Share
บทที่ 94 จัดการพวกเขาให้หมด
Related chapter
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 95 ข้าสามารถอุ้มเจ้าไปได้
หลิ่วเซิงเซิงรู้สึกรำคาญ "ถ้าเจ้าสะกดรอยตามข้าเพียงเพื่อพูดเรื่องไร้สาระ... "ก่อนที่เธอจะพูดจบ จิ่งฉุนก็ขัดจังหวะเธอ"อย่ารำคาญข้าสิ ข้าแค่สงสัยเท่านั้น เจ้าก็รู้ว่าข้าได้ตามคนของแก๊งอู่ชิวไป แต่คนเหล่านั้นมีไหวพริบอย่างมากและหนีข้าไปอย่างรวดเร็ว นี่ไม่ใช่ว่าไม่มีทาง ดังนั้นข้าเลยกลับมาหาเจ้าไง?"จิ่งฉุน มองเธอด้วยรอยยิ้ม "เจ้ากังวลมากขนาดนี้ เป็นเพราะกำลังเป็นห่วงคุณหนูสามนั่นใช่ไหม?""เจ้ารู้ว่าเธออยู่ไหน?"ในที่สุดหลิ่วเซิงเซิงก็มองเขาอย่างจริงจังต้องบอกว่าหน้าตาเขาค่อนข้างหล่อ แต่พอเจอหน้าหนานมู่เจ๋อทุกวัน เธอกลับเลิกสนใจผู้ชายหล่อไปนานแล้วจิ่งฉุนยิ้มและพูดว่า: "เจ้าทราบมานานแล้วว่าหัวหน้าแก๊งอู่ชิวคือมู่เหยียนซี และเจ้าจงใจนัดคุณหนูสามออกไปเพื่อล่อเขาออกไปใช่ไหม? แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าเจ้าทำได้อย่างไร แต่ข้าชื่นชมเจ้าจริง ๆ คุณหนูสามนั่นน่าสงสารมาก คาดว่าน่าจะถูกแก้แค้นแล้ว""เจ้าเข้าประเด็นได้ไหม?"หลิ่วเซิงเซิงทนไม่ไหวจริง ๆ ทำไมคนนี้ถึงพูดมากขนาดนี้?จิ่งฉุนยิ้ม "เอาล่ะ ไม่ล้อเจ้าเล่นแล้ว มู่ชิงชิงถูกจับตัวไปจริง ๆ และข้าก็รู้ว่าเธอถูกจับตัวไปที่ไหน แต่มู่เหยียนซีพูด
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 96 ตอนนั้นท่านตาบอด
เมื่อเห็นรอยยิ้มอันบิดเบี้ยวของมู่เหยียนซี ใบหน้าของมู่หาวเทียนก็ดูน่าเกลียด"พวกเธอยังเด็กอยู่ ถ้าเจ้ามีความแค้นก็ระบายกับข้าเถอะ…""ฮ่าฮ่า ที่แท้เจ้าก็ใส่ใจภาพลักษณ์ของตัวเอง? หรือกลัวลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของตัวเองจะเห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของเจ้า? ฮ่าฮ่าฮ่า น่าหัวเราะ เจ้าจะสนใจจริง ๆ ได้อย่างไร? ถ้าเจ้าสนใจ เจ้าจะทําเรื่องบ้าคลั่งแบบนั้นได้ยังไง?"มู่เหยียนซีหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง และในขณะที่หัวเราะ ก็ชักดาบออกมา"ตอนนั้นที่เจ้าปราบโจรและได้รับบาดเจ็บ แม่ของข้าช่วยเจ้าไว้ แต่เดิมนี่เป็นเรื่องที่สวยงามมาก แม้ว่าเจ้าจะชอบแม่ของข้าในภายหลัง ข้าก็เข้าใจ อย่างไรก็ตามแม่ของข้าก็สวยมาก แต่ตอนนั้นข้าอายุสามขวบแล้ว แม่ของข้ามีคู่แต่งงานอยู่แล้ว เจ้าก็มีฮูหยินของเจ้าอยู่แล้วแล้วไม่ใช่เหรอ? เจ้าเป็นถึงท่านเสนาบดี ทําอะไรน่าขยะแขยงที่ปล้นลูกสาวประชาชน?"เมื่อฟังเสียงคำรามของมู่เหยียนซี มู่ชิงชิงก็ตกตะลึงหลิ่วเซิงเซิงสองคนบนหลังคาก็ตกตะลึงเช่นกันจิ่งฉุนทำท่าทาง "ชู่" ทั้งสองไม่ได้ส่งเสียงมู่หาวเทียนดูละอายใจเล็กน้อย "ยังเด็กบ้าระห่ำ ข้ายอมรับว่าข้าทําสิ่งที่ไม่ดีในตอนนั้น แต่...""สิ่งไม่
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 97 ไม่ได้โดนจุดสำคัญ
