์รัชทายาท มีองค์ชาย และแม้กระทั่งคนใช้มากมาย มีคนไหนเชื่อข้าบ้าง? และมีใครช่วยข้าพูดสักประโยคหนึ่ง? ท่านก็ช่วยข้าอยู่ แต่ทุกคําพูดของท่านก็เข้าข้างเธอเหมือนกัน!""ท่านกลัวว่าชื่อเสียงของเธอจะถูกทำลาย แต่ทำไมท่านไม่ลองคิดดูว่า ข้าใช้ชีวิตด้วยใบหน้าที่ขี้เหร่เช่นนี้มาหลายปี แม้แต่ขอทานตามถนนก็ยังหัวเราะเยาะข้าที่ขี้เหร่ ทำไมท่านไม่รู้สึกสงสารข้าบ้าง? ทำไมไม่กลัวว่าชื่อเสียงของข้าจะเสียหายบ้าง?"แม่ทัพหลิ่วถูกกล่าวว่าจนหน้าแดงไปหมด "เซิงเซิง เจ้าต้องการอะไรพ่อจะให้เจ้าทุกอย่าง!""ข้าไม่ได้ปฏิเสธเรื่องนี้ ข้าก็ไม่ได้บอกว่าท่านไม่ได้ให้อะไรข้าเลย ท่านดีกับข้า ในใจข้ารู้ดี แต่ท่านพ่อ ท่านไม่ใช่พ่อของข้าคนเดียว ท่านก็เป็นพ่อของเฉี่ยนเฉี่ยน อย่างน้อยระหว่างเราสองคน ท่านทําให้ข้ารู้สึกว่าลําเอียงไปหน่อย""ไม่ใช่ พ่อ...""ถ้าวันนี้ไม่ใช่เพราะท่านอ๋องดื่มเยอะเกินไป และถ้าไม่ใช่เพราะว่าเขาแค่คิดจะนอนและขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจเรา บางทีข้าอาจจะโดนโบยสามสิบทีไปแล้ว"
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 37 เห็นได้ชัดว่าเสียเลือดมากเกินไป
เสี่ยวถังถอนหายใจอุทานว่า "อาหลินเป็นคนดีมาก เขามักจะไม่ยอมให้คนอื่นได้รับบาดเจ็บ นี่ถึงทําให้ตัวเองบาดเจ็บอยู่เสมอ..."หลิ่วเซิงเซิงกล่าวว่า: "แล้วไงต่อ? เขาได้รับบาดเจ็บเพราะเพื่อปกป้องท่านอ๋อง และเขาก็ขวางมีดให้เสี่ยวเจียง ท่านอ๋องได้ส่งคนมาดูแลเขาอย่างดีหรือเปล่า?""เป็นเช่นนั้นจริง แต่อาหลินได้รับบาดเจ็บหนักเกินไป ตอนแรกเขายังสามารถกินอะไรได้บ้าง บางครั้งก็จะมีสติ แต่เมื่อเวลาผ่านไป เขากลับไม่ดีขึ้นเรื่อย ๆ บาดแผลบนร่างกายก็ไม่หาย กลับมีอาการอักเสบและเน่าเปื่อย ทั้ง ๆ ที่เราดูแลอย่างระมัดระวังแล้ว ข้าน้อยกลัวว่าเขาจะถูกวางยาพิษ ท่านอ๋องก็ส่งโม่เล่ามาให้เขา แต่ แต่..."เมื่อมาถึงจุดนี้ ป้าหวังก็น้ำตาไหล "แต่โม่เล่าพูดในวันนี้ว่า อาการบาดเจ็บของอาหลินไม่ดีแล้ว เขาให้เราเตรียมงานศพให้อาหลิน..."น้ำตาของป้าหวังไหลรินทีละหยด ดูน่าสงสารอย่างยิ่งเสี่ยวถังพูดด้วยความเห็นใจว่า: "น่าสงสารมาก แต่เรื่องที่โม่เล่ายังไม่มีวิธี พระชายาของข้าก็อาจจะไม่มีวิธี..."ป้าหวังพูดทั้งน้ำตา: "ข้ารู้ว่าพระชายา รู้ทักษะทางการแพทย์อยู่บ้าง โม่เล่า บอกเราแล้วว่า พระชายาเป็นคนแก้พิษงูไม่ใช่เขา พระชายาไม
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 38 ถ้าข้าสามารถช่วยเขาได้
หลังจากที่ป้าหวังจากไปแล้ว หลิ่วเซิงเซิงก็นั่งข้าง ๆ ด้วยสีหน้าเคร่งขรึมมันปล่อยไว้นานเกินไป จริง ๆ แล้วตอนนี้ใช้ยาอะไรก็เหมือนจะไม่ได้ผลมากนักโม่เล่าพูดถูก จากสถานการณ์ปัจจุบันของเขา ทางที่ดีควรเตรียมงานศพของเขาแต่หากให้เลือดเขาได้ทันเวลาก็จะไม่...หลิ่วเซิงเซิงก็ไม่รู้จะคิดยังไง หยิบเครื่องเล็ก ๆ ที่ตรวจกรุ๊ปเลือดออกจากห้องเก็บยา ตรวจกรุ๊ปเลือดในร่างนี้ของตัวเอง แล้วเอาสิ่งเล็ก ๆ นั้นมาจ่อที่นิ้วของอาหลินอีกครั้งบังเอิญกรุ๊ปเลือดเหมือนกันยังไงศตวรรษที่ 22 ก็ยังสะดวกกว่า ถ้าเราอยู่ในยุคปัจจุบันก็แค่เข็นอาหลินเข้าโรงพยาบาล ให้เลือด กินยาปฏิชีวนะแล้วเขาก็จะฟื้นตัวหลังจากพักผ่อนอย่างเต็มที่แต่ตอนนี้เธอจะหาเลือดให้เขาได้ที่ไหน?ยิ่งกว่านั้นหากคนโบราณคนใดได้ยินเรื่องการให้เลือด ตัวเองก็จะถูกมองว่าเป็นปีศาจใช่ไหมกล่าวอีกนัยหนึ่งมีเพียงตัวเองเท่านั้นที่สามารถให้เลือดเขาได้ในตอนนี้ช่วยหรือไม่ช่วย?ถ้าช่วย ตัวเองบริจาคเลือดมากขนาดนั้น ร่างเล็ก ๆ นี้ทนไม่ได้แน่นอนถ้าไม่ช่วย ก็ได้แต่เก็บศพให้อาหลินเท่านั้น..."พระชายา ได้ยากลับมาแล้ว"เมื่อได้ยินเสียงของป้าหวัง หลิ่วเซิงเซ
Latest chapter
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 297 เรียกข้าว่าหมอหลิ่วก็ได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 296 อาจเป็นโรคระบาดจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 295 สงครามครั้งนี้ยังไม่สามารถรบได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 294 เจ้าจะตบข้าได้ยังไง
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 293 กลับมาเป็นเหมือนเดิมภายในไม่กี่วัน
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 292 ทำตัวเองจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 291 ไม่กล้าออกไปพบปะผู้คนอีก
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 290 พูดแล้วก็เป็นความเข้าใจผิด
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 289 อ๋องชางเชิญท่านไปงานเลี้ยง
