Share
บทที่ 65 ข้าเป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้า
Related chapter
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 66 ข้าไม่ได้อยากให้เจ้ารับผิดชอบ
หนานมู่เจ๋อทำตามตัวอย่างของเธอแล้วกดไฟแช็ก ทันทีที่ไฟออกมาจากรูเล็ก ๆ แม้แต่ผู้ที่เห็นอะไรมาเยอะอย่างเขาก็ตกตะลึงน่าทึ่งมาก…ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเห็นการแสดงออกเช่นนี้บนใบหน้าของหนานมู่เจ๋อ หลิ่วเซิงเซิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะคิกคัก ผู้ชายคนนี้ค่อนข้างน่ารักเธอกล่าวเสริมว่า: "ถ้าท่านอ๋องชอบ สิ่งนี้ก็มอบให้ท่านอ๋อง""ของมีค่าเช่นนี้ เจ้ามอบให้ข้า?"หลิ่วเซิงเซิงพยักหน้า "เจ้าไม่ได้ช่วยชีวิตข้าไว้เหรอ? สิ่งเล็กน้อยนี้ไม่มีอะไรเลย""ยังมีของแปลกใหม่อีกกี่อย่างในตัวเจ้า?""นั่นเยอะมาก"หลิ่วเซิงเซิง ยิ้มแล้วพูดว่า "และทั้งหมดเป็นสิ่งที่เจ้าไม่เคยเห็นมาก่อน"หนานมู่เจ๋อกำลังจะตอบ จู่ ๆ ก็เริ่มไออีกครั้งหลิ่วเซิงเซิงพูดอย่างเร่งรีบ: "รีบมาผิงไฟเถอะ เจ้าตัวเปียกไปหมด ควรถอดเสื้อผ้าออกมาผิง"เห็นหนานมู่เจ๋อตกตะลึงทันที หลิ่วเซิงเซิงก็ตระหนักได้ว่าตัวเองพูดผิด จึงรีบหันหลังกลับแล้วพูดว่า: "ข้าไม่มองหรอก"หนานมู่เจ๋อไอสองครั้ง แล้วถอดเสื้อผ้าออกโดยตรง "มองก็ไม่เป็นไร เจ้าเป็นคนของข้าแล้ว ไม่ต้อง...""ใครเป็นของเจ้า?"หลิ่วเซิงเซิงรู้สึกกระวนกระวายใจอยู่ครู่หนึ่ง แต่เมื่อมองย้อนกลับ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 67 เจ้าคิดว่าข้าเป็นคนแบบไหน
หนานมู่เจ๋อดูเหมือนจะไม่แปลกใจและยังคงอุ้มเธอแน่น "ใกล้ถึงแล้ว"เสียงของเขาอ่อนแอลงอย่างเห็นได้ชัดหลิ่วเซิงเซิงไม่สามารถทนได้อีกต่อไปและผลักเขาออกไปด้วยกำลังทั้งหมด คราวนี้ในที่สุดเขาก็ปล่อยมือ แต่กลัวว่าหลิ่วเซิงเซิงจะล้มลง เขาจึงกัดฟันพยุงหลิ่วเซิงเซิง เอาไว้ "ทำไมต้องลงมาด้วย?""เจ้าไม่รู้สึกไม่สบายเลยเหรอ? เจ้าโดนยาพิษ เจ้าโง่! ให้ข้าดูหน่อยสิว่าบาดเจ็บตรงไหน!"ใบหน้าของหลิ่วเซิงเซิงเต็มไปด้วยความวิตกกังวล เมื่อกี้ที่นั่นมีนักฆ่าอย่างน้อยสามสิบหรือสี่สิบคน เธอน่าจะคิดได้ตั้งแต่แรกว่าหนานมู่เจ๋อจะได้รับบาดเจ็บคนจากแก๊งอู่ชิวสกปรกมาก อาวุธเกือบทั้งหมดมียาพิษ แม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยก็โดนพิษ เธอน่าจะคิดได้ตั้งนานแล้ว!หลังจากสังเกตรอบตัวหนานมู่เจ๋อแล้ว หลิ่วเซิงเซิงก็พบว่ามีบาดแผลเล็ก ๆ บนข้อมือของเขา พิษน่าจะแพร่กระจายไปจากที่นี่...เมื่อเห็นเธอวิตกกังวลมาก หนานมู่เจ๋อจึงพูดว่า: "เจ้ากำลังเป็นห่วงข้า?""นี่มันเวลาไหนแล้วเจ้ายังมีใจจะล้อเล่นอยู่? ทําไมเมื่อกี้เจ้าไม่พูด? ตัวเองถูกพิษ ยังอุ้มข้าเดินมานานขนาดนี้ เจ้าโง่เหรอ?""ข้า...""ไม่แปลกใจเลยที่เจ้าเดินตลอดไม
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 68 น้องสาวแต่งงานแล้วหรือยัง?