"พี่รองยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? ที่ผ่านมาเป็นพี่ใหญ่ที่โกหกท่านมาตลอด คนที่อยู่เคียงข้างท่านก่อนหน้านี้ก็เป็นข้ามาตลอด ข้ารู้ว่าคนที่ท่านชอบคือพี่ใหญ่ ดังนั้นข้าจึงไม่ได้วางแผนที่จะแย่งพี่ใหญ่ แต่ถ้าท่านยังเห็นแก่ความรักตอนแรกอยู่ ฟังข้าสักคํา ปล่อยท่านพ่อไปก่อนได้ไหม?"เมื่อเห็นการแสดงออกที่มุ่งมั่นของมู่ชิงชิง มู่เหยียนซีก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งความทรงจำของเขาถูกดึงย้อนกลับไปในปีนั้นอย่างกะทันหันในปีนั้น ผู้หญิงที่อยู่เคียงข้างเขานั้นอ่อนโยนและรู้เรื่องมาก...แต่หลังจากที่ตัวเองหายดี เธอก็กลายเป็นคนเฉยเมยมากขึ้นเรื่อย ๆ และถึงกับแสดงความรังเกียจอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนหรือว่า...ขณะที่มู่เหยียนซีเสียสมาธิ มู่หาวเทียนก็แทงเขาด้วยดาบ..."ระวัง!"จู่ ๆ มู่ชิงชิงก็เบิกตากว้าง!ชายในชุดดำที่อยู่รอบตัวเขาก็ตอบสนองอย่างรวดเร็วและรีบไปหามู่หาวเทียนทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างกะทันหันเกินไป เมื่อมู่เหยียนซีตอบสนอง มู่หาวเทียนก็ต่อสู้กับชายชุดดําเหล่านั้นแล้วใบหน้ามู่เหยียนซีมืดมนราวกับหมึก "นี่เป็นวิธีเบี่ยงเบนความสนใจของเจ้าเหรอ? ไม่เสียแรงที่เป็นพ่อลูกกัน ต่ำช้าทั้งคู่"มู่ชิงชิงส่ายหัวอย
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 98 เธอจะช่วยท่านอย่างแน่นอน
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ใบหน้าของจิ่งฉุนก็ดูจริงจัง และเขาก็รีบอุ้มมู่ชิงชิงขึ้นมาหลิ่วเซิงเซิงลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและตามไปมู่เหยียนซีต้องการตามโดยไม่รู้ตัว แต่เห็นมู่หาวเทียนหยิบลูกธนูบนพื้นแล้วรีบพุ่งไปหามู่เหยียนซีอีกครั้ง"เจ้าเลวทราม! เจ้านั่นแหละเป็นคนทำร้ายเจ้าสาม! เอาชีวิตมาแลก!""ไปให้พ้น!"มู่เหยียนซีเตะเขาออกไปด้วยกำลังทั้งหมดแต่เขาไม่ยอมแพ้ ลุกขึ้นและรีบวิ่งขึ้นไปอีกครั้งมู่เหยียนซีรู้อยู่แล้วว่าตัวเองถูกวางยาพิษด้วยผงพิษ และไม่สามารถสู้กลับได้ เขาทําได้แค่หยิบลูกดอกในแขนเสื้อออกมาและโยนลูกดอกออกไปอย่างรวดเร็วในช่วงเวลาที่มู่หาวเทียนวิ่งเข้ามามู่หาวเทียนที่โกรธจัดไม่ได้คิดว่าเขายังมีมือนี้อยู่ เขาที่หลบไม่ทันก็ถูกลูกดอกยิงที่คอโดยตรงดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความตกใจ "เจ้า เจ้ากล้า..."ดวงตาของมู่เหยียนซีไร้อารมณ์"มันจะง่ายเกินไปสำหรับเจ้าที่จะตายแบบนี้ เจ้าเห็นแก่ตัว เสแสร้ง และเลวทราม เจ้าควรตายด้วยมือตัวเองถึงจะดี"เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากคอของเขาไม่หยุด ตอนนี้มู่หาวเทียนได้สูญเสียความสง่างามในการเป็นท่านเสนาบดีอย่างสิ้นเชิงและไม่สามารถพูดได้แม้แต่คําเดียวก็ล้ม
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 99 เป็นยาแก้พิษเม็ดสุดท้าย
