Share
บทที่ 42 เป็นอ๋องชางจริง ๆ
Related chapter
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 43 ที่แท้เจ้าก็ชอบเขาเหมือนกัน
การเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันนี้ดึงดูดความสนใจของทุกคน เลยไม่มีใครสนใจความขัดแย้งระหว่างหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนและหลิ่วเซิงเซิงหลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนก็สังเกตเห็นหนานมู่เจ๋อ แม้ว่าเธอจะอยู่ห่างไกล แต่เธอยังคงเหลือบมองหนานมู่เจ๋อเนื่องจากเสียหน้าไปมาก ในขณะนี้หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนแทบจะรอไม่ไหวที่จะกอบกู้หน้าของเธอ"เพื่อนสาวไม่เล่นกู่เจิงแล้วเหรอ? ทิวทัศน์สวยงามขนาดนี้ จะขาดเสียงเพลงอันไพเราะได้อย่างไร?"ทันทีที่พูดจบ ทันใดนั้นก็มีผู้หญิงหลายคนไปในทิศทางของกู่เจิงนี่เป็นโอกาสอันดีที่จะได้แสดงต่อหน้าคุณชายหลายคน และพวกเธอก็ไม่อยากพลาด!เสียงกู่เจิงดังขึ้น และทุกอย่างดูเหมือนจะกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง แต่มีเพียง หลิ่วเฉี่ยนเฉี่ยนเท่านั้นที่รู้ว่าสาว ๆ ที่นี่ไม่เคารพเธอมากเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป...และทั้งหมดนี้เป็นเพราะหลิ่วเซิงเซิง!แต่ที่นี่มีคนมากมาย และหนานมู่เจ๋อก็มองอยู่อีกด้านหนึ่ง จิตใจของเธอว่างเปล่า และเธอก็ลืมวิธีต่อสู้กลับไปจนหมด...ตรงข้ามอาจเป็นเพราะมีคนสนใจเขามากเกินไปในคราวเดียว หนานมู่เจ๋อจึงสีหน้าไม่ดี"เจ้าแน่ใจเหรอว่าในสถานที่แบบนี้จะสามารถพูดคุยกันได้ดี?"จิ่งฉุนยิ้มสดใสตร
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 44 ท่านพี่ช่างใจกว้าง
"หัวเราะเจ้าปัญญาอ่อน หัวเราะเจ้าโง่ หัวเราะเจ้ายุ่งเรื่องของคนอื่น เรื่องของข้า เจ้ายุ่งอะไรด้วย?"หลิ่วเซิงเซิงยิ้มและพูดว่า: "ก่อนอื่น ข้าไม่สนใจไม้ท่อนนั้น หากเจ้าสนใจในตัวเขาจริง ๆ ก็อย่าเสียเวลากับข้าหรือผู้หญิงคนอื่นเลย แทนที่จะป้องกันไม่ให้ผู้หญิงอย่างพวกเราใกล้ชิดเขา สู้หาวิธีให้ตัวเองใกล้ชิดเขาได้ด้วยดีกว่า""ประการที่สอง แม้ว่าข้าจะไม่ชอบเขา แต่ข้ายังคงเป็นภรรยาที่ถูกต้องของเขาและเป็นพระชายาที่เขาแต่งอย่างโจ่งแจ้ง แม้ว่าข้าจะเกาะติดเขาจริง ๆ เจ้าก็ไม่มีสิทธิ์ยุ่ง"หลังจากพูดอย่างนั้น หลิ่วเซิงเซิงก็เอื้อมมือออกไปและผลักเธอออกไป "สุดท้ายนี้ เจ้าขวางทางข้าอยู่"ดวงตามู่หงเบิกกว้างด้วยความตกใจ ดวงตาที่สวยงามของเธอเต็มไปด้วยความไม่เชื่อนี่เป็นคําพูดที่หลิ่วเซิงเซิงสามารถพูดออกมาได้เหรอ?เธอกลายเป็นคนที่มีฝีปากดีแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?"พระชายาแล้วไง? ใครจะไม่รู้ว่าเจ้าอยู่ในจวนอ๋องชางยังไม่สู้คนใช้ไม่ได้? แค่นั้นเอง เจ้ายังถือว่าตัวเองเป็นพระชายาอยู่อีกเหรอ? น่าขำจะตายแล้ว เพียงแต่ท่านพี่เจ๋อไม่ใกล้ชิดผู้หญิงเท่านั้น สถานะนั้นก็ยังสูงกว่าเจ้า!"มู่หงตามหลิ่วเซิงเซิงด้วย
