บทที่ 23

ในคืนนี้ เหยียนฉู่รั้งกู้อิ๋นให้คุยด้วยหลายเรื่อง

เธอและเผยเซียวอาศัยอยู่ใต้ชายคาเดียวกัน คนที่กังวลมากที่สุดก็คือเหยียนฉู่

จนกระทั่งในตอนที่กู้อิ๋นกุมมันไว้ต่อไปไม่ได้แล้วจริง ๆ เหยียนฉู่ถึงได้หยุดและคอยดึงสติสั่งสอน

ตลอดทั้งคืนกู้อิ๋นนอนหลับด้วยจิตใจที่ไม่สงบเอามาก ๆ ในสภาพแวดล้อมที่แปลกไป บวกกับสมองตึงเครียดเกินไป เธอจึงสะดุ้งตื่นขึ้นมาหลายครั้ง

หกโมงเช้าก็ยังไม่สามารถนอนหลับได้ บวกกับความหิวขั้นรุนแรงก็เลยต้องลุกขึ้นมา

ก้าวเท้าไปที่ห้องครัวอย่างเงียบ ๆ อุ่นอาหารที่พี่สาวห่อไว้ให้เธออีกสักรอบ เดิมทีเธอคิดจะต้มน้ำ แต่ในคอนโดนอกจากขนมปัง ไข่ นม อื่น ๆ ก็ไม่มีอะไรเลย

ในตอนที่เผยเซียวตื่น ก็เห็นกู้อิ๋นกำลังทานอะไรอยู่ที่ห้องอาหาร คิ้วก็บิดลงโดยไม่รู้ตัว

เมื่อกู้อิ๋นเห็นเผยเซียว ก็ทิ้งช้อนลงในชามอย่างตื่นเต้น ยันตัวขึ้นอย่างตื่นเต้น “อรุณสวัสดิ์ค่ะ ประธานเผย”

เผยเซียวเดินเข้าไปดูอาหารในชามของเธอ เนื้อหมดเลย!

ขมวดคิ้ว “ตอนเช้ากินของเลี่ยน ๆ ขนาดนี้เลย?”

“พี่สาวฉันห่อมาให้ค่ะ ไม่กินก็น่าเสียดาย” กู้อิ๋นเอ่ยด้วยความนอบน้อม

น่าจะเป็นเพราะว่าเธอเติบโตมาในสภาพแวดล้อมแบบนั้นตั้งแต่เด