มู่เหยียนซีเอื้อมมือออกไปอย่างสั่นเทาและแตะที่หัวของ มู่ชิงชิง"ทําไมเจ้าถึงไม่พูด..."มู่ชิงชิงร้องไห้อย่างขมขื่น "ตอนนี้ข้ารู้ว่าข้าผิดไปแล้ว เรื่องราวกลายเป็นแบบนี้ เป็นเพราะข้า ทั้งหมดเป็นเพราะข้าไม่แน่ใจ ความเมตตาที่ไม่มีความหมายของข้าทําให้เกิดทั้งหมดนี้ ทั้งหมดเป็นความผิดของข้า ข้าขอโทษ""พี่รอง ข้ารู้สึกเสียใจแทนท่านจริง ๆ ข้าไม่เคยบอกท่านเลย จริง ๆ แล้วข้าชอบท่านมาโดยตลอด ข้าชอบท่านจริง ๆ จี้หยกที่ข้าให้ท่านนั้นเป็นสิ่งที่ข้าชอบที่สุด ฝักดาบที่ข้ามอบให้ท่านยังสลักความในใจของข้าอยู่ สิ่งที่ข้าอยากบอกท่านมาตลอด แต่ข้าไม่กล้าจริง ๆ ข้าอ่อนแอเกินไป ข้าขอโทษจริง ๆ"ขณะที่พูด เธอมองไปที่หลิ่วเซิงเซิงแล้วพูดว่า: "ตอนนี้พี่รองต้องเจ็บปวดมากแน่ ๆ เขาถูกลงโทษแล้ว เขาเต็มไปด้วยอาการบาดเจ็บ พระชายา ข้าขอร้องท่าน ข้าคำนับเจ้า โปรดช่วยเขาด้วยได้ไหม...""เป็นข้าต้องขอโทษเจ้า"มู่เหยียนซีพูดช้า ๆ เมื่อเห็นมู่ชิงชิงแบบนี้ กลับทําให้เขาอึดอัดยิ่งกว่าฟันเขาทันใดนั้นเขาก็ดึงดาบออกมาจากท้องของเขา และเลือดก็กระเซ็นไปทั่วพื้น ทำให้มู่ชิงชิงร้องไห้ด้วยความตกใจ"ไม่ พี่รอง พระชายา โปรดรีบช่วย
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 100 ชาตินี้คงไม่กลับมาแล้ว
บางทีอาจเป็นเพราะจิ่งฉุนไม่ได้พูดอะไรเลย หลิ่วเซิงเซิงจึงรีบลงไปชั้นล่างทันที กลับเห็นแค่มู่ชิงชิงกำลังร้องไห้และเป็นลมอยู่บนพื้น และมีศพอยู่ทั่วสวนหลังบ้านมู่หงและท่านเสนาบดีก็ตายทั้งคู่...มู่เหยียนซีเป็นคนลงมือเหรอ?ตอนนี้เรื่องใหญ่แล้ว...หลิ่วเซิงเซิงจับชีพจรมู่ชิงชิง และในที่สุดก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเธอพบว่าพิษในร่างกายของเธอได้รับการล้างพิษแล้วเธอพยายามดิ้นรนที่จะอุ้มมู่ชิงชิงไว้บนหลังของเธอและเตรียมที่จะพาเธอออกไป แต่จู่ ๆ ก็มีองครักษ์กลุ่มใหญ่ปรากฏตัวรอบ ๆ พวกเธอและล้อมรอบพวกเธอทันทีที่พวกเขาเข้ามา"พระชายา ทำไมท่านถึงอยู่ที่นี่?"เสียงของเสี่ยวเจียงดังออกมาในหูของเธอ หลิ่วเซิงเซิงมองย้อนกลับไปและตระหนักว่าเสี่ยวเจียงและหนานมู่เจ๋อต่างก็มาแล้วเมื่อมองดูสถานการณ์ที่น่าเศร้าตรงหน้า หนานมู่เจ๋อก็ขมวดคิ้ว "มู่เหยียนซีล่ะ?""พี่เจ๋อ ข้าว่าท่านก็มาสายเกินไป ทุกคนในจวนเสนาบดีตายหมดแล้วท่านพึ่งจะมาถึง"จิ่งฉุนเดินลงบันไดอย่างไม่ใส่ใจทันทีที่เห็นจิ่งฉุน ใบหน้าของหนานมู่เจ๋อก็ดูน่าเกลียดยิ่งขึ้นไปอีก "เจ้าเป็นคนฆ่า?""ท่านอย่าพูดแบบนี้เลย ข้ากับพระชายาของท่านมาที่
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 101 ติดตามเซินเอ๋อดีกว่า
มู่ชิงชิงสะดุ้ง "เซินเอ๋อ เธอเข้าใจผิดหรือเปล่า? จะมีคนอยู่บนหลังคาได้ยังไง?"หลิ่วเซิงเซิงไม่ได้พูดอะไร แต่ทันใดนั้นก็ลุกขึ้นยืนและปกป้องมู่ชิงชิงไว้ข้างหลังหลังจากนั้นทันที ชายชุดดำสองคนก็กระโดดเข้ามาจากหน้าต่างมู่ชิงชิงตกใจมากจนเธอต้องการเรียกใครสักคนทันที หลิ่วเซิงเซิงก็หยิบเข็มเงินออกมาและกำลังจะลงมือ แต่ทันใดนั้นชายสองคนในชุดดำก็คุกเข่าลงบนพื้นมู่ชิงชิงตกตะลึง เธอมองไปที่หลิ่วเซิงเซิงอย่างว่างเปล่าและหลิ่วเซิงเซิงก็สับสนเช่นกัน"พวกเจ้าเป็นใคร?"