เมื่อมองดูผู้หญิงที่แข็งแกร่งตรงหน้า อาหนิวก็ตกใจและพูดว่า "แม่นางดีจัง พี่ชายของเจ้าโชคดีมากที่มีน้องสาวแบบเจ้า"หลิ่วเซิงเซิงแค่ยิ้ม ไม่ใช่ว่าเธอไม่ต้องการสนใจคนอื่น เพียงแต่บาดแผลบนร่างกายของเธอเจ็บมากเกินไป แม้ว่าเธอจะกินยาแก้ปวดไปแล้ว แต่ก็ยังเจ็บเล็กน้อยพอหายาได้ก็สว่างแล้ว เห็นว่าหลิ่วเซิงเซิงมีสีหน้าไม่ดี อาหนิวยังคิดว่าเธอเหนื่อยแล้ว ทางลงเขาระยะหนึ่งยังอาสาขอแบกเธอชายหญิงไม่สนิทกัน หลิ่วเซิงเซิงปฏิเสธในใจ แต่เธอรู้สึกว่าตัวเองทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ บาดแผลจากลูกศรนั้นสาหัส หลังจากการกระแทกเป็นเวลานาน บาดแผลคาดว่าจะผลิอีกครั้ง เธอไม่มีเวลาช่วยทําแผลให้ตัวเอง หากเดินกลับไปแบบนี้อีกครั้ง ไม่แน่ว่าตัวเองอาจจะไม่สามารถล้างพิษให้หนานมู่เจ๋อได้ดังนั้นเธอจึงไม่งอแงอีกต่อไป หลังจากกล่าวคําขอบคุณแล้ว ก็อาหนิวแบกกลับไปหญิงชราระเบิดเสียงหัวเราะเมื่อเห็นดังนั้น"โอ้ย ในที่สุดอาหนิวของข้าก็รู้จักเห็นใจคนอื่น..."อาหนิวรู้สึกอายมากที่ได้รับคำชม เขาเกาหัวแล้วพูดว่า "แม่ แม่นางคนนี้จิตรใจดีมาก หายาให้ท่านทั้งคืน นี่ไม่ใช่เพราะหาหมดคืนลูกเลยเป็นห่วงเธอ""อิอิ ลําบากพวกเจ้าสองคนจริง ๆ ให
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 69 หวังว่าเจ้าจะไม่จากไป
อาหนิวตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นพูดด้วยรอยยิ้มไร้เดียงสา: "โชคดีที่ท่านเป็นพี่ชายของเธอ""แคกแคกแคก..."หนานมู่เจ๋อไออย่างรุนแรงหลายครั้ง อาหนิวตกใจมากจึงรีบไปหาหลิ่วเซิงเซิงและตะโกนว่า: "เซินเอ๋อ พี่ชายไออีกแล้ว!"หลิ่วเซิงเซิงเข้ามาอย่างสีหน้าช่วยไม่ได้ แต่เห็นเพียงสีหน้าไม่พอใจของหนานมู่เจ๋อเท่านั้นเธอถอนหายใจ ให้อาหนิวออกไปยุ่งเรื่องของตัวเอง แล้วปิดประตูห้องเบา ๆ ถึงพูดว่า: "คนของแก๊งอู่ชิวอาจจะยังไล่ล่าเราอยู่ และชายหญิงอยู่ตามลำพังพูดออกไปข้างนอกตอนกลางคืนก็ไม่น่าฟัง บอกว่าเป็นพี่น้อง ประหยัดอะไรได้หลายอย่าง เจ้าไม่จําเป็นต้องคิดมาก"หนานมู่เจ๋อไอจนหน้าแดง "เจ้าสามารถบอกว่าเป็นสามีภรรยาได้"ตอนนี้ถึงคราวหลิ่วเซิงเซิงที่ต้องรู้สึกไม่สบายใจ"แต่พวกเราไม่ใช่สักหน่อย