Share
บทที่ 38 ถ้าข้าสามารถช่วยเขาได้
Related chapters
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 39 เชื่อไหมว่าข้าจะตบเจ้าให้ตาย
"เองไม่จำเป็นต้องรู้มากนัก เองแค่ต้องร่วมมือกับข้า และช่วยข้าเก็บเป็นความลับ"หลิ่วเซิงเซิงค่อย ๆ นั่งยอง ๆ ต่อหน้าป้าหวัง "ไม่ว่าเองจะเห็นอะไร เองก็ไม่ต้องกลัว และอย่าออกไปพูดข้างนอก ถ้าเองรับประกันได้ ข้าก็สามารถช่วยชีวิตลูกชายเองได้"แม้ว่าป้าหวังจะไม่เข้าใจคำพูดของหลิ่วเซิงเซิง แต่ป้าหวังก็ยังคงตื่นเต้นมากเมื่อได้ยินว่าเธอสามารถช่วยลูกชายของตนได้"ตราบใดที่พระชายาสามารถช่วยลูกชายของข้าน้อยได้ ไม่ว่าจะเห็นอะไรก็ตาม ข้าน้อยจะถือว่าไม่เคยเห็น พระชายาก็คิดซะว่าข้าน้อยตาบอด!"นี่เป็นปฏิกิริยาที่แท้จริงของการเป็นแม่!หลิ่วเซิงเซิงถือเครื่องมือขนาดเล็กและแทงข้อมือของป้าหวังด้วยเข็มบนตัวเครื่อง หลังจากดูเสร็จแล้ว เธอก็ลุกขึ้นยืน"กรุ๊ปเลือดของเองก็ได้ ไม่มีโรคเลือดอะไร ถ้าเองบริจาคเลือดด้วย ลูกชายของเองคาดว่าจะตื่นขึ้นมาในวันมะรืน""บริ บริจาคเลือดอะไร...""ข้าพูดแบบนี้ไม่รู้ว่าเองจะเข้าใจไหม สรุปก็คือลูกชายเองเสียเลือดมากและจะตายในไม่ช้า สถานการณ์ตอนนี้ก็สายเกินไปที่จะค่อย ๆ บำรุงเลือดให้เขา ทางที่ดีควรมีคนใช้เลือดของตัวเองให้เขาบ้าง ข้าตรวจแล้ว ของข้าและของเองก็ใช้ได้หมด ถ้าเองยอ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 40 ชอบเธอไง
เมื่อมองดูเหตุการณ์ตรงหน้า เสี่ยวถังก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงตอนที่ตัวเองถูกป้าหวัง วางทุบตี และสัมผัสใบหน้าของตัวเองโดยไม่รู้ตัวไม่โทษป้าหวังที่กล้าตบเสี่ยวเยี่ยน นึกถึงตัวเองเป็นคนของพระชายา ก็เคยโดนตบเหมือนกัน...เสี่ยวเยี่ยนปิดหน้าตัวเองด้วยความโกรธ "ป้าหวัง ท่านตบข้าทำไม? ข้าไม่ใช่คนของจวนอ๋องสักหน่อย!""ไม่ใช่คนในจวนอ๋องยังวิ่งเข้ามาน่าอับอาย ไม่ตบเจ้าตบใคร? เจ้าควรดีใจจริง ๆ ที่เจ้าไม่ใช่คนในจวนอ๋องไม่งั้นตอนนี้ข้าจะถลกหนังของเจ้า ไม่ดูว่าตัวเองเป็นอะไร? กล้ามาผยองต่อหน้าพระชายา"เสี่ยวเยี่ยนโกรธมาก มองไปรอบ ๆ และเห็นว่าไม่มีใครอยู่เลย และทันใดนั้นก็พูดอย่างกล้าหาญ: "ท่านจำไว้ ถ้าวันหนึ่งคุณหนูของข้าแต่งงานเข้ามา ข้าจะ...""โอ้โห งั้นเจ้าก็ขอให้คุณหนูของเจ้ารีบแต่งงานเข้ามาเถอะ ข้าแทบรอไม่ไหวที่จะทําความสะอาดกีบเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเจ้าแล้ว"ป้าหวังมองเธอด้วยรอยยิ้ม "ข้าขอเตือนไว้ก่อนว่าคนรับใช้ทุกคนในจวนนี้อยู่ภายใต้การควบคุมของข้า ถ้าคุณหนูของเจ้ามีความคิดเกี่ยวกับท่านอ๋องของข้าจริงๆ ไม่ต้องพูดถึงว่าเธอไม่สามารถเข้ามาได้ ถึงเข้ามาแล้ว จวนนี้ก็จะมีพระชายาเพียงคนเดียว ส่วนเธอ อย่
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 41 ชอบผู้ชายคนเดียวกัน