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 45 บอกแล้วว่าข้ากำลังช่วยเขา
สักครู่ต่อมา จวนอ๋องชางวันนี้จวนอ๋องคึกคักมาก ทันทีที่หลิ่วเซิงเซิงกลับมา เธอเห็นคนรับใช้จำนวนมากรวมตัวกันอยู่รอบประตู อาจรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่หลิ่วเซิงเซิงไม่ได้ตั้งใจที่จะให้ความสนใจและหันหลังกลับไปที่จวนชิงเฟิงเสี่ยวถังกลับบ่นด้วยความโกรธ"คุณหนูนั้นช่างไร้ยางอายจริง ๆ เป็นสาวเป็นนาง จะพาครอบครัวมาบีบบังคับแต่งงานได้ยังไง?"หลิ่วเซิงเซิงเกาหู "บังคับแต่งงานอะไร?""ตอนพระชายากลับมาไม่ได้เห็นพวกเขาเหรอ? คุณหนูจวนเสนาบดีท่านนั้น พาพ่อของเขามาที่จวนอ๋องแล้ว! บอกว่าเธอตกน้ําโดยไม่ได้ตั้งใจ แล้วได้รับการช่วยเหลือจากท่านอ๋องของเรา แต่เดิมนี่เป็นเรื่องเล็กมาก ตามหลักแล้ว จวนเสนาบดีควรขอบคุณท่านอ๋องของเราต่างหาก แต่พวกเขากลับเนรคุณ ต้องการบังคับให้ท่านอ๋องแต่งงานกับเธอ!"เสี่ยวถังพูดด้วยความโกรธ: "ที่ไร้ยางอายไปกว่านั้นคือเธอเลียนแบบท่านเมื่อก่อน ร้องไห้สร้างปัญหาและแขวนคอตาย บังคับให้ท่านเสนาบดีพาเธอมา เธอบอกว่าเธอกับท่านอ๋องกอดกันอย่างใกล้ชิดในน้ำ ความบริสุทธิ์ของแม่หญิงหายไปหมดแล้ว ถ้าท่านอ๋องไม่แต่งงานกับเธอ เธอจะถูกคนอื่นหัวเราะเยาะหรืออะไรสักอย่าง บอกว่าอยากให้ท่านอ๋องให้สถานะ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 46 ส่งจดหมายหย่านี้ไป
การผลักอย่างแรงนั้น ผลักหลิ่วเซิงเซิงล้มลงกับพื้นโดยตรง หลังของเธอกระแทกกับมุมโต๊ะอย่างแรง ทําให้เธอเจ็บจนกัดฟันทันทีบวกกับก่อนหน้านี้จะเจาะเลือดไปไม่น้อย หลังล้ม หลิ่วเซิงเซิงก็ลุกไม่ขึ้นอยู่นานเธอเวียนหัวและอ่อนแรง "ข้าบอกแล้ว ข้าไม่ได้ทำร้ายเขา!"แต่ดวงตาของหนานมู่เจ๋อเต็มไปด้วยความรังเกียจ ไม่อยากมองหลิ่วเซิงเซิงอีกต่อไป หันหลังและเดินออกไป"ใครก็ได้ เพระชายาโหดร้าย ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ส่งไปจวนเย็น!"หลังจากพูดอย่างนั้นเขาก็เดินออกไปอย่างไม่แยแสเสี่ยวเจียงถอนหายใจยาว "พระชายา ข้าน้อยคิดว่าอย่างน้อยจิตใจของท่านก็ไม่ได้เลวร้าย แต่ทําไมท่านไม่ปล่อยแม้แต่คนที่กําลังจะตายล่ะ เขาก็เป็นแบบนี้แล้ว ทําไมท่านยังทําแบบนี้กับเขาอีก?"หลิ่วเซิงเซิงดูเหมือนจะสงบลงมากหลังจากล้ม เธอพูดอย่างอ่อนแอ: "โกรธแล้วก็ได้ขังข้าไว้เหรอ? ในเมื่อเกลียดข้าขนาดนั้น ทําไมไม่หย่ากับข้าไปเลยล่ะ?"หนานมู่เจ๋อที่เพิ่งเดินออกไป หยุดแล้วพูดว่า "ลากออกไป"เสี่ยวเจียงก้มศีรษะแล้วตอบตกลง จากนั้นก้าวไปข้างหน้าและดึงหลิ่วเซิงเซิง ขึ้นมาหลิ่วเซิงเซิงโกรธมาก "ข้าจริงจัง! หนานมู่เจ๋อ เราหย่ากันเถอะ!"หนานมู่เ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 47 พระชายาน่าสงสารมาก