เจ้าต้องจริงจังหน่อย"ขณะพูด เธอก็เดินไปที่เตียงแล้วแตะหน้าผากของหนานมู่เจ๋อ "โชคดีที่หายไข้แล้ว หลังจากโดนฝนมาเป็นเวลานานและตอนหลังยังโดนยาพิษอีก ข้าเกือบคิดว่าจะช่วยเจ้ากลับมาไม่ได้แล้ว"เพิ่งพูดจบ เห็นแต่มือใหญ่ของหนานมู่เจ๋อกลับดึงหลิ่วเซิงเซิงเข้ามาในอ้อมแขนโดยตรง"เจ้าทําอะไร หึ..."ภายใต้การจูบที่หนัก
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 70 พวกเขาสองคนคงไม่รอดแล้ว
เมื่อมองไปที่คนกลุ่มใหญ่ที่มืดมนนั้น หลิ่วเซิงเซิงก็เริ่มตื่นตระหนก "ไม่มีที่สิ้นสุดจริง ๆ แค้นขนาดไหนกันนี่? ถึงกลับจะฆ่าพวกเราให้สิ้นซาก?"หนานมู่เจ๋อไม่รีรอ อุ้มหลิ่วเซิงเซิงขึ้นมาแล้วกระโดดขึ้นไปบนต้นไม้ที่อยู่ไม่ไกลแล้วหนีไปอย่างรวดเร็วเมื่อคนเหล่านั้นเห็นว่าพวกเขากำลังจะหนี ก็ตามไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ"ให้ตายเถอะ หนานมู่เจ๋อเก่งมากไม่ใช่เหรอ? เก่งขนาดนั้นจะหนีไปทำอะไรอีก?""ตามไปให้หมด! หัวหน้าแก๊งออกคำสั่งแล้ว ถ้าฆ่าพวกเขาไม่ได้ พวกเราก็ตายกันหมด!""..."ชายชุดดำนับไม่ถ้วนด่าทอและไล่ตามมา หลิ่วเซิงเซิงยังมองไม่ออกเลยว่าอีกฝ่ายมีกี่คนกันแน่ คนมาจากทุกทิศทุกทางไม่มีร้อยก็มีแปดสิบ และแต่ละคนก็เป็นนักฆ่าที่รู้วิชาตัวเบาหนานมู่เจ๋อเพิ่งอุ้มหลิ่วเซิงเซิงหนีออกมา คนกลุ่มใหญ่ก็กระโดดขึ้นไปบนกิ่งไม้ไล่ตามมาอย่างรวดเร็วหลิ่วเซิงเซิงกอดคอของหนานมู่เจ๋อแน่น "พิษของเจ้ายังแก้ไม่หมด ตอนนี้ยังใช้วิชาตัวเบาไม่ได้..."หนานมู่เจ๋อไม่พูด พวกเขาทุกคนรู้สถานการณ์ปัจจุบันดี หากไม่ใช้วิชาตัวเบา ก็ไม่สามารถหนีไปได้เลยเมื่อมองดูใบหน้าที่อ่อนแอของหนานมู่เจ๋อ หลิ่วเซิงเซิงก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 71 แม้แต่รถม้าของท่านเสนาบดีก็ยังกล้าขวาง
จุดที่พวกเขาอยู่น่าจะเป็นตอนล่างของแม่น้ํา เห็นได้ชัดว่าแม่น้ําไม่ได้เชี่ยวเหมือนต้นน้ําแล้วพวกเขาถูกน้ําพัดไปที่มุมหนึ่งและกําลังติดอยู่ที่จุดต่อระหว่างหินขนาดใหญ่และฝั่ง ครึ่งหนึ่งของพวกเขายังคงแช่อยู่ในน้ําและหนานมู่เจ๋อไม่ได้สติมาไปนานแล้วเมื่อคิดว่าตัวเองยังคงถูกตามล่า หลิ่วเซิงเซิงจึงช่วยพยุงหนานมู่เจ๋ออย่างรวดเร็ว จากนั้นปีนขึ้นไปบนชายฝั่งทีละก้าวทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าดังมาที่หู ตามด้วยเสียงคนสองคนคุยกัน"แม่งเอ๊ย เดินมาตามแม่น้ําสายนี้มาถึงจุดนี้แล้ว ยังไม่เห็นสองคนนั้นเลย คงไม่ถูกน้ําพัดไปไกลกว่านี้แล้วใช่ไหม?""