"เห้อ…"เสี่ยวถังถอนหายใจยาว "ยังไงท่านก็เป็นพระชายา คุณหนูรองพยายามอย่างหนักที่จะทำลายรูปลักษณ์ของท่าน เธอคงค้นพบว่าท่านสวยกว่าเธอเมื่อหลายปีก่อน แต่เธอไม่เคยคิดว่าเธอเป็นน้องสาวของท่าน กล้าทำแบบนั้นกับท่าน เมื่อก่อนข้าน้อยถึงกับคิดว่าเธอดีมากแค่ไหน"หลังจากพูดอย่างนั้น เสี่ยวถังก็กล่าวเสริมว่า: "ตอนนี้คิดให้ดี ๆ เธอมาหาท่านทุก ๆ สามวันห้าวัน อาจจะไม่ใช่เพื่อเยี่ยมท่านเลย แค่เพื่อมาเจอท่านอ๋องเท่านั้นใช่ไหม?"เสี่ยวเยี่ยนที่เดินอยู่ข้างหน้าพูดอย่างช่วยไม่ได้: "ท่านสองคนไม่จำเป็นต้องกระซิบข้างหลัง แม้ว่าข้าจะได้ยินไม่ชัดเจนว่าท่านกำลังพูดอะไร แต่น้ำเสียงของพวกท่านกำลังพูดถึงคุณหนูของข้าอย่างชัดเจน"หลิ่วเซิงเซิงยิ้มและพูดว่า "รู้ตัวเองดีจริง ๆ พูดถึงพวกเจ้านั่นแหละ""เจ้า…""ไม่รู้จริง ๆ ว่าหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนสอนคนรับใช้ของเธอยังไง คนหนึ่งดุร้ายและอีกคนมีตาหามีแววไม่ เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าข้าพระชายาได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของคุณหนูของเจ้าแล้ว?"ใบหน้าของเสี่ยวเยี่ยนแข็งค้าง และในที่สุดก็ปิดปากเมื่อก่อนขี้เหร่คนนี้ก็เหมือนคนโง่ ดีกับคุณหนูของเธอมาก แม้แต่คนใช้ก็เอ็นดูเป็นพิเศษแต่ห
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 42 เป็นอ๋องชางจริง ๆ
งานเลี้ยงดอกท้อนี้มีคึกคักจริง ๆไม่เพียงแต่คึกคักไปด้วยเหล่าสาวผู้มีชื่อเสียงมารวมตัวกันเท่านั้น แต่ยังคึกคักไปด้วยศาลาฝั่งตรงข้ามที่รวบรวมชายหนุ่มผู้มีความสามารถไว้ไม่น้อยมู่เหยียนซีคุณชายรองก็เป็นหนึ่งในนั้น พวกเขาดื่มชาและแลกเปลี่ยนบทกวี พวกเขานั่งคุยกันและหัวเราะร่วมกัน ในบางครั้งพวกเขาจะแอบมองดูกัน ซึ่งทำให้เสี่ยวเหลียนและคนอื่น ๆ ที่อยู่ตรงข้ามหน้าแดงด้วยความเขินอายดูเหมือนว่าในงานเลี้ยงดอกท้อที่คึกคัก เด็กหญิงหลายคนที่นําโดยเสี่ยวเหลียนจ้องมองที่ชายรูปงามที่อยู่ตรงข้าม ในขณะที่มู่หงและคนรอบตัวเขานั่งอยู่ที่นั่นโดยไม่พูดอะไรสักคํา ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอเต็มไปด้วยความอิจฉาหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนแกล้งทำเป็นแนะนำหลิ่วเซิงเซิงให้กับทุกคน แต่ทุกคนกลับเลือกที่จะเพิกเฉยโดยปริยาย น้อยคนนักที่จะสนใจพวกเขาและก็หัวเราะเยาะความริษยา การดูหมิ่น และความกังวลจอมปลอม...หลิ่วเซิงเซิงเพิกเฉยต่อความวุ่นวายทั้งหมด ยิ้มอย่างสงบ และหาที่นั่งนั่งลงทันทีที่เธอนั่งลง เธอก็มองไปที่หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนแล้วพูดว่า "น้องสาวลืมสิ่งที่ข้าเตือนก่อนหน้านี้หรือเปล่า?"ทันทีที่เธอพูด ผู้หญิงทุกคนก็มองมาที่เธอห
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 43 ที่แท้เจ้าก็ชอบเขาเหมือนกัน
การเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันนี้ดึงดูดความสนใจของทุกคน เลยไม่มีใครสนใจความขัดแย้งระหว่างหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนและหลิ่วเซิงเซิงหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนก็สังเกตเห็นหนานมู่เจ๋อ แม้ว่าเธอจะอยู่ห่างไกล แต่เธอยังคงเหลือบมองหนานมู่เจ๋อเนื่องจากเสียหน้าไปมาก ในขณะนี้หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนแทบจะรอไม่ไหวที่จะกอบกู้หน้าของเธอ"เพื่อนสาวไม่เล่นกู่เจิงแล้วเหรอ? ทิวทัศน์สวยงามขนาดนี้ จะขาดเสียงเพลงอันไพเราะได้อย่างไร?"ทันทีที่พูดจบ ทันใดนั้นก็มีผู้หญิงหลายคนไปในทิศทางของกู่เจิงนี่เป็นโอกาสอันดีที่จะได้แสดงต่อหน้าคุณชายหลายคน และพวกเธอก็ไม่อยากพลาด!เสียงกู่เจิงดังขึ้น และทุกอย่างดูเหมือนจะกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง แต่มีเพียง หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนเท่านั้นที่รู้ว่าสาว ๆ ที่นี่ไม่เคารพเธอมากเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป...และทั้งหมดนี้เป็นเพราะหลิ่วเซิงเซิง!แต่ที่นี่มีคนมากมาย และหนานมู่เจ๋อก็มองอยู่อีกด้านหนึ่ง จิตใจของเธอว่างเปล่า และเธอก็ลืมวิธีต่อสู้กลับไปจนหมด...ตรงข้ามอาจเป็นเพราะมีคนสนใจเขามากเกินไปในคราวเดียว หนานมู่เจ๋อจึงสีหน้าไม่ดี"เจ้าแน่ใจเหรอว่าในสถานที่แบบนี้จะสามารถพูดคุยกันได้ดี?"จิ่งฉุนยิ้มสดใสตร
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 44 ท่านพี่ช่างใจกว้าง
"หัวเราะเจ้าปัญญาอ่อน หัวเราะเจ้าโง่ หัวเราะเจ้ายุ่งเรื่องของคนอื่น เรื่องของข้า เจ้ายุ่งอะไรด้วย?"หลิ่วเซิงเซิงยิ้มและพูดว่า: "ก่อนอื่น ข้าไม่สนใจไม้ท่อนนั้น หากเจ้าสนใจในตัวเขาจริง ๆ ก็อย่าเสียเวลากับข้าหรือผู้หญิงคนอื่นเลย แทนที่จะป้องกันไม่ให้ผู้หญิงอย่างพวกเราใกล้ชิดเขา สู้หาวิธีให้ตัวเองใกล้ชิดเขาได้ด้วยดีกว่า""ประการที่สอง แม้ว่าข้าจะไม่ชอบเขา แต่ข้ายังคงเป็นภรรยาที่ถูกต้องของเขาและเป็นพระชายาที่เขาแต่งอย่างโจ่งแจ้ง แม้ว่าข้าจะเกาะติดเขาจริง ๆ เจ้าก็ไม่มีสิทธิ์ยุ่ง"หลังจากพูดอย่างนั้น หลิ่วเซิงเซิงก็เอื้อมมือออกไปและผลักเธอออกไป "สุดท้ายนี้ เจ้าขวางทางข้าอยู่"ดวงตามู่หงเบิกกว้างด้วยความตกใจ ดวงตาที่สวยงามของเธอเต็มไปด้วยความไม่เชื่อนี่เป็นคําพูดที่หลิ่วเซิงเซิงสามารถพูดออกมาได้เหรอ?เธอกลายเป็นคนที่มีฝีปากดีแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?"พระชายาแล้วไง? ใครจะไม่รู้ว่าเจ้าอยู่ในจวนอ๋องชางยังไม่สู้คนใช้ไม่ได้? แค่นั้นเอง เจ้ายังถือว่าตัวเองเป็นพระชายาอยู่อีกเหรอ? น่าขำจะตายแล้ว เพียงแต่ท่านพี่เจ๋อไม่ใกล้ชิดผู้หญิงเท่านั้น สถานะนั้นก็ยังสูงกว่าเจ้า!"มู่หงตามหลิ่วเซิงเซิงด้วย
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 45 บอกแล้วว่าข้ากำลังช่วยเขา
สักครู่ต่อมา จวนอ๋องชางวันนี้จวนอ๋องคึกคักมาก ทันทีที่หลิ่วเซิงเซิงกลับมา เธอเห็นคนรับใช้จำนวนมากรวมตัวกันอยู่รอบประตู อาจรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่หลิ่วเซิงเซิงไม่ได้ตั้งใจที่จะให้ความสนใจและหันหลังกลับไปที่จวนชิงเฟิงเสี่ยวถังกลับบ่นด้วยความโกรธ"คุณหนูนั้นช่างไร้ยางอายจริง ๆ เป็นสาวเป็นนาง จะพาครอบครัวมาบีบบังคับแต่งงานได้ยังไง?"