เสียงของป้าหวังดังและเป็นกังวล เธอวิ่งอย่างรวดเร็วและวิ่งเข้าไปในจวนชิงหยุนทันทีองครักษ์ทั้งสองที่เฝ้าประตูรีบไล่ตามเข้าไป"ป้าหวัง ท่านอ๋องกำลังพักผ่อน!""ข้าน้อยจะไปทูลท่านอ๋องเดี๋ยวนี้ ขอให้ป้าหวังรออยู่ที่ประตูก่อน"แต่ป้าหวังไม่ต้องการรอเลย นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่เธอบุกจวนชิงหยุนสิ่งนี้ทำให้มู่หงและคนอื่น ๆ ที่อยู่นอกประตูตกตะลึง เสี่ยวถังมีความสุขที่สุด "ข้ารู้ว่าทั้งหมดนี้ต้องเป็นความเข้าใจผิด!"มู่หงส่งเสียง "เชอะ" ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความรังเกียจ"..."ในไม่ช้าป้าหวังก็บุกเข้าไปห้องหนังสือและคุกเข่าลงกับพื้นอย่างรวดเร็ว"ท่านอ๋อง พระชายาไม่ได้ทำร้ายอาหลิน และไม่ได้ทรมานเขาด้วย ทุกสิ่งที่เธอทำคือการช่วยอาหลิน!"ประตูห้องเปิดออก แต่เสี่ยวเจียงก็เดินออกไปอย่างรวดเร็ว "ป้าหวัง ท่านกำลังทำอะไรอยู่?"ป้าหวังพูดไม่ปะติดปะต่อ "เป็นความเข้าใจผิด ทั้งหมดเป็นความเข้าใจผิด! เหตุผลที่พระชายาปรากฏตัวที่บ้านข้า ล้วนเป็นเพราะข้าขอร้องให้เธอไป ก่อนหน้านี้ลูกสองคนของข้าที่ถูกพิษงูได้รับการช่วยเหลือจากพระชายา ดังนั้นหลังจากอาหลินเกิดเรื่อง ข้าทนไม่ได้ที่จะยอมแพ้แบบนี้ เลยไปหา
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 48 ไม่ต้องการให้เจ้ารับผิดชอบ
หลังจากฟังคำพูดของป้าหวังแล้ว หลิ่วเซิงเซิงก็มองไปในทิศทางนั้นอย่างจริงจังแน่นอนว่าตรงหน้าหนานมู่เจ๋อ พวกเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากท่านเสนาบดีและมู่หงใช่ไหม?"ท่านพี่เจ๋อ ข้าไม่ได้อยากทำให้ท่านลำบากใจ แต่ข้าไม่อยากกลายเป็นเรื่องตลกของเมืองหลวงจริง ๆ ตอนนี้ทุกคนรู้ว่าข้าตกน้ําและถูกท่านช่วยชีวิตไว้..."มู่หงก้มศีรษะลงด้วยท่าทีที่โศกเศร้า ไม่หยิ่งผยองและครอบงำเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไปท่านเสนาบดีถอนหายใจ "ฝ่าบาท นี่เป็นเรื่องเกี่ยวกับความบริสุทธิ์ของเสี่ยวหง เห้อ... "การแสดงออกของหนานมู่เจ๋อดูน่าเกลียดอย่างไม่อาจอธิบายได้ แต่เสี่ยวเจียงที่อยู่ข้าง ๆ กลับมองออกไปไม่ไกลอย่างมีความหมาย"พระชายา..."ทันทีที่เขาพึมพำ ทุกคนก็สังเกตเห็นหลิ่วเซิงเซิงซึ่งอยู่ไม่ไกลนักหนานมู่เจ๋อไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ มองไปในทิศทางนั้นโดยไม่รู้ตัว กลับเห็นเพียง หลิ่วเซิงเซิงที่ถอนสายตาอย่างเย็นชาสายตานี้ของเธอคืออะไร?รังเกียจ?หนานมู่เจ๋อรู้สึกว่าตนเองคงเห็นผิดไป สายตาของหลิ่วเซิงเซิงจะรังเกียจได้อย่างไร?ก็ได้ยินท่านเสนาบดีพูดว่า: "ข้าก็ไม่อยากบังคับฝ่าบาท เพียงแต่ชื่อเสียงของผู้หญิงเป็นสิ่งสําคัญที่สุด
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 49 ในที่สุดอาหลินก็ฟื้นขึ้นมา
ใบหน้าของโม่เล่าเต็มไปด้วยความกังวล "แน่นอนว่าเป็นเรื่องของอาหลิน ข้าได้ยินมาว่าพระชายาทำร้ายอาหลิน ข้าก็เลยเข้าไปดู แต่เจ้าเดาสิว่าข้าเห็นอะไร? อาหลินฟื้นขึ้นมาแล้วจริง ๆ!"เมื่อได้ยินสิ่งที่โม่เล่าพูด เสี่ยวเจียงก็ประหลาดใจก่อน จากนั้นจึงคิดถึงสิ่งที่ พระชายากับป้าหวังพูดไม่คิดว่าพระชายาช่วยอาหลินจริง ๆ..."ท่านไม่ได้บอกว่าอาหลินช่วยกลับมาไม่ได้แล้วเหรอ? ทำไมจู่ ๆ เขาถึงกลับมามีชีวิตอีกครั้ง?"