น้ํานี้แรงขนาดนี้ แล้วยังจะพูดอะไรอีก?""เดินลงไปเรื่อย ๆ ด้วยสภาพของพวกเขาถูกพัดขึ้นฝั่ง ก็คงวิ่งไม่ไกลแน่นอน ถ้าไม่ถูกพัดขึ้นฝั่ง แล้วหากพวกเขายังไม่ตาย พวกเขาจะต้องหาที่ปีนขึ้นไปแน่นอน พวกเรารอแค่ดักก็พอ""รอดักใช้แบบนี้เหรอ? สมองเจ้าฟ่อหรือเปล่า?""เจ้าไม่ต้องสนใจว่าข้าจะใช้ยังไง? หาพวกเขาสองคนไม่เจอ พวกเราสองคนต้องตาย!""..."เสียงนั้นใกล้เข้ามามากขึ้นเรื่อย ๆ หลิ่วเซิงเซิงตื่นตระหนก เธอแบกหนานมู่เจ๋อ ไว้บนหลังแล้วรีบเหวี่ยงตัวลงบนพื้นหญ้าตรงหน้าข
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 72 ทำไมไม่ถอดหน้ากากออก
ทหารหลายคนที่เดินอยู่ข้างหน้าชักดาบที่เอวออกมาทันที ท่านเสนาบดีที่อยู่ในรถม้าก็เปิดม่านรถออก"เกิดเรื่องขนาดนี้แล้วยังจะหยุดอีก? ไม่ใช่ให้พวกเองรีบเดินทางเหรอ…"ก่อนที่จะพูดจบ ทันใดนั้นก็เห็นคนที่อยู่ตรงหน้าอย่างชัดเจน เขาจึงขมวดคิ้ว "เองคือ สาวใช้ข้างกายอ๋องชาง?""ข้าน้อยเอง! ท่านเสนาบดี ท่านอ๋องของข้าน้อยได้รับบาดเจ็บสาหัส ขอให้ท่านเสนาบดีช่วยพาท่านอ๋องกลับจวนโดยเร็วที่สุด!"หลังจากฟังคำพูดของหลิ่วเซิงเซิงแล้ว ท่านเสนาบดีก็ตกใจ: "มีข่าวเกี่ยวกับอ๋องชางแล้ว?"ในช่วงสองวันนับตั้งแต่อ๋องชางหายตัวไป เมืองหลวงทั้งหมดก็ตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย แม้แต่ฮ่องเต้เองยังสั่งให้ส่งคนจำนวนมากไปตามหาเขา ตอนนี้ในที่สุดก็มีข่าวแล้ว?ท่านเสนาบดีลงจากรถม้าด้วยความตื่นเต้นและพาคนไปที่ในซอยตอนที่เห็นหนานมู่เจ๋อ ท่านเสนาบดีก็ตื่นเต้นมากจนน้ำตาไหล "ท่านอ๋องของข้า เกิดอะไรขึ้นกันแน่? เขากลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง?"เมื่อเห็นท่านเสนาบดีดูกังวลมาก หลิ่วเซิงเซิงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดูเหมือนว่าเขาจะยังเชื่อถือได้"สิ่งที่เกิดขึ้นมันซับซ้อนมาก ขากลับ ข้าน้อยจะอธิบายให้ท่านเสนาบดีฟังอย่างละเอียด สิ่งที่สํ