หลิ่วเซิงเซิงเกาหู "บังคับแต่งงานอะไร?""ตอนพระชายากลับมาไม่ได้เห็นพวกเขาเหรอ? คุณหนูจวนเสนาบดีท่านนั้น พาพ่อของเขามาที่จวนอ๋องแล้ว! บอกว่าเธอตกน้ําโดยไม่ได้ตั้งใจ แล้วได้รับการช่วยเหลือจากท่านอ๋องของเรา แต่เดิมนี่เป็นเรื่องเล็กมาก ตามหลักแล้ว จวนเสนาบดีควรขอบคุณท่านอ๋องของเราต่างหาก แต่พวกเขากลับเนรคุณ ต้องการบังคับให้ท่านอ๋องแต่งงานกับเธอ!"เสี่ยวถังพูดด้วยความโกรธ: "ที่ไร้ยางอายไปกว่านั้นคือเธอเลียนแบบท่านเมื่อก่อน ร้องไห้สร้างปัญหาและแขวนคอตาย บังคับให้ท่านเสนาบดีพาเธอมา เธอบอกว่าเธอกับท่านอ๋องกอดกันอย่างใกล้ชิดในน้ำ ความบริสุทธิ์ของแม่หญิงหายไปหมดแล้ว ถ้าท่านอ๋องไม่แต่งงานกับเธอ เธอจะถูกคนอื่นหัวเราะเยาะหรืออะไรสักอย่าง บอกว่าอยากให้ท่านอ๋องให้สถานะ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 46 ส่งจดหมายหย่านี้ไป
การผลักอย่างแรงนั้น ผลักหลิ่วเซิงเซิงล้มลงกับพื้นโดยตรง หลังของเธอกระแทกกับมุมโต๊ะอย่างแรง ทําให้เธอเจ็บจนกัดฟันทันทีบวกกับก่อนหน้านี้จะเจาะเลือดไปไม่น้อย หลังล้ม หลิ่วเซิงเซิงก็ลุกไม่ขึ้นอยู่นานเธอเวียนหัวและอ่อนแรง "ข้าบอกแล้ว ข้าไม่ได้ทำร้ายเขา!"แต่ดวงตาของหนานมู่เจ๋อเต็มไปด้วยความรังเกียจ ไม่อยากมองหลิ่วเซิงเซิงอีกต่อไป หันหลังและเดินออกไป"ใครก็ได้ เพระชายาโหดร้าย ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ส่งไปจวนเย็น!"หลังจากพูดอย่างนั้นเขาก็เดินออกไปอย่างไม่แยแสเสี่ยวเจียงถอนหายใจยาว "พระชายา ข้าน้อยคิดว่าอย่างน้อยจิตใจของท่านก็ไม่ได้เลวร้าย แต่ทําไมท่านไม่ปล่อยแม้แต่คนที่กําลังจะตายล่ะ เขาก็เป็นแบบนี้แล้ว ทําไมท่านยังทําแบบนี้กับเขาอีก?"หลิ่วเซิงเซิงดูเหมือนจะสงบลงมากหลังจากล้ม เธอพูดอย่างอ่อนแอ: "โกรธแล้วก็ได้ขังข้าไว้เหรอ? ในเมื่อเกลียดข้าขนาดนั้น ทําไมไม่หย่ากับข้าไปเลยล่ะ?"หนานมู่เจ๋อที่เพิ่งเดินออกไป หยุดแล้วพูดว่า "ลากออกไป"เสี่ยวเจียงก้มศีรษะแล้วตอบตกลง จากนั้นก้าวไปข้างหน้าและดึงหลิ่วเซิงเซิง ขึ้นมาหลิ่วเซิงเซิงโกรธมาก "ข้าจริงจัง! หนานมู่เจ๋อ เราหย่ากันเถอะ!"หนานมู่เ
Latest chapter
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 297 เรียกข้าว่าหมอหลิ่วก็ได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 296 อาจเป็นโรคระบาดจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 295 สงครามครั้งนี้ยังไม่สามารถรบได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 294 เจ้าจะตบข้าได้ยังไง
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 293 กลับมาเป็นเหมือนเดิมภายในไม่กี่วัน
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 292 ทำตัวเองจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 291 ไม่กล้าออกไปพบปะผู้คนอีก
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 290 พูดแล้วก็เป็นความเข้าใจผิด
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 289 อ๋องชางเชิญท่านไปงานเลี้ยง
