บทที่ 46 ส่งจดหมายหย่านี้ไป

การผลักอย่างแรงนั้น ผลักหลิ่วเซิงเซิงล้มลงกับพื้นโดยตรง หลังของเธอกระแทกกับมุมโต๊ะอย่างแรง ทําให้เธอเจ็บจนกัดฟันทันที

บวกกับก่อนหน้านี้จะเจาะเลือดไปไม่น้อย หลังล้ม หลิ่วเซิงเซิงก็ลุกไม่ขึ้นอยู่นาน

เธอเวียนหัวและอ่อนแรง "ข้าบอกแล้ว ข้าไม่ได้ทำร้ายเขา!"

แต่ดวงตาของหนานมู่เจ๋อเต็มไปด้วยความรังเกียจ ไม่อยากมองหลิ่วเซิงเซิงอีกต่อไป หันหลังและเดินออกไป

"ใครก็ได้ เพระชายาโหดร้าย ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ส่งไปจวนเย็น!"

หลังจากพูดอย่างนั้นเขาก็เดินออกไปอย่างไม่แยแส

เสี่ยวเจียงถอนหายใจยาว "พระชายา ข้าน้อยคิดว่าอย่างน้อยจิตใจของท่านก็ไม่ได้เลวร้าย แต่ทําไมท่านไม่ปล่อยแม้แต่คนที่กําลังจะตายล่ะ เขาก็เป็นแบบนี้แล้ว ทําไมท่านยังทําแบบนี้กับเขาอีก?"

หลิ่วเซิงเซิงดูเหมือนจะสงบลงมากหลังจากล้ม เธอพูดอย่างอ่อนแอ: "โกรธแล้วก็ได้ขังข้าไว้เหรอ? ในเมื่อเกลียดข้าขนาดนั้น ทําไมไม่หย่ากับข้าไปเลยล่ะ?"

หนานมู่เจ๋อที่เพิ่งเดินออกไป หยุดแล้วพูดว่า "ลากออกไป"

เสี่ยวเจียงก้มศีรษะแล้วตอบตกลง จากนั้นก้าวไปข้างหน้าและดึงหลิ่วเซิงเซิง ขึ้นมา

หลิ่วเซิงเซิงโกรธมาก "ข้าจริงจัง! หนานมู่เจ๋อ เราหย่ากันเถอะ!"

หนานมู่เ