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 73 ภรรยาของเพื่อนไม่ควรรังแก
หลิ่วเซิงเซิงตกตะลึงและพูดว่า: "คุณชายรองคงไม่อยากบอกตัวตนที่แท้จริงของข้ากับท่านอ๋องใช่ไหม?""ข้าไม่ใช่คนแบบนั้น รู้ว่าพระชายาไม่สะดวก ดังนั้นเรื่องแบบนี้ถ้าจะต้องพูด ก็จะเป็นแค่ท่านพูดเอง ข้าจะไม่มีทางพูด"รอยยิ้มของมู่เหยียนซีอ่อนโยนมาก "แต่หน้ากากของแม่นางนั้นแตกแล้ว ออกไปอย่างโจ่งแจ้งแบบนี้ จะสะดุดตามาก"สิ่งที่เขาพูดก็สมเหตุสมผล...ผู้คนจากแก๊งอู่ชิวยังคงไล่ล่าตัวเองอยู่ ตอนนี้ตนเปลี่ยนชุดแล้ว ทางที่ดีควรเปลี่ยนหน้ากากด้วย และทรงผมนี้ด้วย แบบนี้เท่านั้นจึงจะได้กลับไปอย่างปลอดภัยดังนั้น หลิ่วเซิงเซิงจึงแอบทิ้งหน้ากากบนใบหน้า แล้วทําให้หน้าสกปรกเป็นพิเศษ หลังจากเปลี่ยนทรงผมแล้ว ในที่สุดก็ออกจากจวนเสนาบดีหลังจากออกจากจวนเสนาบดี และเดินอยู่ข้างนอกอยู่นาน ก็พบว่าไม่มีใครติดตามตัวเอง จากนั้นเธอก็กลับไปที่จวนชิงเฟิงอย่างเงียบ ๆวันนี้จวนอ๋องชางเงียบผิดปกติ คิดว่าคนในจวนหน้าจะไปรับหนานมู่เจ๋อกันหมดแล้ว"พระชายา ในที่สุดท่านก็กลับมาแล้ว สองวันที่ผ่านมาท่านไปอยู่ที่ไหนมา!"หลิ่วเซิงเซิงเพิ่งก้าวเข้าประตูห้องนอน ก็ได้ยินเสียงตื่นตระหนกของเสี่ยวถังก็เห็นเสี่ยวถังจับมือเธออย่างกร
Latest chapter
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 297 เรียกข้าว่าหมอหลิ่วก็ได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 296 อาจเป็นโรคระบาดจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 295 สงครามครั้งนี้ยังไม่สามารถรบได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 294 เจ้าจะตบข้าได้ยังไง
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 293 กลับมาเป็นเหมือนเดิมภายในไม่กี่วัน
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 292 ทำตัวเองจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 291 ไม่กล้าออกไปพบปะผู้คนอีก
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 290 พูดแล้วก็เป็นความเข้าใจผิด
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 289 อ๋องชางเชิญท่านไปงานเลี้ยง
