บทที่ 32 ผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขนทั้งสองข้างของเขา

หลังจากที่ทุกคนหายไปแล้ว เซี่ยเจิ้งกั๋วจึงประคองข่งเจินเอ่อร์ขึ้นมาและพูดว่า “หนูไม่เป็นอะไรใช่ไหม”

ข่งเจินเอ่อร์ส่ายหัว “หนูไม่เป็นอะไรค่ะ”

“เอ่อ เอาแบบนี้แล้วกัน ฉันจองห้องไว้ห้องหนึ่ง หนูเข้าไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวฉันจะให้คนซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่ไปให้ หลังจากทำอะไรเสร็จแล้วก็ไปให้หมอที่โรงพยาบาลตรวจสักหน่อยนะ รอยแผลบนร่างกายคุณเยอะแยะเต็มไปหมดเลย”

ข่งเจินเอ่อร์จ้องไปที่คุณลุงเซี่ยเจิ้งกั๋วอย่างเลื่อยลอย แม้ว่าเธอจะคอยติดตามเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยมาโดยตลอด แต่เธอก็ไม่ได้พูดคุยกับคุณลุงเซี่ยเจิ้งกั๋วมากนัก ตอนนี้ดูเหมือนว่าคุณลุงจะเป็นคนช่างพูด อ่อนโยนและสุภาพมาก

ข่งเจินเอ่อร์ยิ้ม และพูดอย่างรู้สึกขอบคุณเขาว่า “ค่ะ”

...

เซี่ยเจิ้งกั๋วมอบคีย์การ์ดห้องพักให้กับข่งเจินเอ่อร์ และเดินออกไปเพื่อไปพบปะสังสรรค์ ข่งเจินเอ่อร์เดินเข้าไปในห้องซึ่งเป็นห้องชุดเพรสซิเดนเชียลสวีท

ข่งเจินเอ่อร์ไม่เคยพักห้องชุดเพรสซิเดนเชียลสวีทแบบนี้มาก่อน ความหรูหราของที่นี่ทำให้เธอรู้สึกถึงชีวิตของชนชั้นสูงอย่างแท้จริง ต่อมาเลขานุการของเซี่ยเจิ้งกั๋วก็เข้ามาส่งชุดให้กับเธอ

ข่งเจินเอ่อร์มองไปที่แบรนด์ของเสื้อผ้า มันคือแบร