บทที่ 39

เผยเซียวผลักกู้อิ๋นไปทางเผยซู่ก่อนจะพูด "พาพี่สะใภ้ไปเดินเล่นแล้วทำความคุ้นเคยกับที่นี่ก่อนไป!"

"พี่คิดได้แล้วหรอ? พี่จะกลับมาอยู่ที่นี่แล้วหรอ? เผยซู่เลิกคิ้ว

เผยเซียวไม่ตอบอะไร คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันเป็นปมและยังปลดปล่อยรังสีความน่ากลัวที่คนที่อื่นไม่อาจมองข้ามผ่านไปได้ออกมา!

เห็นเผยเซียวไม่พูดอะไร เผยซู่จึงจับมือกู้อิ๋นด้วยรอยยิ้ม "เดี๋ยวฉันดูแลเอง พี่ไปเถอะ"

เผยเซียวพยักหน้าเหลือบมองกู้อิ๋นแล้วพูด "รอฉันครึ่งชั่วโมง โอเคไหม?"

"ค่ะ!"

กู้อิ๋นรู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก

เธอไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในตอนนี้

แม้ว่าในขณะนี้จะไม่มีการเผชิญหน้ากันแต่เธอก็รู้สึกหดหู่มากๆ ตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้ก้าวเท้าเข้ามาที่นี่

เผยเซียวเพิ่งจะก้าวเข้าไปได้เพียงสองก้าวเผยซู่ก็มองไปที่ด้านหลังของเผยเซียวแล้วตะโกนว่า "พี่!"

น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความกังวล

เผยเซียวหยุดนิ่งไปซักพัก แต่ก็ไม่ได้หันกลับไปมอง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "อะไร?"

เผยซู่เตือนด้วยเสียงทุ้มต่ำ "อย่าทำให้พ่อโกรธนะ แล้วก็อย่าตกหลุมพรางง่ายๆอะไร นั่นด้วยล่ะ!"

เมื่อได้ยินคำเตือนนี้กู้อิ๋นก็ยิ่งหวาดกลัวมากขึ้น นี่เป็นบ้านหรือเป็นสถ