บทที่ 147

ประกันตัวจ้าวเป่าอวิ๋นหรือ？

ประกันออกมาทำไม？เพื่อให้เขามาหาเธอพูดถึงเรื่องเงินสินสอดต่อไป หรือกดดันบังคับกู้หลานอีก？

เมื่อมาถึงฟาร์มม้าจู๋ลู่ ก็สิบเอ็ดโมงครึ่งแล้ว！

ขณะที่กู้อิ๋นลงจากรถมานั้น ก็มีบริกรหนุ่มผู้หนึ่งออกมาต้อนรับ “คุณคือคุณกู้ใช่ไหมครับ”

“ค่ะ ฉันเองค่ะ”

“คุณเผยรอคุณอยู่ทางนี้ครับ” บริกรหนุ่มโค้งคำนับพร้อมผายฝ่ามือเชิญหญิงสาว

กู้อิ๋นผงกศีรษะตอบรับ “ขอบคุณมากๆค่ะ”

ถึงแม้ว่ากู้อิ๋นจะเคยมาฟาร์มม้าจู๋ลู่แห่งนี้แล้ว แต่ไม่ก็ค่อยคุ้นเคยสักเท่าไหร่

บริกรหนุ่มพาเธอเดินลัดไปลัดมา ในที่สุดก็เข้ามาให้ห้องที่ตกแต่งด้วยกระจกสักที

เมื่อเดินเข้ามาข้างใน เธอเห็นเต็มดวงตาว่าทั้งห้องจัดตกแต่งเต็มไปด้วยอาภรณ์เครื่องแต่งกายท้องถิ่น ซึ่งกู้อิ๋นเองก็ยังไม่เคยเข้ามาที่ที่ตรงนี้มาก่อน

บริกรหนุ่มพากู้อิ๋นเดินมุ่งตรงไปที่หน้าประตูห้องโถง เพียงแค่ยังไม่ได้เปิดประตู ก็ได้ยินเสียง “ต๊อกแต๊กๆ”จากข้างใน คล้ายกับเสียงกำลังเล่นไพ่นกกระจอกอยู่？

บริกรหนุ่มเคาะประตู！

สักครู่ บานประตูก็เปิดออกจากข้างใน

กลิ่นอายบุหรี่ปะทะหน้าขึ้นมา กู้อิ๋นเพียงแค่แวบแรกก็ขมวดคิ้วทันใด

ที่แท้ก็กำลังเล่นไพ่นกกระจ