เขายังคงไม่อยากจะเชื่อเลยโม่เล่าปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก "สิ่งที่ข้าตกใจก็คือเรื่องนี้แหละ! ไม่ใช่แค่ข้า ยังมีหมอหลวงในวังอีกด้วย แม้ว่าข้าจะไม่ได้เป็นหมอเทวดาอะไร แต่ข้าก็ไม่ได้แย่พอที่จะคิดว่าคนที่เป็นอะไรเป็นคนที่จะตาย ในเมื่อเราพูดว่าให้คนเตรียมงานศพ นั่นก็คือต้องเตรียมงานให้กับอาหลินจริง ๆ แล้ว แต่นี่..."ขณะพูด โม่เล่าถอนหายใจอีกครั้งและพูดว่า: "รีบไปรายงานท่านอ๋องดีกว่า!"หลังจากพูดจบโม่เล่าก็เดินจากไปด้วยก้าวใหญ่เสี่ยวเจียงมีสีหน้าหนักใจอยู่กับที่ ด้านหนึ่งไม่อยากเชื่อว่าพระชายามีทักษะทางการแพทย์ขนาดนี้ อีกด้านหนึ่งคือพระชายากําลังช่วยชีวิตคนจริง ๆ แต่พวกเขากลับ...พระชายาคงจะ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 50 ถึงแม้ว่าจะฆ่าทุกคน
ในเวลาเดียวกัน จวนชิงหยุนหลังจากฟังรายงานของโม่เล่าแล้ว ในที่สุดใบหน้าของหนานมู่เจ๋อที่อยู่หน้าโต๊ะหนังสือก็มีสีหน้าเล็กน้อยโม่เล่าพูดสองสามคํา หลังจากเห็นท่านอ๋องไม่ตอบสนองก็ถอยกลับอย่างเงียบ ๆพอโม่เล่าถอยกลับ เสี่ยวเจียงก็พูดอย่างจริงจัง: "ท่านอ๋อง ครั้งนี้เราเข้าใจผิดพระชายาจริง ๆ เห็นท่าทางอ่อนแอของพระชายา คงใช้ความคิดอย่างมากในการช่วยอาหลิน"หลังจากเงียบไปชั่วครู่ก็กล่าวเสริมว่า "ไม่ว่าอย่างไร ครั้งนี้พระชายาก็ได้ช่วยอาหลินจริง ๆ คิดแล้วเธอก็คงเป็นผู้รู้จักตอบแทนบุญคุณ ช่วงนี้มา พระชายาก็ไม่ได้ทำอะไรเกินเลย บางทีเธออาจจะใจดีจริง ๆ"หนานมู่เจ๋อวางพู่กันในมือเบา ๆ "แล้วไงล่ะ?""คิดว่าตอนนี้พระชายาคงรอให้ท่านไปเยี่ยมเธอมาก...""ข้าไม่มีทางไป"เสี่ยวเจียงก้มศีรษะลงเล็กน้อย ไม่กล้าพูดอีกต่อไปจากนั้นก็ได้ยินหนานมู่เจ๋อพูดว่า: "ส่งเงินหนึ่งร้อยตำลึงไปให้ก็พอ"เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เสี่ยวเจียงก็รู้สึกตื่นเต้น นี่เป็นครั้งแรกที่ท่านอ๋องมอบรางวัลให้กับพระชายา!ครั้งนี้พระชายาคงจะมีความสุขมากอย่างแน่นอน!จวนเสนาบดี"ไม่ให้พ้น ออกไปให้พ้นหน้าข้าให้หมด! อ๊ายอ๊าย! ข้าโกรธจริง ๆ!"
Latest chapter
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 297 เรียกข้าว่าหมอหลิ่วก็ได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 296 อาจเป็นโรคระบาดจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 295 สงครามครั้งนี้ยังไม่สามารถรบได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 294 เจ้าจะตบข้าได้ยังไง
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 293 กลับมาเป็นเหมือนเดิมภายในไม่กี่วัน
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 292 ทำตัวเองจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 291 ไม่กล้าออกไปพบปะผู้คนอีก
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 290 พูดแล้วก็เป็นความเข้าใจผิด
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 289 อ๋องชางเชิญท่านไปงานเลี้ยง