ชายชุดดำสองคนดึงผ้าคลุมหน้าออกอย่างสุภาพ แต่พวกเขาก็เผยให้เห็นใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยสองใบหน้าชายชุดดำคนหนึ่งเงยหน้าขึ้นแล้วพูดว่า "คุณหนูชิงชิง ข้าน้อยชื่ออี้โจว นี่คือน้องชายของข้าน้อย อี้เฉิน เราควรจะติดตามหัวหน้าแก๊งไปตลอดชีวิต แต่เจ้านายได้ออกคำสั่งไว้ก่อนแล้วว่า ถ้าเขาจากไป ข้าน้อยต้องตามหาเจ้านายของหยกอีกครึ่งหนึ่งเพื่อติดตามไปตลอดชีวิต""หัวหน้าแก๊งอะไร? เจ้ากำลังพูดถึงเรื่องอะไร..."มู่ชิงชิงดูสับสน แต่หลิ่วเซิงเซิงที่อยู่ข้าง ๆ กลับพูดว่า "หัวหน้าแก๊งที่พวกเขาเรียกคือพี่รองของเจ้า ดูเหมือนว่าพวกเขาจะรู้ว่าอีกครึ่งหนึ่งข
พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 102 อิสระทางการเงินดีที่สุด
หลังจากได้ยินสิ่งที่หลิ่วเซิงเซิงพูด อี้เฉินก็เริ่มวิตกกังวล "เจ้าช่างน่ารังเกียจเหลือเกิน!"อี้โจวขมวดคิ้ว "เราไม่สามารถกินยานี้ได้ ใครจะรับประกันได้ว่าเจ้าจะไม่ต้องการควบคุมเราไปตลอดชีวิต?""กินไม่กินก็แล้วแต่พวกเจ้า ข้าไม่ใช่คนดี ข้าไม่มีหัวใจเมตตา การรับพวกเจ้าไว้ก็เป็นสิ่งที่อันตรายมาก หากข้าไม่สามารถรับประกันความภักดีของพวกเจ้าได้ ทำไมข้าต้องเสี่ยงขนาดนั้นด้วย"หลิ่วเซิงเซิงโยนขวดยาในมือของเธอไปที่เท้าของพวกเขา "แน่นอนข้าไม่รีบ พวกเจ้าค่อย ๆ คิดดูก็ได้"หลังจากพูดอย่างนั้น เธอก็ดึงมู่ชิงชิงแล้วจากไปมู่ชิงชิงติดตามหลิ่วเซิงเซิงไปอย่างว่างเปล่า "เซินเอ๋อ เราไม่ได้ช่วยพวกเขาเหรอ? ทำไมเราถึงวางยาพิษพวกเขา... ""ความเมตตาเป็นมีดสองคม ไม่ว่าจะช่วยใคร ก็ต้องมั่นใจในความปลอดภัยของตัวเอง ถ้าพวกเขาไม่มีเจตนาแอบแฝง ข้าจะช่วยล้างพิษไม่ช้าก็เร็ว ถ้าพวกเขามีเจตนาแอบแฝง พวกเขาก็หาเรื่องตายเอง"พูดจบ หลิ่วเซิงเซิงกล่าวเสริมว่า "ที่จริงข้าไม่อยากรับเรื่องยุ่งยากแบบนี้ แต่อยู่ ๆ ข้าก็นึกถึงความคิดที่เจ้าเคยบอกว่าอยากสร้างแก๊ง จำได้ไหมว่าข้าเคยบอกเจ้าว่าข้าก็มีความคิดนั้นเหมือนกัน"มู่ชิงช
Latest chapter
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 297 เรียกข้าว่าหมอหลิ่วก็ได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 296 อาจเป็นโรคระบาดจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 295 สงครามครั้งนี้ยังไม่สามารถรบได้
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 294 เจ้าจะตบข้าได้ยังไง
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 293 กลับมาเป็นเหมือนเดิมภายในไม่กี่วัน
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 292 ทำตัวเองจริง ๆ
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 291 ไม่กล้าออกไปพบปะผู้คนอีก
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 290 พูดแล้วก็เป็นความเข้าใจผิด
- พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง บทที่ 289 อ๋องชางเชิญท่านไปงานเลี้ยง
